Ετοιμάζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης το επόμενο… λάθος του;
Σε περιστάσεις όπως αυτές που διαμορφώνονται λίγες ώρες μετά την κάλπη της Κυριακής, ένα πρωθυπουργικό λάθος είναι πιθανό.
Ιδίως αν συντρέξουν δύο, ταυτόχρονα, καταστάσεις.
Η μια είναι αναπόφευκτη. Εκείνοι που θα συμβουλεύσουν τον Πρωθυπουργό για τις διορθωτικές κινήσεις είναι οι ίδιοι που υποστηρίζουν την κεντρική διαχείριση του κράτους, όλον αυτό τον καιρό.
Είναι ανθρώπινο, αλλά όλοι προσπαθούμε, ειδικά όταν τα πράγματα πάνε στραβά, να υπερασπιστούμε όσα υποστηρίξαμε κατά την κρινόμενη περίοδο.
Η άλλη είναι ακόμη δυσκολότερη. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης τα έχει καταφέρει στα δύσκολα. Ήσαν αρκετές οι καταστάσεις κρίσεις, κάποιες με δική του υπαιτιότητα, αλλά βρήκε λύσεις και εισέπραξε την έγκριση του κόσμου.
Είναι η πρώτη φορά που αντιμετωπίζει την πιο δύσκολη στιγμή κάθε εκλεγμένου, την αποδοκιμασία της κάλπης.
Άρα, το πρώτο που πρέπει να κάνει είναι να βγει από το άμεσο περιβάλλον του. Να ρωτήσει κι άλλους ανθρώπους. Ιδίως εκείνους που έχουν διαφορετική άποψη από τη δική του και εκείνη των συμβούλων του.
Είναι ανθρώπινο και αναμενόμενο ότι, για παράδειγμα, κανείς μεταξύ όσων έχει γύρω του επί τόσο μακρύ χρονικό διάστημα δεν θα παραδεχτεί ότι η προτεραιότητα και επιμονή να κλείσει το θέμα «γάμος για όλους» ήταν λανθασμένη.
Ειδικά όταν η κυβέρνηση βρισκόταν αντιμέτωπη με το τέρας της ακρίβειας και ενόσω ο πληθωρισμός συνέχιζε να πιέζει τα πάντα ανοδικά.
Είναι οι ίδιοι ψηφοφόροι που δεν συμπαθούν την καταπάτηση των συντηρητικών αρχών με εκείνους που δεν τα βγάζουν πέρα με την καθημερινότητα του σούπερ μάρκετ.
Είναι οι ίδιοι που φοβούνται τι χειρότερο θα τους συμβεί αν χρειαστεί να αντιμετωπίσουν κάποιο σοβαρό θέμα υγείας.
Είναι οι ίδιοι που αγανακτούν με την ασυδοσία που απολαμβάνουν τα εγκληματικά στοιχεία επειδή πάμπολλοι «υπηρέτες» της Δικαιοσύνης προτιμούν να εφαρμόζουν τον Νόμο με τρόπο που προστατεύει τους «αδυνάμους», τους «έχοντες δικαίωμα σε μιαν ακόμη ευκαιρία», όσους προσβάλουν τους άλλους στο όνομα των «ατομικών δικαιωμάτων» και, το χειρότερο, εκείνων που πλουτίζουν μέσω της διαφθοράς.
Το ψυχολογικό όμως θέμα, το πιο προσωπικό, είναι ακόμη δυσκολότερο.
Κάπου εκεί είναι που κάνουν λάθη οι άνθρωποι της εξουσίας, όταν νοιώσουν ότι «δεν αρέσουν πια…»
Ο κ. Μητσοτάκης δεν έχει καθαρή άποψη στο ζήτημα του πληθωρισμού και των επιπτώσεών του. Είναι ετερόζυγος, κατά τη γενετική σημασία, αφού κατανοεί το οικονομικό φαινόμενο, βλέπει όμως πρακτικά πως το εκμεταλλεύονται οι επιχειρηματίες και λοιπές πολυεθνικές ή εθνικές εταιρείες.
Αν όμως στο ζήτημα της ακρίβειας, προσπαθήσει να γίνει αρεστός στους πολλούς τότε θα αποδεχτεί τα επιχειρήματα όσων πιστεύουν ότι οφείλεται μόνον στην κερδοσκοπία και θα βάλει κάποιον να «συλλάβει» τους κερδοσκόπους. Μακάρι να ήταν τόσο απλό, αλλά είναι απλώς λάθος.
Αν, στο θέμα της ανασφάλειας των πολιτών, επιλέξει την ακόμη περισσότερη αστυνόμευση και αγνοήσει την καταστροφική κομματική κυριαρχία στο σώμα της Αστυνομίας, θα κάνει και πάλι λάθος. Ας φροντίσει για την τιμωρία όσων συλλαμβάνουν οι καλοί αστυνομικοί, ώστε να μη χρειάζεται να τους συλλαμβάνουν ξανά και ξανά.
Αν θελήσει να δώσει ένα πιο «δεξιό» χρώμα στο υπουργικό συμβούλιο, όπως του ζητούν (όχι αδίκως από την πλευρά τους) κάποιοι που βλέπουν ότι ο πρωθυπουργός ενθουσιάζεται με συγκεκριμένα βιογραφικά τότε θα παγιδευθεί στην κομματική επετηρίδα.
Όλα ξεκινούν από την κατανόηση της ψήφου διαμαρτυρίας. Κατά την άποψή μου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχασε στο Κέντρο. Πολίτες που τον ακολούθησαν σε κάθε του προσπάθεια να ξεχωρίσει στην πολιτική, όταν έβαλε υποψηφιότητα για πρόεδρος στη ΝΔ και μετά στη διακυβέρνηση, διαπίστωσαν ότι έχει ξεχάσει την ατζέντα ενός καλύτερου κράτους.
Στα πιο δεξιά του, δεν έχει σπουδαίες απώλειες. Όσους είχε απέναντι, τους έχει και σήμερα. Και όσους έχασε δεν τους χρειάζεται για να ανακτήσει την πρωτοβουλία κινήσεων.
Σημασία έχουν οι πολλοί πραγματικοί πρωταγωνιστές στην παραγωγή, στην επιχειρηματικότητα, στους επιστήμονες, στα μεσαία στελέχη των εταιρειών, άνθρωποι που δουλεύουν σκληρά, που φέρνουν πρόοδο και νέες δουλειές σ’ αυτό τον τόπο, που αξίζουν τα χρήματα (σίγουρα καλύτερα από το μέσο όρο όλων υμών…) με τα οποία ανταμείβεται η προσπάθειά τους.
Έχασε περισσότερους μεταξύ εκείνων που τον ψήφισαν και το ’19 και το ’23 επειδή θεωρούν ότι είναι ικανός διαχειριστής του κράτους.
Αν κλίνει στην πλευρά όσων λένε «παπούτσι από το κόμμα σου κι ας είναι μπαλωμένο», θα δώσει το σύνθημα ότι οι μεταρρυθμίσεις τελείωσαν.
Μην πει όμως, μετά, ότι φταίγανε οι εκλογείς που τον έβαλαν να κάνει το επόμενο λάθος του.
