Η πιο δύσκολη άσκηση για όσους πολίτες μετρούν στα σοβαρά την ψήφο τους και δεν πάνε στην κάλπη απλώς για να «στείλουν μήνυμα» είναι να βρουν κάτι άλλο, πλην του Μητσοτάκη, για να ρίξουν στην κάλπη.
Αυτό δεν σημαίνει, βεβαίως, ότι δεν υπάρχουν πολλές και πολλοί, προφανώς και μεταξύ όσων έδωσαν την έγκρισή τους για δεύτερη θητεία, που έχουν σοβαρές αντιρρήσεις ή/και παράπονα, από τη διακυβέρνηση.
Διαπιστώνουν όμως ότι, στα σοβαρά ζητήματα, μετρά διπλά και τριπλά το πραγματικό γεγονός: αν θέλουμε να πάρουμε στα σοβαρά τα πράγματα της χώρας θα χρειαστεί να επιβεβαιωθεί η αντικειμενική κυριαρχία Μητσοτάκη.
Τα γεγονότα και οι στροφές της επικαιρότητας στη διάρκεια των τελευταίων λίγων μόνον24ώρων, το επιβεβαιώνουν εξίσου καλά και καλύτερα.
Κυρίως η επίσκεψη την Άγκυρα, αλλά και οι γελοιότητες της νέας (αλλά τόσο παλαιάς) φρουράς στα Σκόπια, ακόμη και η φιέστα Ράμα, έδειξαν ότι στην Αθήνα υπάρχουν σταθερές γραμμές πλοήγησης. Και ότι αυτή είναι η σωστή μέθοδος
Χαρακτηριστικά παραδείγματα:
Ο Ανδρουλάκης ζήτησε να ακυρωθεί το ταξίδι στην Άγκυρα, αλλά δεν βρήκε κάτι να πει όταν ολοκληρώθηκε. Τα μπέρδεψε.
Ο Κασσελάκης μπέρδεψε τα νοήματα όταν ζήτησε την κατάργηση της συμφωνίας των Πρεσπών και ταυτόχρονα κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι ζητά καταφύγιο σε αυτήν την ίδια συμφωνία. Τα έχει μπερδεμένα.
Οι υπόλοιποι αρχηγοί κομμάτων είπαν διάφορες αρλουμπο-ελαφρότητες, απλώς και μόνον προς τέρψιν του στενού πυρήνα των έτσι κι αλλοιώς σίγουρων οπαδών τους.
Κάπως έτσι, στα πρώτα αποτελέσματα των ερευνών της κοινής γνώμης που ξεκίνησαν με την επιστροφή από το Πάσχα, διαπιστώνονται νέες μετακινήσεις μεγάλων ομάδων ψηφοφόρων. Αναζητούν και πάλι την κατάλληλη οδό προς την κάλπη.
Με αυτά και τα άλλα πλησιάζουμε στις ευρωκάλπες χωρίς να διαφαίνεται κανείς σοβαρός λόγος που θα έκανε τους σοβαρούς ψηφοφόρους να αλλάξουν την εκτίμηση που είχαν, πριν λίγους μόλις μήνες, για την κατάλληλη πορεία της χώρας.
Άρα, ακόμη και το 33%, το ποσοστό δηλαδή που είχε πάρει στις ευρωεκλογές του ’19 η ΝΔ, μοιάζει αυθαίρετο.
Κάλλιστα η επίδοση της κυβερνητικής πλειοψηφίας, σε τρεις εβδομάδες από τώρα, μπορεί να είναι καλύτερη. Ακόμη όμως κι αν είναι, τελικά, χειρότερη, δεν θα υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος που θα πρέπει να επηρεάσει την τριετία που έχουμε μπροστά μας.
Το άλλο χαρακτηριστικό είναι ότι η στιβαρότητα Μητσοτάκη όταν συνδυαστεί με τις ακροβασίες Ανδρουλάκη ακυρώνουν τα συγκοινωνούντα δοχεία μεταξύ των δύο αυτών παραδοσιακών πολιτικών δυνάμεων, που αντλούν δυνάμεις στο ευρύ κεντρώο και δυναμικό μέρος της κοινωνίας.
Το έχουν αντιληφθεί αυτό και οι μυστικοί επιτελείς Κασσελάκη. Κι έτσι, τον στρέφουν τον από πλαστελίνη νέο ιδιοκτήτη του Σύριζα, προς την άμορφη μάζα των απολιτίκ πολιτών. Εκείνων που αναζητούν ένα «καθαρό πρόσωπο» και εύκολα παρασύρονται από τις δεκάδες «θεωρίες» συνωμοσίας κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και τις καφενιακές συζητήσεις.
Πόσοι είναι αυτοί και πόσοι απ’ αυτούς θα φτάσουν στην κάλπη; Κανείς δεν είναι σε θέση να το υπολογίσει. Σίγουρα όμως μιλάμε για ένα ποσοστό μεταξύ 10 και 15 εκατοστιαίων μονάδων. Το οποίο ορέγονται να «κατασπαράξουν» γραφικές φιγούρες της πολιτικής.
Το ποσοστό αυτό όμως ενώ μπορεί να δώσει χρώμα και ζωντάνια στις συζητήσεις που θα γίνουν το βράδυ της 9ης Ιουνίου, δεν μπορεί να ανατρέψει τα σκληρά δεδομένα της πολιτικής πραγματικότητας.
