Κάνουν συστηματικά το ίδιο λάθος οι εναπομείναντες στον Σύριζα: νομίζουν ότι διαθέτουν κυβερνητική εμπειρία. Όμως, η μόνη περίοδος που κυβέρνησαν πραγματικά, έκαναν δηλαδή αυτό που πίστευαν σωστό και είχαν συμπεριλάβει στο «πρόγραμμά» τους, ήταν το πρώτο εξάμηνο του 2015. Με τα καταστροφικά αποτελέσματα που όλοι γνωρίζουμε.
Κατά τα λοιπά, ήσαν οι εν Αθήναις διαχειριστές υπό το καπέλο των άλλων: των Βρυξελλών, των Γερμανών, των Αμερικάνων. Οι μόνες επιλογές που τους επέτρεπαν, ιδίως οι Βρυξέλλες, ήταν η εσωτερική κατανομή των βαρών. Με αποτέλεσμα τα μέτρα αλλά και η καθημερινή διαχείριση να είναι μονίμως σε βάρος όσων παράγουν, δηλαδή επιχειρηματίες και επαγγελματίες, όσων πολιτών ήσαν ύποπτοι, δηλαδή ψηφοφόροι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Στην Οικονομία εφήρμοσαν επί τα χείρω αυτό που είχαν υποσχεθεί να καταργήσουν με ένα άρθρο: το πιο σκληρό μνημόνιο με τους πιο σκληρούς φόρους, τη διάλυση των διαύλων χρηματοδότησης και την επιστροφή στα capital controls, που είχαν εγκαταλειφθεί από τις αρχές της δεκαετίας του '90 και, τελικά, την πιο σκληρή συρρίκνωση της επιχειρηματικότητας.
Στη Διπλωματία, η Ελλάδα καθηλώθηκε στην πιο βαριά απομόνωση, μέχρις ότου παρέδωσαν οι Τσίπρας-Κοτζιάς το επίσης προαπαιτούμενο από τους «ξένους», δηλαδή τη βιαστική συμφωνία των Πρεσπών.
Στην Κοινωνική Πολιτική ζήσαμε την απογύμνωση των συστημάτων Ασφάλισης και Υγείας και τη μετατροπή των επιδομάτων σε πράξεις κομματικής ελεημοσύνης.
Επιβεβαιώνεται αυτό από όσα λένε μεταξύ τους οι υποψήφιοι πρόεδροι.
Ο Πολάκης υπόσχεται να κρατικοποιήσει τις βασικές υποδομές για να τις καταστήσει υπηρέτες του καταναλωτή υπό κομματική διαχείριση. Θα κρατικοποιήσει τα Ελληνικά Διυλιστήρια, τα ΕΛΠΕ (γιατί όχι τη Motor Oil;) θα κρατικοποιήσει τη ΔΕΗ και το ίδιο θα κάνει με την Εθνική Τράπεζα. Καταργώντας με νόμο τις μετοχές που κατέχουν ιδιώτες μέτοχοι. Αδιαφορώντας για την προφανή απαγόρευση που θα ανακοινώσουν οι Ευρωπαίοι ελεγκτές. Χρησιμοποιώντας δύο φορές το ίδιο ποσό (ένα θαύμα λογιστικής) το οποίο θα πληρώσουν οι φορολογούμενοι. Προκαλώντας κρίση εμπιστοσύνης στην κεφαλαιαγορά. Βάζοντας κομματικά στελέχη να εφαρμόζουν τις κυβερνητικές αποφάσεις. Ακόμη και η «μάγκικη» γαλαντομία ότι θα δώσει δήθεν τα διπλάσια από όσα πλήρωσαν τα funds για να τους πάρουμε πίσω τα κόκκινα δάνεια, ξεχνά ότι δημιουργεί αμέσως αύξηση του δημόσιου χρέους λόγω κατάρρευσης των κρατικών εγγυήσεων.
Αν κάναμε ακόμη και μερικά από όσα ισχυρίζεται πως μπορεί «με νόμο» ο κ. Πολάκης να γίνουν, θα χάναμε αμέσως την έτσι κι αλλιώς «φτωχική» επενδυτική βαθμίδα, το κόστος του χρέους θα αυξηθεί κατά κάποιες εκατοντάδες εκατομμύρια και, με δύο λόγια, θα γυρίσουμε πίσω στους πρώτους μήνες του 2015, χωρίς όμως να υπάρχει, αυτή τη φορά, δυνατότητα διάσωσης, έστω μνημονιακής.
Δεν περίμενα τίποτε διαφορετικό από έναν οπαδό/συναγωνιστή του Δημήτρη Καζάκη, ενός γραφικού προπομπού των ασυναρτησιών που διατύπωσε αργότερα ο Βαρουφάκης κι επαναφέρει τώρα ο ίδιος ο κ. Πολάκης.
Αυτό που θέλω να επισημάνω είναι ότι οι άλλοι δύο υποψήφιοι (εξαιρώ για προφανείς λόγους τον κ. Γκλέτσο) δεν τόλμησαν να διαφωνήσουν ανοικτά και με επιχειρήματα μαζί του, επειδή φοβούνται ότι οι εναπομείναντες οπαδοί μπορεί να τους κρίνουν αυστηρά στο «αριστερόμετρο».
Με αποτέλεσμα, ο κ. Φάμελλος, ο κομματικά εγκεκριμένος αντίπαλος του Πολάκη, να περιορίζεται σε έμμεσες ερωτήσεις και να εμφανίζεται ως «μαθητούδι» του Κρητικού υποψηφίου. Με άλλα λόγια, είτε ο ΣΥΡΙΖΑ θα πέσει στα χέρια Πολάκη και θα συμμετάσχει στους ανθισμένους αγρούς του δεξιο-αριστερούλικου λαϊκισμού, είτε θα μείνει στα χέρια των ορφανών Τσίπρα για να γίνει ροζ ουρά του ανατέλλοντος πράσινου Αποσπερίτη.
