Αν επιχειρούσε κανείς να ταξινομήσει τις αντιδράσεις στο μεταναστευτικό, σχηματικά θα τις χώριζε σε τέσσερις βασικές κατηγορίες. Οι αλληλέγγυες πολιτικά, που δεν αποδέχονται την ύπαρξη συνόρων, αφού «τα σύνορα είναι πληγές στο πρόσωπο του πλανήτη» (ή «αν τα κοιτάξεις από το διάστημα τα σύνορα είναι παραλογισμός» που είπε ο… μέγας σοφός Γιάνης Βαρουφάκης), και άλλωστε όλοι οι άνθρωποι είναι αδέρφια, και έχουν μία και μοναδική πατρίδα, τη Γη!
Δεύτερη κατηγορία είναι οι αριστερές και οι φιλελεύθερες απόψεις ( σε αυτό προσομοιάζουν οι δύο ιδεολογίες). Συμπονετικές ψυχές, που θλίβονται για το δράμα εκατομμυρίων ανθρώπων που ξεριζώνονται για να γλυτώσουν από τις πολεμικές συγκρούσεις και τον ζόφο της φτώχειας. Κατ’ αυτούς, γι’ αυτούς τους λόγους ξεριζώνονται όλοι. Δεν τους απασχολεί ότι… όλως τυχαίως όλοι οι εκπατρισμένοι θέλουν να κατασταλάξουν στις χώρες της κεντρικής Ευρώπης, και ειδικά στη Γερμανία, όπου έμαθαν ότι εκεί έχει παροχή δωρεάν διαμέρισμα και πλουσιοπάροχα επιδόματα, τέτοια που δεν χρειάζεται να δουλεύει κάποιος.
Τρίτη κατηγορία είναι όσοι διέπονται από ρατσιστικές ιδεολογίες, απεχθάνονται το χρώμα και την καταγωγή των νιόφερτων. Οι συνειδητοί ρατσιστές λίγοι, λανθάνοντες οι περισσότεροι.
Και φυσικά υπάρχει η μεγάλη κατηγορία των νουνεχών, αυτοί που δεν ευχαριστούνται ιδιαίτερα με τους ξένους, αλλά δεν έχουν εχθρικές διαθέσεις. Απλώς κατανοούν ότι σε μια μικρή χώρα δέκα εκατομμυρίων δεν μπορούν να βρουν απάγκιο της «γης οι κολασμένοι» όπως τους θέλει η αριστερή φιλολογία, και οι οποίοι υπερβαίνουν τα 600 εκατομμύρια στον πλανήτη.
Όσοι μιλούν για δραματικές και πολιτικές επιπτώσεις στις κοινωνίες υποδοχής, χαρακτηρίζονται ως φασίστες και ρατσιστές από τους καθ’ έξιν ή σκοπιμότητα ανοηταίνοντες. Και επειδή η δική μας γνώμη μικρή αξία έχει, ας δώσουμε λίγο εκτεταμένο χώρο στον μέγιστο διανοητή φιλόσοφο, και πρόωρα χαμένο, Παναγιώτη Κονδύλη:
Διέβλεψε και έγραψε αρκετά νωρίς, πριν αρχίσουμε να βουλιάζουμε από το μεταναστευτικό, και πριν το συνειδητοποιήσουμε εμείς και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι:
«Μπορεί κανείς, με συγχωρητέα ανθρωπιστική αφέλεια, να υποτιμά τη σημασία του δημογραφικού παράγοντα ή, απορροφημένος από υψηλούς στοχασμούς, απλώς να τον παραβλέπει. Όποιος όμως ανοιχτά και σοβαρά υποστηρίζει ότι η μετανάστευση 30 ή 40 εκατομμυρίων ανθρώπων στη σημερινή Γαλλία ή Γερμανία δεν θα προκαλούσε ανομικά φαινόμενα, αυτός είναι – δεν μπορώ να το εκφράσω διαφορετικά – ηλίθιος.
