Ένα δισεκατομμύριο ευρώ έριξε η κυβέρνηση στην αγορά για να επιδοτήσεις τους νέους προκειμένου να αγοράσουν το δικό τους σπίτι με επιδοτούμενο δάνειο και εξαφανίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Από τους δεκάδες χιλιάδες ενδιαφερόμενους, λιγότεροι από 10.000 θα φτάσουν στην πηγή, ενώ πολλοί περισσότεροι θα είναι αυτοί που θα βρεθούν αντιμέτωποι με το ολοένα και οξυνόμενο πρόβλημα της στέγασης.
Αυξημένα επιτόκια δανεισμού, αυξημένο κόστος κατασκευής ακινήτου, αυξημένες τιμές πώλησης και πολύ ακριβά ενοίκια συνθέτουν ένα πολύ δύσκολο περιβάλλον για όσους θέλουν να καλύψουν τις στεγαστικές τους ανάγκες. Πόροι διαθέσιμοι αυτή τη στιγμή για να ανακοινωθεί μια ακόμη επέκταση του προγράμματος δεν υπάρχουν αλλά η πρόθεση για στήριξη είναι δεδομένη.
Εγείρεται πάντως ο εξής προβληματισμός: είναι τα μέτρα τόνωσης της ζήτησης για αγορά ακινήτων με δάνειο η ενδεδειγμένη λύση για να αντιμετωπιστεί το στεγαστικό πρόβλημα; Η εμπειρία των τελευταίων μηνών έδειξε ότι αυτό το δισεκατομμύριο που έπεσε στην αγορά –και το οποίο προσαυξήθηκε με τα ίδια κεφάλαια των υποψήφιων αγοραστών- έπαιξε το ρόλο του στο να αυξηθούν απότομα οι τιμές πώλησης των ακινήτων, ειδικά στα ακίνητα που έμπαιναν στην «περίμετρο» του προγράμματος (διαμερίσματα άνω των 15 ετών και με αξία έως 200.000 ευρώ).
Και τι συμβαίνει όταν ανεβαίνουν οι τιμές πώλησης των ακινήτων; Αυτομάτως προσαρμόζονται και τα ενοίκια στα νέα δεδομένα καθώς μιλάμε για συγκοινωνούντα δοχεία. Η αγορά δίνει μεγάλη προσοχή στη «μερισματική απόδοση» των ακινήτων και κάνει αυτόματα τις σχετικές προσαρμογές.
Το ότι η ενίσχυση –πάντα στοχευμένη– για την κάλυψη των αναγκών στέγασης παραμένει στο επίκεντρο της κυβερνητικής πολιτικής είναι δεδομένο. Το ποιο θα είναι το επόμενο βήμα δεν είναι. Τα σχέδια θα βγουν από τα συρτάρια, θα ποσοτικοποιηθούν και θα ανακοινωθούν όταν θα βρεθεί ο απαιτούμενος δημοσιονομικός χώρος. Και επειδή η… μόδα φέρνει στο προσκήνιο τις μόνιμες πολιτικές, δεν αποκλείεται πολύ σύντομα να πέσει στο τραπέζι ένα πρόγραμμα τύπου «σπίτι μου» με μόνιμα χαρακτηριστικά ώστε οι νέοι να γνωρίζουν ότι υπάρχει κάτι γι’ αυτούς όταν θα έρθει η ώρα να καλύψουν τις στεγαστικές τους ανάγκες.
