Του Τάσου Ι. Αβραντίνη *
Μια υπερχρεωμένη οικονομία χρειάζεται δύο πράγματα για να ξεφύγει από τη ζώνη της χρεοκοπίας: περιορισμό των κρατικών δαπανών και μεταρρυθμίσεις. Όχι το ένα από τα δύο. Και τα δύο. Ο λόγος είναι απλός. Η λεγόμενη δυναμική του δημόσιου χρέους μιας χώρας εξαρτάται εκτός των άλλων (το πρωτογενές πλεόνασμα δηλαδή και το επιτόκιο δανεισμού της) και από τον λόγο του χρέους προς το ΑΕΠ αυτής.
Ο περιορισμός της κρατικής σπατάλης (και όχι η αύξηση της φορολογίας) εξασφαλίζει υγιή πρωτογενή πλεονάσματα, ώστε να καλύπτεται μέρος ή το σύνολο των τόκων χωρίς νέα δανεικά ή αφαίμαξη της πραγματικής οικονομίας. Οι μεταρρυθμίσεις με τη σειρά τους (απελευθέρωση αγορών, περιορισμός γραφειοκρατίας και πολυνομίας, ιδιωτικοποιήσεις κ.λπ.) προσελκύουν επενδύσεις και δημιουργούν αναπτυξιακή προοπτική στη χώρα σε τέτοιο μέγεθος, ώστε η ετήσια ονομαστική αύξηση του ΑΕΠ να είναι σε ποσοστό μεγαλύτερη από το επιτόκιο δανεισμού της χώρας.
Σήμερα θα σταθώ στις ιδιωτικοποιήσεις. Κι άλλες φορές έχω γράψει ότι ο καλύτερος τρόπος να καταστεί η ελληνική οικονομία ανταγωνιστική και να επιστρέψει σε αξιοσημείωτους ρυθμούς διατηρήσιμης ανάπτυξης είναι οι ιδιωτικοποιήσεις, σε συνδυασμό με την απελευθέρωση των αγορών (μεταφορές, ενέργεια, υποδομές κ.ά.).
Τα παραδείγματα είναι πολλά - κινητή τηλεφωνία, ενημέρωση, αεροδρόμια, λιμάνια. Ενα καλό παράδειγμα είναι το λιμάνι του Πειραιά.
Ο Πειραιάς πριν από την επένδυση της Cosco μαράζωνε οικονομικά. Μέσα σε μόλις οκτώ χρόνια με τις επενδύσεις της Cosco ο Πειραιάς είναι τρίτος (3ος) εμπορικός λιμένας της Μεσογείου και έκτος (6ος) σε όλη την Ευρώπη. Μέσα σε ένα μόλις έτος, από το 2016 στο 2017, ανέβηκε έξι θέσεις. Αποτελεί πλέον την κεντρική πύλη του ευρωασιατικού εμπορίου και σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, εντός του 2019, η εκτίμηση είναι ότι θα γίνει ο πρώτος λιμένας της Μεσογείου.
Από τις μέχρι σήμερα επενδύσεις της Cosco έχουν επίσης δημιουργηθεί περισσότερες από 1.600 νέες θέσεις εργασίας στο λιμάνι. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του ΙΟΒΕ, από τις επενδύσεις που είναι συμφωνημένες να γίνουν τα επόμενα χρόνια (CAPEX periods) θα δημιουργηθούν περισσότερες από 3.000 νέες θέσεις εργασίας, ενώ το δημοσιονομικό όφελος για το κράτος με όρους παρούσας αξίας μέχρι το 2025 θα αγγίξει τα 475 εκατ. ευρώ.
Η εκτίμηση αυτή αφορά το καθαρό όφελος από την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ (αφαιρουμένων δηλαδή των εσόδων που δυνητικά θα εισέπραττε το κράτος εάν παρέμενε μέτοχος του ΟΛΠ). Η μετατροπή του λιμένα του Πειραιά σε σύγχρονο διαμετακομιστικό κέντρο, σε συνδυασμό με την ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και τις πολλαπλασιαστικές επιδράσεις στους υπόλοιπους κλάδους της οικονομίας θα αποφέρει καθαρό όφελος 20,7 δισ. ευρώ για την περίοδο 2016-2025 και στο τέλος της περιόδου ετήσια αύξηση της αξίας παραγωγής του συνόλου της οικονομίας περίπου 1%.
Ο Πειραιάς αποτελεί βασικό πυλώνα στήριξης του ελληνικού λιμενικού συστήματος με αποφασιστική συμμετοχή τόσο στο διαμετακομιστικό εμπόριο όσο και στον θαλάσσιο τουρισμό. Σκεφθείτε το συνολικό όφελος για την ελληνική οικονομία και τις τοπικές κοινωνίες, εάν προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση και άλλων σημαντικών εμπορικών και τουριστικών λιμανιών μας στο πρότυπο της επιτυχημένης παραχώρησης των περιφερειακών αεροδρομίων μας.
Απλά σκεφτείτε.
* Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο της 16ης Νοεμβρίου
