Είναι μεγάλη παράλειψη των πολλών, αποταμιευτών, χρηστών των ηλεκτρονικών κυκλωμάτων και δανειοδοτημένων πολιτών και επιχειρήσεων, που δεν φρόντισαν να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους προς τα ανώτατα στελέχη των συστημικών ελληνικών τραπεζών
Είχαν χθες την ευκαιρία να το κάνουν, προφανώς με φυσική παρουσία, δράττοντας την ευκαιρία που προσέφερε η Γενική Συνέλευση της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών.
Κακώς, εμείς οι πολίτες δεν σκεφτήκαμε να κάνουμε έστω ένα συμβολικό δώρο στους ανθρώπους αυτούς οι οποίοι κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα κολοσσιαίο ποσό χρημάτων υπό τη μορφή κερδών.
Ας είναι. Εν τη μεγαλοκαρδία τους, όπως εξήγησε με την υπόκρουση ειδικού φιλμιδίου, ο πρόεδρος της Ένωσης καθηγητής κ. Χαρδούβελης, οι τράπεζες δεν μας ξεχνούν: 390,5 εκατομμύρια «έδωσαν» σε «Δράσεις Κοινωνικής Υπευθυνότητας των Τραπεζών Μελών της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών ως Αρωγή στην Κοινωνία».
Βεβαίως, από το παραπάνω ποσό, πρέπει να αφαιρεθούν 250 εκατ. που δεν τα έδωσαν αφού δεν αφορούν σε κάποια επιστροφή, άρα δαπάνη, προς την κοινωνία. Απλώς δεν μας τα πήραν ενώ θα… μπορούσαν.
Το να εμφανίζεται ως «παροχή» το διετές πάγωμα των κυμαινομένων επιτοκίων 442.000 ενήμερων δανείων ύψους 19 δις ευρώ, είναι μάλλον proposterous, για να το γράψω στη γλώσσα σπουδών των τραπεζιτών και η ελληνική είναι πιο εκφραστική: παράλογο, ανόητο, εξωφρενικό.
Θα μπορούσαν βεβαίως να «επιστρέψουν» λιγότερα, αρκεί να είχαν πάρει ακόμη πιο λίγα. Λιγότερα κέρδη, εννοώ και δεν με έπιασε ξαφνική κρίση λαϊκισμού.
Όσο σωστό είναι ότι οι τράπεζες έχουν δρόμο ακόμη μέχρις ότου σταθούν στα πόδια τους, ακόμη πιο σωστό είναι ότι οι σημερινές διοικήσεις, αλλά και οι σημερινοί μέτοχοι πρέπει να παύσουν να κρύβονται κάτω από τη φούστα των απόμακρων ευρωπαϊκών εποπτικών αρχών.
Όφειλε, τουλάχιστον, ο κ. πρόεδρος, μαζί με το οφειλόμενο αλλά λησμονηθέν «ευχαριστώ» προς πελάτες και φορολογουμένους, να εξηγήσει τον χρονικό ορίζοντα στον οποίο δεν θα χρειάζονται τα λεφτά και τους φόρους που τις «δανείσαμε» -και καλώς το πράξαμε, τότε- προκειμένου να συνεχίσει να υπάρχει τραπεζικό σύστημα στη ρημαγμένη χώρα. Από τα κρατικά ελλείμματα, την κρίση χρέους, τη μνημονιακή ύφεση και τα συριζαϊκά capital controls.
Ο ίδιος ο κ. πρόεδρος είπε ότι το 2023 «ένα 90% των τραπεζικών συναλλαγών γίνεται πλέον ηλεκτρονικά ή μέσω διάφορων εφαρμογών, με 3,7 εκατ. ενεργούς χρήστες κάθε μήνα».
Το είχα γράψει και πριν λίγο καιρό, οι τράπεζες πρέπει να εξαλείψουν, πρακτικώς, την εισπραττόμενη προμήθεια ή, εναλλακτικά, να διαπραγματευτούν με τους μεγάλους πελάτες τους την πληρωμή από εκείνους και όχι από εμάς της ανυπόληπτης, ηθικά και εμπορικά, προμήθειας στην εξόφληση τρεχουσών λογαριασμών.
Ένα παράδειγμα. Για να πληρωθεί λογαριασμός της ΕΥΔΑΠ ή άλλων δημοτικών οργανισμών παροχής νερού, κατά κανόνα αξίας μερικών ευρώ, η προμήθεια είναι παγίως γύρω στα 60 λεπτά του ευρώ, πιθανώς συστημικώς εναρμονισμένη. Μπορεί να καταργηθεί. Το ίδιο ισχύει για όλους τους λογαριασμούς κοινής ωφέλειας. Τουλάχιστον.
Σε τελευταία ανάλυση, θα επαναλάβω τα λόγια του κ. προέδρου: «Οι ελληνικές τράπεζες έχουν σταθεροποιηθεί και καταγράφουν ισχυρή θετική κερδοφορία. ενώ τα κέρδη μετά από φόρους έφτασαν τα €3,6 δισ.»
Πάνε γυρεύοντας οι τράπεζες.
Δεν βλέπω γιατί να μην αποφασίσει ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης να βάλει χέρι στο ταμείο των τραπεζικών κερδών, όπως ήδη έκανε με τα διυλιστήρια.
Μόνον θα μεγαλώνει η ανάγκη να στηριχθούν οι εκ της κάλπης προκύψαντες πονοκέφαλοι του κυβερνητικού συστήματος στην περίοδο κεκαλυμμένης δημοσιονομικής λιτότητας, στην οποία βουβά εισήλθαμε.
Καλύτερα να τα «χαρίσουν» στους καλούς άντε και τους λιγότερο καλούς πελάτες τους, παρά να τα καταπιεί η καταβόθρα της πολιτικής σκοπιμότητας.
