Είναι απογοητευτικό αλλά έτσι είναι κι όχι αλλιώς.
Είναι προφανές ότι ο πρωθυπουργός δεν είναι έτοιμος να αναλύσει, τουλάχιστον όχι αυτή τη στιγμή, τα μηνύματα της εκλογικής Κυριακής.
Θα το κάνει, είμαι βέβαιος. Άλλωστε κανείς δεν ξεφεύγει από την τανάλια της δημοκρατίας που είναι η κάλπη. Χρειάζεται βεβαίως χρόνο και αυτοσυγκέντρωση.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το καίριο και πρωτεύον ζήτημα της ακρίβειας καταχωρήθηκε, κατά την ομιλία του στο νέο σχήμα, πρώτο μεν αλλά μεταξύ άλλων, μάλλον μακρόπνοων σχεδιασμών.
Κρίνετε μόνοι σας, από τη διατύπωση του πρωθυπουργού:
«Η αντιμετώπιση της ακρίβειας, το πιο αποτελεσματικό κράτος, η αναδιάρθρωση του πρωτογενούς τομέα, η καλύτερη υγεία και παιδεία, θα έλεγα ότι γίνονται τώρα πιο στοχευμένες προτεραιότητές μας.»
Μα δεν ήσαν ήδη, όλα αυτά, «στοχευμένες προτεραιότητες» της κυβέρνησης και πριν λίγες ημέρες;
Τι μπορεί άραγε να κάνει ο νέος υπουργός «Ακρίβειας», που δεν έκανε -και με το παραπάνω- ο Κώστας Σκρέκας; Μήπως απλώς, οι φίλοι καλούνται ενίοτε να πληρώσουν τον λογαριασμό για να μην εκτεθεί ο «Νο1»;
Πλην όμως, κατά κοινή ομολογία, ο πληθωρισμός, δηλαδή ο ρυθμός αύξησης των τιμών, βρίσκεται πλέον -κι ευτυχώς- υπό έλεγχο. Με την επιφύλαξη του θερινού καύσωνα ηλεκτρισμού ο ρυθμός αύξησης των τιμών καταναλωτή θα παραμείνει στην περιοχή «λίγο κάτω από 3%».
Κάποτε, επί Σημίτη και Καραμανλή, εντός ευρώ δηλαδή, ήμασταν ευτυχείς με αυτό το νούμερο. Δεν θα έπρεπε να θεωρηθεί αυτό ορθή πολιτική, τόσο του Σκρέκα όσο και των Λαγκάρντ-Στουρνάρα, που, αντικειμενικά βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της αντιπληθωριστικής μάχης;
Τι παραπανίσιο μπορεί να πετύχει ο κ. Θεοδωρικάκος; Μήπως καλείται να περάσει χειροπέδες τους «κερδοσκόπους», αξιοποιώντας την εμπειρία του στο Δημόσιας Τάξης;
Όλες οι άλλες «αλλαγές και μετακινήσεις» θα μπορούσαν να έχουν συμβεί και χωρίς τη μεσολάβηση των εκλογέων.
Είναι απολύτως σαφές ότι ο πρωθυπουργός δεν ήταν έτοιμος να κάνει, σε παρόντα χρόνο, σημαντικές αλλαγές ούτε στον τρόπο δουλειάς των στελεχών της κυβέρνησης, ούτε στις προτεραιότητές τους.
Η στροφή στην καθημερινότητα, που αποτελεί, κατά τη γνώμη μου, απόλυτη προτεραιότητα, θα αργήσει.
Είναι γνωστό στους παρεπιδημούντες της σημερινής εξουσίας ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν συμπαθεί τις αλλαγές στο άμεσο περιβάλλον του, δηλαδή στον μικρόκοσμο του Μαξίμου.
Όμως εδώ μιλάμε για τη χώρα.
Κανένα πρόβλημα από όσα πρέπει να αντιμετωπιστούν και δεν είναι ούτε λίγα, γιατί έχουν συσσωρευθεί, ούτε εύκολα, γιατί αφέθηκαν να γιγαντωθούν, ούτε μπορούν να περιμένουν τις επόμενες εκλογές, δεν θα μπει σε δρόμο επίλυσής του, χωρίς την προσωπική φροντίδα του πρωθυπουργού.
Το παραδέχθηκε και ο ίδιος λέγοντας, στο υπουργικό συμβούλιο του Σαββάτου, πως «κανένα χαρτοφυλάκιο δεν είναι βαρύτερο από κάποιο άλλο».
Επομένως, με αυτόν τον ανασχηματισμό, βιαστικό και μάλλον απροετοίμαστο και, σίγουρα, χωρίς νέο σχέδιο και αναδιαταγμένους στόχους, ο πρωθυπουργός μάλλον είναι υπερβολικός όταν ζητεί από το νέο σχήμα «να εκπέμψει ένα συνολικό μήνυμα δυναμικής επανεκκίνησης».
Υπομονή. Σίγουρα δεν τελειώσαμε εδώ…
