Μοιάζει αστειότης και όμως αναφέρεται συστηματικά από όλες τις αντιπολιτεύσεις. Σε κάθε σχολιασμό των νοημάτων της πρόσφατης κάλπης, ξεκινούν με φόρα λέγοντας πως «έχασε ο Μητσοτάκης».
Στην υπό διάλυση κατάστασή τους, μια κάποια απώλεια κοινής λογικής, μάλλον πρέπει να θεωρείται αναμενόμενη. Σίγουρα όμως δεν τους βοηθά να βγάλουν άκρη με το κουβάρι των εσωτερικών αντιπαραθέσεών τους.
Τα πράγματα είναι απλά.
Κάθε κάλπη βγάζει μια κατάταξη.
Ο Μητσοτάκης βγήκε πρώτος στις εκλογές της 9ης Ιουνίου. Σωστά;
Ο Μητσοτάκης κέρδισε με διαφορά από τον δεύτερο 13,4 μονάδων και 15,5 μονάδων από τον τρίτο.
Οι δύο ηττημένοι μαζί, αν δηλαδή ήσαν ένας εκλογικός σχηματισμός, όπως λένε τώρα να γενούν, θα είχαν και πάλι ηττηθεί από τον Μητσοτάκη.
Άρα, ο Μητσοτάκης κέρδισε. Τελεία, πάμε παρακάτω.
Λένε όμως στην αντιπολίτευση: κάν’το όπως οι Γάλλοι.
Την ώρα που γράφω δε γνωρίζω τι έγινε στον πρώτο γύρο των τρελο-βουλευτικών στη Γαλλία. Τίποτε καλό δεν περιμένω. Αλλά θα περάσουν καμπόσοι μήνες για να αξιολογήσουμε αν το «κάν’το όπως οι Γάλλοι» έχει κάποιο νόημα.
Για τα δικά μας, εννοείται, αφού αυτά μας ενδιαφέρουν.
Πιστεύουν στην αντιπολίτευση ότι οι ίδιοι είναι πιο πονηροί από τον μέσο Έλληνα ψηφοφόρο.
Λένε: αν ενωθούμε εμείς οι δυο (Πασοκοσυριζαίοι) τότε θα τσιμπήσουμε και από την «άλλες δυνάμεις στην επέκεινα αριστερά», που αθροίζει ένα 8-9%.
Παιδιάστικος συλλογισμός.
Για να τα πάρουν πρέπει να βρεθεί θέση για τη βοώσα Ζωή, να ξαναβάλουν στο παιχνίδι τον άκληρο Βαρουφάκη και να «συγχωρέσουν» τους αποστάτες του Σύριζα.
Πρόκειται για πολιτικό κομφούζιο.
Ακόμη όμως κι αν το πετύχουν, αν και πιστεύω ότι η «συμμαχία» θα είναι για πολλά γέλια, δε θα καθήσουν - στην άλλη πλευρά με σταυρωμένα χέρια. Έχουν κι αυτοί «απόθεμα», που πλησιάζει τις 18 μονάδες.
Το μεγαλύτερο όμως «απόθεμα» ψηφοφόρων για τη Νέα Δημοκρατία βρίσκεται μεταξύ όσων, συνειδητά πιστεύω, επέλεξαν την αποχή.
Η οποία αποχή ήταν εξόχως μεγάλη. Πήγε στην κάλπη μόνον το 41,4%. Στις προηγούμενες, του ’19, είχε πάει το 59%. Μια διαφορά 18 μονάδων.
Ακόμη και στην Ευρώπη πήγε να ψηφίσει το 51%, δέκα μονάδες καλύτερα από εμάς!
Η αποχή είναι το πραγματικό πολιτικό πρόβλημα Μητσοτάκη. Δεν τον καταψήφισαν, δε θέλησαν να πάρουν έναν τόσο μεγαλύτερο κίνδυνο, δεν πήγαν όμως να τον υποστηρίξουν, όπως ρητώς τους ζήτησε.
Εκείνους, τους δικούς του, που τον παρατηρούν με κριτικό μάτι, πρέπει να πείσει ο πρωθυπουργός. Δε θα είναι καθόλου εύκολη υπόθεση.
Βεβαίως, το ελληνικό κοινοβούλιο δεν εκλέγεται με σύστημα δύο γύρων. Άρα ούτε στη Γαλλία θα μοιάσουμε, ούτε στις ελληνικές δημοτικές, οι οποίες άλλωστε είχαν πάει καλά για τη Νέα Δημοκρατία, με την εξαίρεση του Μπακογιάννη, που μάλλον αφέθηκε «ολίγον μόνος».
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν και θα είναι -για λίγο ακόμη καιρό- απορροφημένος στις διεργασίες ανωτάτου επιπέδου στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Όλα δείχνουν ότι τα πήγε καλά στην αποστολή που ανέλαβε και αυτό είναι σπουδαίο κέρδος για το κύρος της χώρας μας, πέραν του άρρητου προσωπικού στοιχήματος που έβαλε ο πρωθυπουργός.
Θα βγει μια Ευρωπαϊκή Επιτροπή συναινετική, η οποία θα πάρει ψήφο εμπιστοσύνης στην Ευρωβουλή σε λίγες εβδομάδες.
Οι βασικές νεότερες θέσεις και κατευθυντήριες γραμμές για την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην πενταετία, θα περιλάβουν τις πιο σημαντικές ελληνικές θέσεις.
Αν οι ενθάδε ψηφοφόροι είχαν λάβει υπόψιν αυτούς τους στόχους και αυτή την καλή δουλειά, θα είχαν ενισχύσει, μόνον γι αυτό, τον Έλληνα πρωθυπουργό.
Αλλά αυτό δε συμβαίνει σχεδόν σε καμία χώρα και σίγουρα στη δική μας έχει να συμβεί από τότε που ο Καραμανλής έβαλε την Ελλάδα στην ΕΟΚ.
Δυστυχώς, το απεχθέστερο μήνυμα της ελληνικής κάλπης είναι ότι ψηφίσαμε για οτιδήποτε άλλο παρά για μια Ελλάδα διεκδικητική και δυναμική στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.
Καταμεσής λοιπόν στο δικό μας κομφούζιο, ο Μητσοτάκης περί άλλα τυρβάζει. Είναι θέμα επιλογής προτεραιοτήτων.
Ευτυχώς για μας. Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι το ίδιο ισχύει και για το κόμμα του. Αλλά έχει καμπόσους μήνες -σίγουρα όχι τρία έτη- για να δει τι θα κάνει. Μέχρι τότε θα παραμείνει το σημείο αναφοράς, στο κέντρο του πολιτικού κομφούζιου.
