Η ενοικίαση των τριών σπιτιών από τον Δημήτρη Παπαδημούλη, πέραν της αντιδεοντολογικής συμπεριφοράς του ιδίου, ανέδυσε στην επιφάνεια και τις γκρίζες πτυχές του real estate του ανθρωπισμού: Την κερδοφόρα άνθηση της «συνάνθρωπης αλληλεγγύης», όπου υπόγειες ανεξέλεγκτες συλλογικότητες παρέχουν θαλπωρή στους «κυνηγημένους» (όπως βαφτίζονται όλοι οι επήλυδες), με μη ευκαταφρόνητο κερδοφόρο αντίτιμο.
«Refugees well come, tourists go home», ήταν ένα προσφιλές σύνθημα των αλληλέγγυων, σε μια χώρα που βασίζεται στον τουρισμό, για τον οποίο τόσα δαπανά και από τον οποίο τόσα ελπίζει για την επιβίωσή της. Εάν οι «tourists go home» το έπαιρναν σοβαρά και έφευγαν, η τουριστική ζωή των νησιών, θα υφίστατο τρομερή καθίζηση, όπως και τα έσοδα του κράτους. Ομως την ίδια στιγμή πολλοί από τους επαγγελματίες «αλληλέγγυους» και κάποιοι ντόπιοι που άρπαξαν την ευκαιρία, θα διήγαν εν ευωχία, καθώς η άπλετη χρηματοδότηση με ανεξέλεγκτο χρήμα θα συνεχιζόταν.
Όπως παραστατικά γράφει ο καθηγητής Γ. Ρακκάς στο site του δημοτικού ραδιοφώνου Ιωαννίνων «Οι ΜΚΟ ανθίζουν εκεί που η κανονική οικονομία μαραζώνει».
Ο ίδιος αναφέρει δημοσίευμα της εφημερίδας «Εμπρός» της Μυτιλήνης, ότι «το 11μηνο του 2015, σε έναν συνδυασμό των επιπτώσεων της διαπραγμάτευσης και της προσφυγικής κρίσης, σημειώθηκε το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας στους εργαζόμενους στον τουριστικό τομέα. Ομως «μοναδική εξαίρεση αποτέλεσε η άνοδος της απασχόλησης από τις δεκάδες ΜΚΟ, οι οποίες προσλαμβάνουν προσωπικό για να καλύψουν τις λειτουργικές ανάγκες αλλά και να προσφέρουν τι υπηρεσίες τους στους πρόσφυγες που φτάνουν στο νησί. Είναι και αυτό ένα από τα παράπλευρα οφέλη που έφερε η προσφυγική κρίση, μαζί με τις ενοικιάσεις κτηρίων και ξενοδοχείων όπου στεγάζονται οι ΜΚΟ, την αύξηση των εσόδων ακτοπλοϊκών και αεροπορικών εταιριών από τη μεταφορά προσφύγων, τη αύξηση του τζίρου στα καταστήματα εστίασης στη Μυτιλήνη και σε πολλά χωριά της ανατολικής και βόρειας Λέσβου, κι άλλες επί μέρους ευεργετικές συνέπειες»!
Στη Θεσσαλονίκη περίπου 400 ακίνητα έχουν νοικιαστεί από ΜΚΟ, σύμφωνα με τον κ. Ρακκά. Από σχετικές καταγγελίες που έκανε ο μεσίτης Βασίλης Κοντέλης στον ραδιοσταθμό της πόλης Focus FM, «η κατάσταση έχει γίνει τραγική. Μόλις ανεβάσουμε κάτι στο ίντερνετ σου λένε: «Εσύ το έχεις 300 ευρώ, θα το νοικιάσουμε 500, θα βάλουμε οχτώ άτομα, έστω 6»! Και ο μεσίτης έμεινε με την απορία: «Αναρωτιέμαι όλα αυτά τα χρήματα ποιος τα διαθέτει και έχουν αποθρασυνθεί όλοι αυτοί που ασχολούνται με τις ΜΚΟ;».(Ελα ντε!).
Οι ΜΚΟ είναι υπεράνω των λειτουργειών και των αναγκών των τοπικών κοινωνιών. Αποτελούν κρίκους μιας παγκοσμιοποιημένης επιχείρησης που διαπερνά τα κρατικά σύνορα και υπερκερνά τους κρατικούς νόμους. Λειτουργούν ως κράτος εν κράτει. Θα τολμούσαμε να πούμε ότι αποτελούν μια soft διεθνοποιημένη παραεξουσία που λειτουργούν με τους δικούς τους όρους στα πλαίσια των εθνικών κρατών, δημιουργώντας παράλληλα τοπικές παραοικονομίες και διεμβολίζοντας με ανθρωπιστικό επίχρισμα τα εθνικά σύνορα.
Το ιδεολόγημα των ανοιχτών συνόρων, δεν εκκινά μόνο από την ανιδιοτελή ανθρωπιστική φαντασίωση κηρύκων της νέας εποχής, κατά τους οποίους «τα σύνορα δεν πρέπει να χωρίζουν τους ανθρώπους, αφού όλοι έχουμε μια και μόνη πατρίδα, τη Γη». Αυτά ισχύουν για τους ρομαντικούς εκ των διαδηλωτών. Για τους καριερίστες επαγγελματίες του κερδοφόρου ανθρωπισμού είναι και ένα εργαλείο άνετης διαβίωσης. Και είναι λογικό αφενός να ενδιαφέρονται να στηρίξουν όσους έρχονται, αφετέρου φροντίζουν να έρχονται κι άλλοι, γιατί έτσι θα συντηρήσουν την χρυσοτόκο όρνιθα και τη δική τους επαγγελματική επιβίωση.
Σε αυτό έχουν συμμάχους τους υπερεθνικούς οργανισμούς που τους χρηματοδοτούν. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που είχε αναφέρει, επιστρέφοντας από το παρθενικό του ταξίδι στην Ευρώπη ως υπουργός Μετανάστευσης, ο Γιάννης Μουζάλας, ότι τα χρήματα από την Ε.Ε. και τον ΟΗΕ για τους πρόσφυγες στην Ελλάδα, θα δοθούν στις ΜΚΟ και όχι στο ελληνικό κράτος. Και αν η Ελλάδα ήταν χρεοκοπημένη και θα μπορούσε έτσι να εξηγηθεί η μη εμπιστοσύνη, η Τουρκία δεν ήταν καθόλου. Και όμως τα λεόντεια ποσά δόθηκαν και εκεί στις ΜΚΟ που κατέκλυσαν το τουρκικό κράτος, και όχι στο ίδιο.
Επί της παρούσης κυβέρνησης άρχισε να γίνεται κάποιος έλεγχος, ενώ πριν 6 ημέρες κλιμάκια της οικονομικής αστυνομίας και της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας, έκαναν αιφνίδιο έλεγχο στα γραφεία τριών ΜΚΟ. Μάλλον θα πρέπει να επιταχύνει το υπουργείο. Αν είχαν ελεγχθεί επί ΣΥΡΙΖΑ, τότε που άρχισε το μεγάλο φαγοπότι, ίσως δεν θα είχαμε τόσους μετανάστες και σίγουρα τώρα θα είχαμε λιγότερα προβλήματα.
