Τι είναι αυτός που συμφωνεί σε πολλά με τον Κασσελάκη και σε περισσότερα με τον Μητσοτάκη, αλλά βρίσκει νερόβραστα τα Πασοκικά κι επικίνδυνους του διαφωνούντες -τους πρώην, τους νυν και τους επόμενους- του χώρου που προσκύνησε τον Αλέξη Τσίπρα.
Μιλάμε, προφανώς, για πολυδιασπασμένη προσωπικότητα.
Πλην όμως, εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες κινούνται μεταξύ αυτών των αντιπάλων και αντιφατικών καταστάσεων.
Ας πάρουμε κάτι πιο πρακτικό.
Η κυβέρνηση ανακοινώνει, για δεύτερη φορά, ότι θα φορολογήσει εκτάκτως τα έκτακτα κέρδη των πετρελαιάδων. Πολύ ωραία. Στις κατ’ ιδίαν εξηγήσεις, η κυβέρνηση υπενθύμισε πως τη δυνατότητα αυτή την έχει δώσει η ΕυρωπαΪκή Επιτροπή για τις χρήσεις 2022-2023.
Σωστό, αλλά γιατί τότε ο πρωθυπουργός είχε διαβεβαιώσει, πέρυσι, ότι δεν θα επαναλάβει τη φορολογία και εφέτος; Γιατί, έστω, δεν πήρε την απόφασή του, προτού κάνουν οι εταιρείες τις Γενικές Συνελεύσεις των Μετόχων τους; Γιατί, όσο κι ακούγεται τρελό, δεν το ανακοίνωσε η κυβέρνηση πριν τις ευρωεκλογές;
Ακόμη χειρότερο είναι ότι η κυβέρνηση μιλά για ΥΠΕΡΚΕΡΔΗ σε όλους σχεδόν τους τομείς της οικονομίας, αφήνοντας εκ των πραγμάτων ανοικτό το ενδεχόμενο να επεκτείνει την έκτακτη φορολόγηση, όποτε και όπου το κρίνει απαραίτητο!
Αν τώρα οι διεθνείς επενδυτές μάς πάρουν στα σοβαρά, μάλλον θα μείνουν μακριά από την Ελλάδα. Ακόμη και οι οίκοι αξιολόγησης θα ξανασκεφτούν τη μίζερη αναβάθμισή μας στον πάτο της επενδυτικής βαθμίδας.
Η σταθερότητα των κανόνων άσκησης της επιχειρηματικότητας, με πρώτον τη τάξει τη φορολογία κερδών, είναι όρος sine qua non για τις διεθνείς ενέργειες.
Αλλά και πέραν αυτού. Ο νέος υπουργός Αγοράς και καλός φίλος, ο κ. Θεοδωρικάκος, έχει ξαναβρεί το επαναστατικό σφρίγος της νεότητάς του και υπόσχεται να μπει στα λογιστήρια, στις αποθήκες και στα κυκλώματα των προμηθευτών των επιχειρήσεων προκειμένου να εξαλείψει τις υποψίες… κερδοσκοπίας.
Η σκέψη είναι μακιαβελική αλλά παραμένει ενδιαφέρουσα.
Πρώτα το «ενδιαφέρουσα»: Αν το κράτος ελέγχει τόσο καλά τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, ούτε επιχειρηματία θα χρειαζόμαστε, ούτε τα ακριβοπληρωμένα στελέχη τους.
Δεύτερο το «μακιαβελική»: Αν η νέα ηγεσία του υπουργείου Αγοράς σκοπεύει να καταργήσει τους ελέγχους κατά το ανώτατο ποσοστό κέρδους, που είχε διαμορφωθεί στην πανδημία, δηλαδή την «πολιτική Σκρέκα», είναι βέβαιο ότι θα χαρούν πολύ στην αγορά και θα του «συγχωρέσουν» το μετακομμουνιστικό του ενθουσιασμό.
Εγώ πάντως, επειδή παραμένω φιλελεύθερα καχύποπτος, φοβάμαι ότι όσο περισσότερο η κυβέρνηση Μητσοτάκη υιοθετεί τα φωνακλάδικα επιχειρήματα της εκ του προχείρου αντιπολίτευσης, τόσο περισσότερο οι πολίτες θα αποδίδουν στην ίδια την κυβέρνηση συνυπευθυνότητα για την ακρίβεια.
Ευτυχώς πάντως, ο πρωθυπουργός έβαλε πρώτη και πάνω απ’ όλα την προσοχή στην καθημερινότητα του πολίτη. Έστω και τώρα, μετεκλογικώς, η ανατροπή των άλλων, πιο σόσιαλ και φανταιζί προτεραιοτήτων και η προσγείωση στη σκληρή πραγματικότητα είναι ο σωστός δρόμος.
Μεγάλη ανακατωσούρα βλέπω μπροστά, αλλά καθόλου θαυμάσια, μάλλον ανυπόφορη δείχνει η κατάσταση στα πολιτικά πράγματα. Μάλλον φταίει η… αντιπολίτευση.
