Του Βασίλη Γεώργα
Ο χρόνος που κέρδισε η εταιρεία Μαρινόπουλος με την δικαστική απόφαση για προστασία από τους πιστωτές της είναι ταυτόχρονα σύμμαχος και εχθρός για την εταιρεία.
Στην πρώτη περίπτωση επειδή μέχρι τις 21 Σεπτεμβρίου της δίνει το απαραίτητο περιθώριο να διαπραγματευτεί και να συμφωνήσει με τις τράπεζες, τους προμηθευτές πιστωτές της επί ενός ρεαλιστικότερου σχεδίου εξυγίανσης. Και στη δεύτερη επειδή 83 ημέρες αβεβαιότητας και προβλημάτων είναι μια ολόκληρη αιωνιότητα στο λιανεμπόριο όπου τα άδεια ράφια πρέπει να γεμίζουν, χρήματα να μπαίνουν στο ταμείο και κόσμος να πηγαινοέρχεται στα καταστήματα.
Το κρίσιμο ερώτημα αν η εταιρεία έχει διασφαλίσει την επιστροφή της από σήμερα σε μια υποτυπώδη «κανονικότητα» σε συνεργασία με τις τράπεζες και κάποιους σημαντικούς προμηθευτές, δεν έχει ακόμη απαντηθεί. Είναι άγνωστο αν οι τράπεζες Οι πληροφορίες λένε πως αρκετοί μεγάλοι προμηθευτές, ελληνικές βιομηχανίες και ξένες πολυεθνικές, θα συνεχίσουν να τροφοδοτούν παρά τα μεγάλα χρέη που έχουν, τα ράφια της Μαρινόπουλος με προϊόντα παίρνοντας το μεγάλο στοίχημα της υποστήριξης της καθημερινής λειτουργίας του ομίλου.
Η πλειονότητα των εταιρειών που την προμηθεύουν με προϊόντα έχουν σταματήσει ή περιορίσει εδώ και μήνες τη συνεργασία τους και δεν δείχνουν καμία καλή πρόθεση να επανέλθουν. Γνωρίζουν πως δύσκολα θα αποφύγουν στο μέλλον το βαθύ κούρεμα στις ήδη υφιστάμενες απαιτήσεις τους και δεν θα ρισκάρουν εύκολα να ανοιχτούν εκ νέου. Η διοίκηση της Μαρινόπουλος, οι τράπεζες που είχαν δώσει υποσχέσεις στους προμηθευτές ότι θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, και πιθανόν ο όμιλος Σκλαβενίτη που πρακτικά είναι ο μόνος επίσημος ενδιαφερόμενος για την εξυγίανση της Μαρινόπουλος, θα χρειαστεί να καταβάλουν πολύ μεγάλες προσπάθειες τις επόμενες ημέρες για να γεμίσουν ξανά τα ράφια των περίπου 500 καταστημάτων της Μαρινόπουλος ειδικά στην Αττική.
Και αυτό είναι μόνο η αρχή. Η Μαρινόπουλος και η αγορά συνολικά, απέφυγαν μια άτακτη χρεοκοπία, όμως τίποτα δεν «σώθηκε» ακόμη. Η εταιρεία, μπήκε επισήμως στο μηχάνημα της τεχνητής αναπνοής μέχρι να αποφασιστεί ποια θα είναι πραγματικά η επόμενη μέρα της αλλά το εγχείρημα των 1,8 δις. ευρώ χρεών, είναι ένα από τα πλέον πολύπλοκα και δύσκολα που καλείται να διαχειριστεί το τραπεζικό σύστημα και οι χιλιάδες προμηθευτές της. Τα σενάρια είναι περισσότερα από ένα: Η εταιρεία μπορεί να εξαγοραστεί από στρατηγικό επενδυτή, να ενταχθεί σε ταχεία διαδικασία εξυγίανσης με έτοιμο σχέδιο (π.χ 106 β), να μπει σε εκκαθάριση κλπ
Οι εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων δείχνουν ότι η προσπάθεια υπαγωγής της Μαρινόπουλος στα άρθρα του Πτωχευτικού Κώδικα για την εξυγίανσή της, κατέστη μονόδρομος από τη στιγμή που η εταιρεία βρέθηκε αντιμέτωπη με καταιγισμό διαταγών πληρωμής και παράλληλα υπήρχε ενδιαφερόμενος (Σκλαβενίτης) ο οποίος για να «διασώσει» την αλυσίδα και να αποκτήσει ένα σημαντικό μερίδιο, θέτει ως προϋπόθεση την «εξυγίανσή» της μέσω διαγραφής μεγάλου μέρους των τραπεζικών οφειλών, κουρέματος των προμηθευτών και μεγάλης μείωσης των απαιτήσεων, και συμμετοχής της οικογένειας Μαρινόπουλου στο εγχείρημα με χρηματοδότηση.
Στα σχέδια που έχουν διαρρεύσει και θα αποτελέσουν τη βάση για το τελικό σχέδιο εξυγίανσης που θα κατατεθεί, συμπεριλαμβάνονται μεταξύ άλλων προτάσεις για κούρεμα προμηθευτών κατά 40% ή περίπου 250-300 εκατ. ευρώ , για μετατροπή των τραπεζικών δανείων σε ballοοn 20ετίας με εξόφληση του 30% μετά από μια εξαετία και του υπολοίπου στη λήξη, για σημαντική αναχρηματοδότηση της εταιρείας με νέα κεφάλαια, για μείωση των μισθωμάτων, δραστικό περιορισμό του αριθμού των καταστημάτων καθώς και διαγραφή προστίμων και προσαυξήσεων από το Δημόσιο με ταυτόχρονη ρύθμιση αποπληρωμής των περίπου 49 εκατ. ευρώ των φορολογικών χρεών και των 50 εκατ. ευρώ ανεξόφλητων ασφαλιστικών εισφορών σε βάθος 15ετίας.
