Οι δηλώσεις του επικεφαλής οικονομολόγου του ΔΝΤ κ. Obstfeld κατά την παρουσίαση των εκτιμήσεων του Ταμείου για την παγκόσμια οικονομία κατέληξαν σε μία εξαιρετικά γκρίζα πρόβλεψη.
Η παγκόσμια οικονομία γλιστράει σιγά-σιγά, αλλά σταθερά, σε ένα βάλτο οικονομικής επιβράδυνσης και αποπληθωρισμού.
Για να βγει από τον βάλτο αυτό πέραν των άλλων, κατά τους οικονομολόγους του ΔΝΤ, θα χρειαζόταν μία δημοσιονομική παρέμβαση της τάξης του 1,5% του ΑΕΠ των βιομηχανικών χωρών (ΟΟΣΑ) και 1% των αναπτυσσόμενων χωρών.
Τίποτα από αυτά τα δύο όμως δεν φαίνεται στον ορίζοντα.
Και για τον λόγο αυτό αναθεωρεί προς τα κάτω τις προβλέψεις σε όλα τα επίπεδα της παγκόσμιας οικονομίας, καθώς οι κυβερνήσεις αποφεύγουν τον συντονισμό τους σε κοινές δράσεις του τύπου των παρεμβάσεων που έγιναν το 2008-2009 στο επίπεδο του G-20.
Οι αναλυτές τόσο του ΔΝΤ όσο και των άλλων διεθνών οργανισμών, αναγνωρίζουν ότι στις συνθήκες αυτές το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, παρά τις πρωτοφανείς παρεμβάσεις των κεντρικών τραπεζών, θα είναι ανοικτό σε κινδύνους των οποίων η πηγή βρίσκεται στον συνδυασμό του άλυτου προβλήματος του χρέους και των αυστηρότερων κανονιστικών πλαισίων, που στο μεταξύ υιοθετήθηκαν μετά το σοκ της Lehman Brothers το 2008.
Για τον λόγο αυτό αναγνωρίζεται η αναγκαιότητα της ενίσχυσης του ρόλου των διεθνών οργανισμών, τόσο στον ρόλο του συντονισμού όσο κυρίως στον λόγο του «σωτήρα» της τελευταίας ευκαιρίας.
Και μεταξύ αυτών βέβαια, κυρίαρχος αναδεικνύεται ο ρόλος του ΔΝΤ με την χρηματοδοτική στήριξη της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Ο ρόλος αυτός αναγνωρίζεται φέτος στην Εαρινή Σύνοδο του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον από όλες τις πλευρές, την ίδια στιγμή που μαίνονται οι εσωτερικοί ανταγωνισμοί στο εσωτερικό του για την διεύρυνση των πεδίων κυριαρχίας.
Η κ. Lagarde απολαμβάνει επαρκώς την εξουσία της δεύτερης θητεία της.
Αλλά όπως έχει ήδη γίνει γνωστό στους κύκλους της γαλλικής οικονομικής διπλωματίας, η επιστροφή της στην Γαλλία ενόψει των προβληματικής έκβασης προεδρικών εκλογών δεν είναι κάτι εκτός της προσοχής της.
Πολύ περισσότερο που αυτό ταιριάζει σε κάποιους σχεδιασμούς που στοχεύουν σε αναμόρφωση της αρχιτεκτονικής της Ευρώπης τα επόμενα χρόνια, σε συνάρτηση με τα άλυτα ζητήματα που έχουν τεθεί με το βρετανικό δημοψήφισμα ανεξάρτητα από την έκβασή του.
Υπό το φως αυτών των προβληματισμών, η στάση του ΔΝΤ και στην υπόθεση της διευθέτησης του ελληνικού χρέους, αντίθετα από ό,τι ηθελημένα διαχέεται από ορισμένες πλευρές, περί ανοχής ή σχετικής αδιαφορίας του Ταμείου στην επόμενη φάση της διαπραγμάτευσης, η παρέμβαση του ΔΝΤ εκτιμάται ότι θα αποκτήσει μεγαλύτερη δυναμική.
Για τον λόγο αυτό άλλωστε αξιολογείται ως προειδοποιητική και όχι ως τυχαία η διαρροή των διαλόγων Tomsen– Velculescu, η οποία λέγεται ότι θα έχει και συνέχεια ίσως και πριν την ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης για την αξιολόγηση. Κατά τους ίδιους κύκλους η παρουσία του ΔΝΤ τους επόμενους μήνες στο ελληνικό πρόγραμμα θα αποκτήσει εκρηκτικό ενδιαφέρον.
Μαριάνθη Θεοδοσίου
