Ότι πέφτει εύκολα, σηκώνεται δύσκολα και στην περίπτωση του μισθολογικού κόστους, πολύ δύσκολα. Το ότι η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα να έχει χαμηλότερο μέσο μισθό από το 2009 (ναι πριν από 14 χρόνια) δεν εκπλήσσει κανέναν γιατί το βιώνει καθημερινά. Το ότι ο μέσος μισθός στην Ελλάδα είναι πλέον λιγότερος του μισού από τον αντίστοιχο στις χώρες της Ευρωζώνης, είναι επίσης το φυσικό επακόλουθο.
Το ερώτημα είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα. Μετά την πανδημία, η κυβέρνηση προσπάθησε να επαναφέρει τους μισθούς σε ανοδική τροχιά με «όπλο» κυρίως την αναπροσαρμογή του κατώτατου μισθού. Δεν ήταν αρκετό. Ο ρυθμός αύξησης του μέσου μισθού στην Ελλάδα ήταν και στην περίοδο 2020-2022 ο χαμηλότερος στην Ευρώπη. Για το 2024, υπάρχουν περισσότερα σχέδια. Πέραν του ότι θα δοθεί κοντά στο ένα δισ. ευρώ για τις αυξήσεις των δημοσίων υπαλλήλων, έρχεται και το ξεπάγωμα των τριετιών νωρίτερα ενώ τον Απρίλιο θα δούμε τον κατώτατο μισθό να ανεβαίνει για πρώτη φορά πάνω από τα 800 ευρώ.
Το ερώτημα είναι: θα είναι αρκετά αυτά για να επανέλθουμε σε τροχιά σύγκλισης με την υπόλοιπη Ευρώπη; Η ανησυχία συνίσταται με τη διάρθρωση της ελληνικής αγοράς εργασίας. Ο μεγαλύτερος αριθμός εργοδοτών είναι μικρομεσαίες επιχειρήσεις με λιγότερους από 10 υπαλλήλους. Αυτές οι εταιρείες στην Ελλάδα προσφέρουν πολύ χαμηλότερες αποδοχές σε σχέση με τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις και γενικά είναι πολύ δυστακτικές (όπως προκύπτει και από τα στατιστικά του ΕΦΚΑ) στο να κάνουν την παραμικρή αύξηση πέραν αυτών που προβλέπει ο νόμος.
Θα το πράξουν το 2024 που οι περισσότεροι μικρομεσαίοι έχουν και το «πάτημα» ότι θα κληθούν να αντιμετωπίσουν το νέο φορολογικό νομοσχέδιο; Δεν θα γίνει… επιχείρημα στα χέρια του μικρομεσαίου ότι δεν μπορεί να δώσει αύξηση στον υπάλληλο γιατί θα επηρεαστεί και ο δικός του φόρος;
Η κυβέρνηση έχει θέσει ως στόχο την επαναφορά του μέσου μισθού στα 1.500 ευρώ (σ.σ αυτή τη στιγμή είμαστε πολύ χαμηλότερα) μέχρι το τέλος της 4ετίας. Δεν θα είναι εύκολο. Θα πρέπει να καταπολεμηθεί η «μαύρη εργασία» όπως και η υποδηλωμένη εργασία, θα πρέπει να δραστηριοποιηθούν περισσότερες μεγάλες επιχειρήσεις στην Ελλάδα και θα πρέπει να μειωθεί ακόμη περισσότερο η ανεργία ώστε για πρώτη φορά ύστερα από 15 χρόνια, ο εργαζόμενος να βρεθεί σε καλύτερη διαπραγματευτική θέση σε σχέση με τον εργοδότη (σ.σ είναι προφανές ότι το επιχείρημα από το 2010 και μετά ήταν το «αυτά είναι και άμα σου αρέσει, αλλιώς ο… επόμενος). Θα είναι μακρά και ανηφορική η διαδρομή…
