Του Γιώργου Φιντικάκη
Δίχως να πείσει, όπως άλλωστε αναμενόταν, τους κοινοτικούς για τις πιθανότητες επιτυχίας του σχεδίου πώλησης του 40% των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, φαίνεται ότι κατέληξε το ταξίδι της ελληνικής αντιπροσωπείας στις Βρυξέλλες.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες, τα στελέχη της DG Comp, ζήτησαν ουσιώδεις αλλαγές στο προτεινόμενο μείγμα, αμφισβήτησαν ότι το ελληνικό πακέτο ανταποκρίνεται στο 40% του δυναμικού της ΔΕΗ και πρότειναν αντί για την άδεια της Μελίτη ΙΙ να προστεθεί μια πραγματική μονάδα, όχι μια που βρίσκεται στα χαρτιά.
Η ελληνική πλευρά δεν συμφώνησε, επέμεινε ότι η πρόταση πώλησης του πεπαλαιωμένου ΑΗΣ Αμυνταίου, της σύγχρονης Μελίτης Ι και της άδειας για κατασκευή της Μελίτης ΙΙ, μπορεί να προσελκύσει επενδυτικό ενδιαφέρον, και η διαπραγμάτευση θα συνεχιστεί τις επόμενες ημέρες όχι κατ' ανάγκη "ζωντανά" αλλά με ανταλλαγή σημειωμάτων.
Η κυβέρνηση δεν διαθέτει περιθώρια πολλών ελιγμών, αφού ο βασικός της στόχος ήταν, και παραμένει, να περάσει αυτή τη φάση των διαπραγματεύσεων, δίχως να τεθεί θέμα υδροηλεκτρικών.
Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι η ελληνική πλευρά είναι έτοιμη να δείξει ευελιξία στο θέμα των λιγνιτικών, προσδοκώντας να κερδίσει χρόνο έως τον Οκτώβριο, οπότε και θα διεξαχθεί το market test. Δηλαδή η διαδικασία κατά την οποία θα διερευνηθεί αν υπάρχει ενδιαφέρον από επενδυτές να αγοράσουν αποκλειστικά και μόνο λιγνιτικές μονάδες. Οι πάντες όμως στην αγορά γνωρίζουν ότι αυτό συγκεντρώνει μικρές πιθανότητες, αφού οι μόνοι που έχουν μέχρι σήμερα δηλώσει "παρόντες" είναι εταιρείες από την Ανατολική Ευρώπη και την Κίνα.
Στις αιτιάσεις των κοινοτικών γιατί ο επενδυτής να χρειασθεί να επενδύσει κεφάλαια προκειμένου να εκσυγχρονίσει τις μονάδες που αγοράζει (εν προκειμένω τον ΑΗΣ Αμυνταίου που εκτιμάται ότι "θέλει" άνω των 50 εκατ. ευρώ), το ελληνικό επιχείρημα είναι ότι το ίδιο κάνει και η ΔΕΗ με τις μονάδες που έχει αποφασίσει να κρατήσει, δηλαδή αναγκάζεται να τις αναβαθμίσει, αφού όλες είναι παλαιές. Στις επίσης αιτιάσεις των Βρυξελλών, "γιατί πουλάτε μια άδεια (Μελίτη ΙΙ) και όχι μια ολόκληρη μονάδα", η ελληνική πλευρά ισχυρίζεται ότι ο επενδυτής αγοράζει με το καλημέρα το πιο σύγχρονο εργοστάσιο της ΔΕΗ, μαζί με άδεια για να κτίσει δίπλα του ένα δεύτερο, συν τα κοιτάσματα που θα τα τροφοδοτούν, δηλαδή αυτά της Βεύης.
Τα παραπάνω επιχειρήματα προφανώς και δεν πείθουν. Αυτός είναι και ο λόγος που η λιγνιτική λίστα θα χρειαστεί μάλλον να αναπροσαρμοσθεί, αφού στόχος της κυβέρνησης είναι να περάσει αυτό τον "κάβο" της διαπραγμάτευσης και να κερδίσει χρόνο. Ετσι είτε θα αναγκαστεί να συμπεριλάβει τις δύο μονάδες του ΑΗΣ Μεγαλόπολης ισχύος 511 MW, με διάρκεια ζωής χωρίς αναβάθμιση, έως το 2025, είτε στο χειρότερο σενάριο, θα μπει στο "παζάρι" ακόμη και το συγκρότημα του Αγ. Δημητρίου που περιλαμβάνει 5 μονάδες συνολικής ισχύος 1.456 MW.
Ακόμη και έτσι πάντως, ισχυρό επενδυτικό ενδιαφέρον δεν πρόκειται να υπάρξει, όταν η πολιτική τιμωρίας του άνθρακα που ακολουθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, καθιστά ολοένα και πιο ασύμφορες τις μονάδες λιγνίτη. Οι πάντες στην αγορά περιμένουν να ωριμάσουν οι συνθήκες, και να πέσουν σαν "ώριμο φρούτο" στη διαπραγμάτευση, και τα υδροηλεκτρικά.
Φωτογραφία SOOC
