Είναι γεγονός ότι η ελληνική κοινωνία δέχθηκε ένα «σοκ» με τη στυγνή βία που χρησιμοποιήθηκε στα Γλυκά Νερά. Το έγκλημα αυτό δεν είναι αντιπροσωπευτικό της ελληνικής κοινωνίας και δεν μπορεί να αποτελέσει δείκτη για εκτεταμένη τροποποίηση της πρόσφατης αναθεωρηθείσας ποινικής νομοθεσίας.
Σύμφωνα με την ειδησεογραφία προωθούνται τροποποιήσεις για την υφ΄όρον απόλυση. Έτσι, αν αληθεύει, όσοι καταδικάστηκαν για ειδεχθή εγκλήματα μπορούν να απολυθούν αφού έχουν εκτίσει 4/5 της ποινής τους και αν η επιβληθείσα ποινή είναι ισόβια εφόσον έχουν εκτίσει 20 χρόνια.
Κατ΄αρχήν είναι κατανοητή η ανάγκη μιας κοινωνίας να θεσπίσει νομοθεσία με αυστηρές ποινές για αδικήματα που η έντονη βία είναι το κύριο χαρακτηριστικό τους εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της κοινωνίας, την κοινωνική ειρήνη και την ασφάλεια των πολιτών.
Η έκτιση όμως των επιβληθεισών ποινών και το πότε απολύονται οι κρατούμενοι είναι διαφορετικό θέμα, άλλο από την επιβολή ποινής από το δικαστήριο.
Η έκτιση των ποινών είναι θέμα του κράτους και οι κρατούμενοι δεν διαθέτουν την αυτονομία και ανεξαρτησία ενός ελεύθερου πολίτη στις φυλακές. Όλα καθορίζονται από το κράτος και η προσωπική τους ζωή είναι ελεγχόμενη και προρρυθμισμένη.
Έτσι η έκτιση των ποινών δεν έχει καμία σχέση με το αδίκημα που τέλεσαν και δεν μπορεί να αποτελεί κριτήριο για τον τρόπο έκτισης των ποινών και για αποφυλάκιση με όρους. Η απόλυση υπό όρους δεν είναι ζήτημα επιβληθείσας ποινής αλλά αποτύπωση του τρόπου συμπεριφοράς στις φυλακές (διαγωγή, εργασία, κοινωνικοποίηση, μη διάπραξη πειθαρχικών παραπτωμάτων κλπ.). Τυχόν εμπλοκή της βαρύτητας του αδικήματος για το οποίο καταδικάστηκαν στην αποφυλάκιση ουσιαστικά συνιστά πρόσθετη ποινή που επιβάλει όχι ο φυσικός δικαστής αλλά η φυλακή.
Η απόλυση υπό τον όρο της ανάκλησης επιδιώκει βελτίωση καταδίκου και κοινωνική αποκατάσταση. Σ’ αυτό δεν μπορεί να παίζει ρόλο το αδίκημα που καταδικάστηκε ούτε η ποινή αλλά πρέπει να λαμβάνεται ως κριτήριο η διαβίωση και η συμπεριφορά μέσα στις φυλακές.
Το Υπουργείο Δικαιοσύνης επιχειρεί να αυστηροποιήσει τις διατάξεις του νέο ΠΚ αλλά και αυτές του Παρασκευόπουλου που δημιούργησαν εντυπώσεις χαλαρότητας.
Όμως ο Ποινικός Κώδικας δεν είναι πεδίο δοκιμών και αυστηρότητας αλλά επιστημονικό κείμενο που έχει συνταχθεί από διαπρεπείς επιστήμονες του ποινικού δικαίου και διαθέτει μια αξιοζήλευτη συνοχή. Κάθε αλλαγή πρέπει να γίνεται με σύνεση και προσοχή. Πολύ δε περισσότερο όταν διακυβεύεται η προσωπική ελευθερία ανθρώπων!
*Ο Βασίλης Χειρδάρης είναι ποινικολόγος
