Σε δύο εβδομάδες ψηφίζουμε. Ας δούμε που βρισκόμαστε με τη ματιά των δημοσκοπήσεων.
Ένας απλός τρόπος, καθιερωμένος στην Ευρώπη, για να έχουμε μια πλήρη εικόνα των διαθέσεων του εκλογικού σώματος, είναι η «Δημοσκόπηση των Δημοσκοπήσεων» (Poll of the Polls). Παρακάλεσα τον Ζαχαρία Ζούπη της Opinion Poll να βοηθήσει και ιδού τι προέκυψε:
Το ενδιαφέρον δεν είναι κατά πόσον οι δημοσκοπήσεις θα «πέσουν μέσα». Οι έρευνες είναι σωστές. Αλλά πρέπει να έχουμε σαφή εικόνα γι αυτό που μετρούμε. Μετράται τι εκτιμούν οι ίδιοι οι πολίτες ότι θα ψηφίσουν.
Δεν γίνεται κάποια πρόβλεψη, έστω κατά προσέγγιση, του αποτελέσματος.
Αλλιώς οι δημοσκόποι θα έπαιζαν τα ρέστα τους στις στοιχηματικές εταιρείες. Όπως το κάνουν ήδη οι πολίτες για τη θέση που θα πετύχουν τα κόμματα, πλην, βεβαίως, του ποιο θα έρθει πρώτο, αφού αυτό δεν «παίζεται».
Αυτό που πραγματικά είναι ενδιαφέρον είναι να δούμε πόσο θα αλλάξουν οι διαθέσεις και εκτιμήσεις των εκλογέων από τώρα και μέχρι να ρίξουν τον φάκελο στην κάλπη. Ό,τι ακριβώς παίζεται και στις στοιχηματικές.
Το βασικό θέμα είναι η διαφορά μεταξύ της Νέας Δημοκρατίας και του δεύτερου κόμματος, όποιο είναι αυτό. Οποιαδήποτε διαφορά ίση ή και μεγαλύτερη από 10 μονάδες, θα ήταν, σε οιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα, αρκετή για να πούμε: «Ο Μητσοτάκης έλαβε μήνυμα, πάμε παρακάτω, ραντεβού σε τρία χρόνια».
Στην Ελλάδα μοιάζει να μην είναι αρκετό αυτό. Άλλη μια ελληνική παραδοξότητα.
Που γίνεται μεγαλύτερη αφού το 2019 η διαφορά ήταν «μόλις» 8 μονάδες και καμία διαταραχή δεν προέκυψε στη λειτουργία της χώρας, χάρις προφανώς στην ενσκύψασα πανδημία αλλά και στη σοβαρή στάση του τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα.
Βεβαίως, στις τότε ευρωεκλογές, τις αμέσως προηγούμενες των επικείμενων, η διαφορά ήταν στις σχεδόν 10 μονάδες. Σε εκείνες του 2014, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε προηγηθεί με «μόλις» 4 μονάδες ενώ στις βουλευτικές που έγιναν ένα εξάμηνο αργότερα, η διαφορά πήγε στις 8,5 μονάδες.
Ο κ. Τσίπρας χρησιμοποίησε το πρόθυμο δεκανίκι Καμμένου και κυβέρνησε χωρίς καθεστωτική αμφισβήτηση στην πιο ταραγμένη περίοδο της μεταπολίτευσης. Κι όταν η διαφορά μειώθηκε στις 7,5 μονάδες (τον Σεπτέμβριο 2015) και πάλι η διακυβέρνηση εξελίχθηκε αδιατάραχτα, εν μέσω του τρίτου σκληρότατου μνημονίου.
Έχει, επομένως, ο κ. Κασσελάκης την απόλυτη υποχρέωση να σεβαστεί τη συνταγματική τάξη. Ανεξαρτήτως των πρωτοβουλιών που θα θελήσει να αναλάβει εντός του κόμματός του.
Ανεξαρτήτως και των διεργασιών στο τρίτο, κατά πως φαίνεται, κόμμα, εντός του οποίου οι διεργασίες αντικατάστασης του Νίκου Ανδρουλάκη, πιθανόν από τον δήμαρχο Αθηναίων, θα παρακινήσουν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, να αφήσουν κατά μέρος την προφανή απογοήτευσή τους.
Ανακεφαλαίωση: η «Δημοσκόπηση των Δημοσκοπήσεων» δείχνει τον δρόμο των πολιτικών εξελίξεων.
Από το πρωινό της Δευτέρας 10ης Ιουνίου, το κεντρικό ζήτημα της χώρας θα είναι ένα και μοναδικό: να καταστρωθεί ένα σχέδιο για το «πού πάμε».
Περισσότερα, προσφάτως, εδώ όπου σημείωνα: «Πώς θα είναι η Ελλάδα σε μερικά χρόνια από σήμερα; Απάντηση, ρεαλιστική, υπολογισμένη, συντεταγμένη δεν υπάρχει πάνω στο τραπέζι».
Θα είναι αυτό από τα πρώτα καθήκοντα, προσωπικά για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Θα έχει μπροστά του, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, που θα είναι πλέον αδιάφορο, ένα ολόκληρο καλοκαίρι. Είναι αρκετό.
