Στους πρώτους μήνες της δεύτερης θητείας, η κυβέρνηση προκάλεσε περισσότερη δυσαρέσκεια σχεδόν από ότι στο σύνολο ολόκληρης της πρώτης 4ετίας. Στην πρώτη θητεία κυριάρχησε η πανδημία και η ενεργειακή κρίση με αποτέλεσμα αφενός το ανάθεμα να πέφτει στον «εισαγόμενο παράγοντα» και αφετέρου να υλοποιηθεί το μεγαλύτερο πακέτο μέτρων στήριξης στην ιστορία της χώρας. Στη 2η θητεία οι συνθήκες δεν είναι ίδιες.
Το νέο σύστημα φορολόγησης των αυτοαπασχολούμενων έχει ήδη προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, οι οποίες μάλιστα θα γίνουν μεγαλύτερες καθώς τα νέα εκκαθαριστικά που θα εκδοθούν -πολλά εκ των οποίων και πριν από τις ευρωεκλογές- θα αποτυπώσουν το ύψος του πρόσθετου φόρου που θα κληθούν να πληρώσουν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες.
Στις τάξεις των αγροτών εντοπίζεται επίσης μια δεξαμενή δυσαρέσκειας καθώς τα αιτήματα που διατυπώθηκαν δεν ικανοποιήθηκαν.
Στην επικαιρότητα έρχεται τις τελευταίες ημέρες και η έντονη πίεση που ασκείται σε εκατοντάδες χιλιάδες επαγγελματίες προκειμένου να διασυνδέσουν τα POS με τις ταμειακές μηχανές υπό την απειλή βαρύτατων προστίμων που φτάνουν στα όρια της εξόντωσης.
Νέο κύμα διαμαρτυριών με τους επαγγελματίες να επικαλούνται από τη μια τα προβλήματα με τις τράπεζες (σ.σ 35 νέες κατηγορίες επαγγελματιών καλούνται να εγκαταστήσουν για πρώτη φορά POS σε σύντομο χρονικό διάστημα και επικαλούνται καθυστερήσεις από τις τράπεζες ειδικά αν υπάρχουν οφειλές) και από την άλλη τα τεχνικά προβλήματα που ανακύπτουν συνεχώς.
Προς το παρόν, το υπουργείο Οικονομικών επιμένει στη γραμμή του… σκληρού ροκ. Δεν κάνει καμία κουβέντα για παράταση και ανεβάζει την πίεση στην αγορά ώστε να συμμορφωθεί με το νέο πλαίσιο. Ποιος είναι ο λόγος που επιλέγεται αυτή η στάση; Το πάγιο επιχείρημα που θέλει τα δύσκολα μέτρα να εφαρμόζονται στην αρχή της κάθε κυβερνητικής θητείας, προφανώς και έχει εφαρμογή και στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Όμως δεν είναι μόνο αυτό. Ίσως το ξεχνάμε, αλλά το 2024 θα είναι η πρώτη χρονιά για την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας κατά την οποία θα πρέπει να εκτελεστεί προϋπολογισμός με τόσο υψηλό δημοσιονομικό στόχο (σ.σ πρωτογενές πλεόνασμα άνω του 2%). Αυτό σημαίνει αυτομάτως πολύ λιγότερα ή και μηδενικά περιθώρια για ελιγμούς αντίστοιχους με αυτούς που γίνονταν τα προηγούμενα χρόνια. Οι συνηθισμένοι στα pass πολίτες από το 2020 και μετά, έρχονται πλέον αντιμέτωποι ολοένα και περισσότερο με το «όχι σε νέα μέτρα».
Εκτός αν…
Σε τι συνίσταται το «εκτός αν». Εκτός αν προκύψει πρόσθετος δημοσιονομικός χώρος. Χρειάζεται για τη στήριξη των πιο αδύναμων ώστε να αντιμετωπίσουν το συνεχιζόμενο κύμα ακρίβειας. Χρειάζεται για να δοθεί στήριξη αντιμετώπισης του τεράστιου στεγαστικού προβλήματος, χρειάζεται και για να χρηματοδοτηθούν ουσιαστικές δράσεις για το δημογραφικό.
Τι είναι λοιπόν ο «πόλεμος των POS»; Ένα πεδίο από το οποίο η κυβέρνηση μπορεί να εξασφαλίσει έσοδα -μέσα από τη λεγόμενη μείωση του «κενού στο ΦΠΑ»- στέλνοντας το μήνυμα στην κοινή γνώμη ότι τον λογαριασμό θα τον πληρώσουν αυτοί που φοροδιαφεύγουν. Είναι ένα επιχείρημα που μπορεί να «περάσει» στην κοινή γνώμη πιο εύκολα ακόμη και από την ανάγκη εφαρμογής του νέου συστήματος υπολογισμού του φόρου για τους αυτοαπασχολούμενους.
Στο τελευταίο, υπάρχει ένα στοιχείο «αδικίας»: όλοι αντιμετωπίζουν ένα ελάχιστο όριο θεωρητικού κέρδους το οποίο όμως στην πράξη μπορεί να μην υπάρχει. Με τα POS ποιο είναι το επιχείρημα; Ότι ο επαγγελματίας δεν θέλει να το χρησιμοποιηθεί ή δεν θέλει να στείλει την απόδειξη στις φορολογικές αρχές;
Στην πραγματικότητα, το υπουργείο Οικονομικών δεν έχει επιλογή. Η διασύνδεση των ταμειακών μηχανών με τα POS είναι ένα μέτρο που μπορεί να φέρει πρόσθετα έσοδα στα κρατικά ταμεία. Υπολογίζεται ότι από τον ΦΠΑ μπορούν να εξοικονομηθούν έως και 2 δισ. ευρώ ετησίως σε βάθος 4ετίας. Είναι ένα μεγάλο ποσό το οποίο αν συγκεντρωθεί θα καταστεί εφικτό να χρηματοδοτήσει φιλολαϊκές πολιτικές για τις οποίες σήμερα δεν υπάρχουν πόροι.