Εδώ καθοριστική είναι αποκλειστικά και μόνον η ποσότητα, και ο προσδιορισμός αυτής της ποσότητας είναι υπόθεση της κυρίαρχης πολιτικής κρίσης. Μια τέτοια κρίση δεν έχει την παραμικρή σχέση με τον «ρατσισμό», εδώ δηλαδή δεν γίνεται λόγος για το φυλετικό και πολιτισμικό ποιόν των μεταναστών – εφ’ όσον μάλιστα τα ανομικά φαινόμενα θα εμφανίζονταν εξ’ ίσου ακόμα κι αν κανείς θεωρούσε τους μετανάστες ως φυλετικά και πολιτισμικά ισότιμους ή και ανώτερους».
Και αναφερόμενος στους εύκολους ανθρωπιστές διανοούμενους, γράφει: « Στα ήρεμα και αβλαβή σπουδαστήρια, όπου συναντώνται οι οπαδοί του ηθικού οικουμενισμού, μπορεί κανείς με κάθε άνεση να αισθάνεται ως υπερεθνικός αμιγής άνθρωπος μεταξύ υπερεθνικών αμιγών ανθρώπων, αλλά ήδη μέσα στον συνωστισμό ενός συγκοινωνιακού μέσου χάνει τη διάθεση να ερμηνεύει τα όσα συμβαίνουν γύρω του και πάνω του λέγοντας ότι συμμετέχει απλώς σε μια συγκέντρωση ανθρώπων ίσης ηθικής περιωπής και αξιοπρέπειας.
Μια τέτοια περίπου ασφυκτική κατάσταση την καθιστά ανεκτή μόνο και μόνο η βεβαιότητα πως είναι χρονικά περιορισμένη, και εύκολα μπορούμε να φαντασθούμε τι θα συνέβαινε, αν η βεβαιότητα τούτη δεν υπήρχε πια και αν η συνεχής και μεγάλη πληθυσμιακή πυκνότητα συμβάδιζε με μαζική εξαθλίωση εξ αιτίας του εντεινόμενου παγκόσμιου οικονομικού ανταγωνισμού. Τότε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες θα έπαιρναν τον δρόμο του αυταρχισμού, άλλες θα αντιδρούσαν με την περιχαράκωση, και εν πάση περιπτώσει η γυμνή και τυφλή ορμή αυτοσυντήρησης θα κατέπνιγε κάθε ευρωπαϊκή αλληλεγγύη».
Ε, ο δρόμος της αυτοσυντήρησης, της κατάπνιξης κάθε ευρωπαϊκής αλληλεγγύης που είχε προβλέψει, ήρθε εξ ανάγκης! Η Μέρκελ που πρωτοάνοιξε τις πόρτες, όχι από ανθρωπισμό αλλά επειδή τα γερμανικά εργοστάσια είχαν ανάγκη από φτηνά εργατικά χέρια, κλείνει τις πύλες, που σημαίνει ότι δίνει παράγγελμα κλεισίματος σε όλη την Ε.Ε. Οι λόγοι είναι δύο, αφενός ότι οι εργασιακές ανάγκες καλύφτηκαν σε ικανοποιητικό βαθμό, αφετέρου δημιουργήθηκε εύφορο πεδίο για την αναβίωση ναζιστικών σχηματισμών, όπως το AfD.
Τώρα «ανακάλυψαν» αυτό που όλοι ήξεραν - και μεις λέγαμε - ότι πίσω από την βοήθεια στους κακόμοιρους μετανάστες, υπήρχαν πολυπλόκαμα κυκλώματα κοντραμπατζήδων με κέρδη δισεκατομμυρίων. Η Γερμανία θα εισηγηθεί μέτρα κατά τη διάρκεια της προεδρίας της το 2ο εξάμηνο του 2020, αλλά οι όποιες αποφάσεις θα αρχίζουν να εφαρμόζονται του χρόνου τέτοια εποχή – και αν.
Η Ελλάδα δεν έχει χρόνο. Η μία εβδομάδα που έδωσε ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Μηταράκης στην αυτοδιοίκηση να υποδείξει άλλους χώρους για κλειστές δομές, μάλλον είναι προσχηματική. Έτσι κι αλλιώς οι χώροι των νέων δομών είναι απομονωμένοι, αφετέρου χρόνος δεν υπάρχει. Η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να δυσαρεστήσει ψηφοφόρους, αλλά και να δείξει αποφασιστικότητα. Αν υποχωρήσει εκεί, θα υποχωρεί σε όλη την Ελλάδα, όπου θελήσει να στήσει δομές.
