Δείτε πόσα συμβαίνουν σε λίγες ώρες, σε μια μέρα μόνον στην κεντρική πολιτική σκηνή. Όλα καταγράφονται στις «Ειδήσεις», τις τηλεοπτικές και τις ιντερνετικές ροές, στις πρώτες θέσεις. Συχνά με τόνους υψηλούς. Όλα έχουν τη θέση τους, μερικά λεπτά, λιγότερα ή περισσότερα δεν έχει σημασία γιατί πάει με τη «δύναμη της εικόνας».
Θα διαπιστώσετε -και είναι πικρή η διαπίστωση- πόσα λίγα από αυτά έχουν να κάνουν με την πραγματική σας ζωή. Αυτήν που ζείτε εσείς, η οικογένειά σας, οι φίλοι σας, οι συναλλασόμενοι μαζί σας και πολλοί ακόμη στο καθημερινό σας περιβάλλον.
Θα διαπιστώσετε τελικά ότι ακόμη κι αν χάσετε μια ολόκληρη μέρα από την πολιτική δραστηριότητα, δεν σας κάνει καμία διαφορά.
Αυτό δεν σημαίνει πως τα όσα κάνουν οι πολιτικοί δεν έχουν τη σημασία τους. Ιδίως εκείνα που αφορούν στις υποθέσεις του κράτους. Για άλλους λόγους όμως και με άλλους τρόπους από εκείνους που μας τα εξηγούν. Δείτε και αξιολογήστε.
Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κινητροδότησε τα στελέχη του κόμματός του μπροστά στις επερχόμενες ευρωεκλογές, κατά την κοπή της πίτας. Πρέπει να κερδίσουμε, προσοχή στον εφησυχασμό, δεν έχουμε περιθώρια λάθους, είπε, εν ολίγοις. Όλα σωστά, αλλά αυστηρά ενδοσκοπικού ενδιαφέροντος.
Ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ρόλος που έχει χάσει κάθε έννοια πλέον, είχε στο Λονδίνο μια συνομιλία με τον εξαίρετο καθηγητή και τιμητικώς πολιτογραφημένο συμπολίτη μας Κέβιν Φέδερστόουν όπου επανέλαβε πόσο θαυμάζει τον «Ανδρέα» και ότι δεν θα φύγει από την προεδρία του Σύριζα ούτε αν ο Μητσοτάκης είναι «20 μονάδες μπροστά». Αξιοσημείωτο, αλλά δεν μας ενδιαφέρει.
Ο πρωθυπουργός συνάντησε την πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Ρομπέρτα Μετσόλα εκ Μάλτας και συμφώνησαν ότι το κράτος δικαίου και υπάρχει στην Ελλάδα και προφανώς δεν αμφισβητείται επειδή βρέθηκε μια τυχάρπαστη πλειοψηφία να στηρίξει το διαστρεβλωτικό πρόσφατο ψήφισμα. Αυτονόητο, αλλά η ζημιά είχε γίνει και κάποιοι συνεχίζουν τον διασυρμό της χώρας προς ίδιον συμφέρον.
Ο κ. Κασσελάκης έστειλε μήνυμα-απάντηση στα 17 (από 21) μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος του οποίου ακόμη προεδρεύει, τα οποία μαζεύτηκαν για να τον αποδοκιμάσουν την ώρα που, εν γνώσει τους, βρισκόταν στο Λονδίνο. Ακατανόητος φραξιονισμός και έλλειψη πολιτικού θάρρους, όταν σε λίγες ημέρες έχουν κοτζάμ Συνέδριο και μπορούν να ξελιγωθούν σε αλληλο-κατηγορίες. Προφανώς αδιάφορο για τους πάμπολους πολίτες, αλλά δημοσιογραφικά πιασάρικο, άρα βοερό θέμα στα evening news και τα talk shows.
Κάπου ανάμεσα ο κ. Μητσοτάκης απάντησε με σαφήνεια σε όλα τα ερωτήματα της πάντα ενδιαφέρουσας συνέντευξης με τη Μάρα Ζαχαρέα (star channel) ενώ μας ενημέρωσε ελληνιστί ότι έχει μιλήσει, όσο ήταν στο Μόναχο, στο Monocle, ένα trendy περιοδικό των κάπως γηρασμένων χιπστεράδων, ενώ κάπου ανάμεσα συναντήθηκε στο Μέγαρο Μαξίμου με τον πρόεδρο και μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της AIPAC (η μεγαλύτερη φιλοισραηλινή οργάνωση των ΗΠΑ) και συζήτησαν την «κατάσταση στη Γάζα».
Και ο κ. Ανδρουλάκης κάτι θα έκανε, αλλά επειδή το ενημερωτικό σάιτ του ΠΑΣΟΚ είναι δυο-τρεις μέρες πίσω δεν μπορώ να τα θυμηθώ.
Προφανώς όλα τούτα (και άλλα παρόμοια) έχουν το ενδιαφέρον τους. Αλλά δεν αλλάζουν κάτι για τους πολλούς. Δεν προσθέτουν (ούτε αφαιρούν, ευτυχώς) στην ευημερία μας. Δεν εξαρτάται από αυτά η ζωή μας, που παραμένει εις χείρας των σκληρά εργαζομένων και φορολογουμένων αυτής της χώρας.
Τα σημειώνω πάντως για να θυμόμαστε ότι τα μεγάλα θέματα, όπως ήταν χθες (και είναι ακόμη σήμερα) το μέλλον των αγροτών μας και της αγροτικής οικονομίας, οι συνεχιζόμενες πιέσεις στο πορτοφόλι από τα απόνερα του επίμονου (αν και υποχωρούντος) πληθωρισμού, η δολοφονική μοναρχία Πούτιν, η εμμονή Νετανιάχου στην εξαφάνιση (και) της Ράφα, η αφασία της Ευρώπης μπροστά στον κίνδυνο μιας ασυνάρτητης Αμερικής, η θρασύτατη κομπορρημοσύνη της τουρκικής ηγεσίας και καμπόσα άλλα παρόμοια ζητήματα έχουν μεγαλύτερη σημασία από εκείνα που σκηνοθετούν οι πολιτικοί μας ηγέτες σε προβολή της ηγεσίας τους.
Και καλά ο Μητσοτάκης, πρωθυπουργός είναι και καλώς μας υπενθυμίζει πόσο δραστήρια απασχολείται στη θέση αυτή. Οι άλλοι «ηγέτες» όμως; Δεν αντιλαμβάνονται πόσο λίγοι φαίνονται με την κακοχυμένη, θλιβερή και κατ’ ευφημισμόν αντιπολίτευσή τους;
