Με το παγκόσμιο δημόσιο χρέος να βρίσκεται ήδη στα ύψη λόγω των οικονομικών επιπτώσεων της πανδημίας, η «μαύρη τρύπα» αναμένεται να μεγαλώσει επικίνδυνα από την κλιματική κρίση, με αρκετά ανεπτυγμένα κράτη να είναι ιδιαιτέρως ευάλωτα, αναφέρει σε άρθρο του το Reuters. Πλέον χαρακτηριστική περίπτωση αυτή της Ιταλίας, η οποία βάσει των προβλέψεων, ενδέχεται να οδηγηθεί σε χρεοκοπία μέχρι το 2050 – με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για το σύνολο της ΕΕ και της Ευρωζώνης, καθώς είναι η τρίτη μεγαλύτερη χώρα και οικονομία.
Η σχετική ανάλυση του Reuters αφορά εξίσου τόσο τις φτωχές και αναπτυσσόμενες χώρες όσο και τις πλούσιες και ανεπτυγμένες. Αποδεικνύοντας, έτσι, ότι σε αντίθεση με το παραλίγο κραχ του 2008 - '09, πανδημία και υπερθέρμανση του πλανήτη αποτελούν πραγματικά παγκόσμιες κρίσεις, από τις οποίες δεν γλιτώνει κανείς. Μάλιστα, μέχρι το 2100, σύμφωνα με σχετικά πρόσφατη έκθεση της BofA, το «φαινόμενο του θερμοκηπίου» θα κοστίσει συνολικά άλλα 54 - 69 τρισ. δολάρια, σε σημερινές τιμές – όταν το παγκόσμιο ΑΕΠ είναι περίπου 80 τρισ. δολάρια.
Στην ίδια θέση με την Ιταλία ενδέχεται να βρεθούν, σύμφωνα με τις ίδιες εκτιμήσεις, και μια σειρά άλλα κράτη: Αυστραλία και Πολωνία, Ιαπωνία και Ισραήλ. Ακόμη, όμως, και να αποφύγουν τα χειρότερα, είναι σίγουρο ότι θα βλέπουν τη μία υποβάθμιση της πιστοληπτικής τους ικανότητας να ακολουθεί την άλλη. Σύμφωνα με αυτή τη μελέτη, Κίνα, Χιλή, Μαλαισία και Μεξικό θα πληγούν περισσότερο από όλες, με σταδιακή υποβάθμιση κατά έξι βαθμίδες, με αποτέλεσμα το κόστος δανεισμού τους να εκτιναχθεί στα ύψη. Την ίδια στιγμή, ΗΠΑ, Γερμανία, Καναδάς, Αυστραλία, Ινδία και Περού θα υποβαθμιστούν κατά τέσσερις βαθμίδες, αντιμετωπίζοντας επίσης σοβαρά προβλήματα.
Η μοίρα των αναπτυσσόμενων χωρών δεν θα είναι βεβαίως καλύτερη, παρά το γεγονός ότι το ύψος του δημόσιου χρέους τους ως προς το ΑΕΠ παραμένει σχετικά χαμηλό, γύρω στο 60%. Και αυτό διότι πέρα από την αντιμετώπιση των άμεσων καταστροφών από τα ολοένα πιο συχνά «ακραία καιρικά φαινόμενα», η προσαρμογή τους στις νέες συνθήκες εκτιμάται ότι θα κοστίζει 300 δισ. δολάρια ετησίως, το 2030 και θα φτάσει στα 500 δισ. έως το 2050.
Η κλιματική αλλαγή απειλεί την πιστοληπτική αξιολόγηση 63 χωρών
Μελέτη του περασμένου Μαρτίου, η οποία βασίστηκε σε αλγόριθμο που ανέπτυξε μία ομάδα βρετανικών πανεπιστημίων, προβλέπει ότι 63 χώρες - περίπου οι μισές από αυτές που αξιολογούνται πιστοληπτικά από τους οίκους χρηματοοικονομικής αξιολόγησης S&P Global, Moody's και Fitch – είναι ενδεχόμενο να δουν την πιστοληπτική τους ικανότητα να υποβαθμίζεται από το 2030 εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής.
Ερευνητές από τα πανεπιστήμια (Cambridge University, the University of East Anglia και SOAS University of London) εξετάζουν «ένα ρεαλιστικό σενάριο» το οποίο είναι γνωστό ως RCP 8.5. Το σενάριο αυτό έχει ως βασική υπόθεση τη συνέχιση της αύξησης των εκπομπών άνθρακα, αλλά και άλλων βλαβερών αερίων μέσα στις επόμενες δεκαετίες.
Το δεύτερο επίπεδο της έρευνας για τους ίδιους επιστήμονες εντοπίζεται στην πιθανή αρνητική επίδραση των αυξανόμενων θερμοκρασιών, της στάθμης των θαλασσών, αλλά και άλλων ενδεχόμενων επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, στις οικονομίες των χωρών και στη χρηματοοικονομική κατάσταση τους, αλλά και στην πιστοληπτική τους αξιολόγηση.
«Εντοπίσαμε ότι 63 χώρες θα βρεθούν αντιμέτωπες με υποβαθμίσεις σε περίπου 1,02 χαμηλότερη βαθμίδα στην κλίμακα αξιολόγησης από το 2030, ενώ 80 χώρες θα βρεθούν αντιμέτωπες με μέση υποβάθμιση 2,48 βαθμίδων μέχρι το 2100, σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιοποιήθηκε χθες
Στις χώρες που θα δεχτούν το μεγαλύτερο πλήγμα συμπεριλαμβάνονται η Κίνα, η Χιλή, η Μαλαισία και το Μεξικό, οι οποίες είναι ενδεχόμενο να βρεθούν αντιμέτωπες ακόμη και με έξι βαθμίδες υποβάθμισης της πιστοληπτικής τους ικανότητας μέχρι το τέλος του αιώνα, όπως επίσης οι ΗΠΑ, η Γερμανία, ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Ινδία, το Περού είναι ενδεχόμενο να υποβαθμιστούν περίπου κατά τέσσερις θέσεις.
«Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι ουσιαστικά όλες οι χώρες, είτε είναι πλούσιες είτε φτωχές, είτε είναι θερμές είτε κρύες θα έχουν υποβαθμίσεις στην πιστοληπτική τους αξιολόγηση, αν διατηρηθεί η παρούσα τροχιά των εκπομπών άνθρακα».
Η ίδια μελέτη εκτιμά επίσης ότι η μείωση της πιστοληπτικής αξιολόγησης συνήθως αυξάνει το κόστος δανεισμού των χωρών στις διεθνείς αγορές, ενώ οι υποβαθμίσεις εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής θα μπορούσαν να προσθέσουν 137-205 δισεκατομμύρια δολάρια, στην εξυπηρέτηση πληρωμών του ετήσιου χρέους των χωρών μέχρι το 2100.
