Του Γιώργου Δασκαλόπουλου
Η είδηση και μόνη ότι οι 9 από τους 10 ενδιαφερόμενους που είχαν εκδηλώσει την πρόθεσή τους να συμμετάσχουν στη διαδικασία πώλησης του 30% του αερολιμένα «Ελ. Βενιζέλος», πέρασαν στη δεύτερη φάση της διαδικασίας, καταγράφει το υψηλό διεθνές ενδιαφέρον για την επένδυση στον αερολιμένα της Αθήνας. Όπως επίσης ενισχύσει και τις προσδοκίες για ένα υψηλό τίμημα που ίσως ξεπεράσει και τις αρχικές εκτιμήσεις για 1,2 δισ. ευρώ. Η αποτύπωση, δεν είναι τυχαία, μια και το «Ελ. Βενιζέλος» παραμένει τα τελευταία χρόνια μια από τις πιο προσοδοφόρες «μπίζνες» στην Ελλάδα, καταγράφοντας αλλεπάλληλα ρεκόρ στην επιβατική κίνηση αλλά και τα έσοδα.
Όπως ανακοίνωσε το ΤΑΙΠΕΔ, στη Β’ φάση του διαγωνισμού, η οποία ήδη ξεκίνησε, προκρίθηκαν οι εξής ενδιαφερόμενοι (με αλφαβητική σειρά): ADP Groupe, AviAlliance, Ferrovial, First State Investments, Global Infrastructure, Vinci Airports, Adrian Infrastructure (κοινοπραξία), ΚΚΡ, MEIF6 Chengdong (κοινοπραξία). Η λίστα περιλαμβάνει, τον σημερινό μεγαλομέτοχο του αερολιμένα, ισχυρές κατασκευαστικές και μεγάλα funds. Έτσι το επενδυτικό περιβάλλον υπόσχεται μια «δυνατή» διαδικασία με ορίζοντα υποβολής των δεσμευτικών προσφορών στο δεύτερο τρίμηνο και κατά πληροφορίες περί τον Μάιο. Εφόσον η διαδικασία ολοκληρωθεί βάσει του σχεδιασμού, η πώληση του 30% αναμένεται να κλείσει πριν τα τέλη της χρονιάς.
Με τις εξελίξεις στο αεροδρόμιο και ενδιαφέρον σε υψηλά επίπεδα, οι εκτιμήσεις μεταθέτουν την προσδοκία για το τίμημα ακόμη και στο 1,5 δις. ευρώ. Και όχι χωρίς λόγο...
Το 2019, το «Ελ. Βενιζέλος» σημείωσε άλλο ένα ρεκόρ επιβατικής κίνησης, με αύξηση της τάξης του 6% σε σχέση ε το 2018, και τον αριθμό των επιβατών στα 25,5 εκατομμύρια. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το 2018 από τον ΔΑΑ είχαν διακινηθεί 24,14 εκατ. επιβάτες, ξεπερνώντας 11% (και κατά 2,4 εκατ. επιβάτες) την κίνηση του 2017, αντίστοιχα. Το ενδιαφέρον δεν αφορά όμως μόνο την επιβατική κίνηση.
Τα οικονομικά δεδομένα, έχουν καταστήσει το αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος» σε μία χρυσοτόκο όρνιθα τόσο για το δημόσιο, όσο και για τους λοιπούς μετόχους του, που βλέπουν αποδόσεις πέρα από κάθε προσδοκία. Το 2017, για παράδειγμα το αεροδρόμιο της Αθήνας παρουσίασε καθαρά κέρδη 140 εκατ. ευρώ, από 132 εκατ. το 2016. Μόνον ο άμεσος φόρος εισοδήματος που εισέπραξε το Δημόσιο από την εταιρεία του αεροδρομίου για το 2017, ανήλθε στα 59,7 εκατ. ευρώ. Το 2018 τα καθαρά κέρδη σημείωσαν νέο άλμα 22% στα 171 εκατ. ευρώ, ενώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα κέρδη ΕΒΙTDA του ΔΑΑ για την την ίδια περίοδο ανήλθαν σε 325,5 εκατ. ευρώ, αντιστοιχώντας έτσι σε περιθώριο κέρδους EBITDA 68%.
Σήμερα το Δημόσιο διαθέτει συνολικά το 55% του «Ελ. Βενιζέλος», από το οποίο το 30% έχει μεταβιβαστεί στο ΤΑΙΠΕΔ (προς πώληση), το 40% στο fund AviAlliance, που έχει δημιουργήσει ο καναδικός ασφαλιστικός φορέας PSP, και το υπόλοιπο 5% στην οικογένεια Κοπελούζου.
Η διαδικασία της πώλησης του 30% έρχεται σε συνέχεια της ολοκλήρωσης της διαδικασίας επέκτασης της σύμβασης παραχώρησης του ΔΑΑ, η οποία απέφερε στο δημόσιο 1,15 δις. ευρώ και αναμένεται να υπερδιπλασιάσει τα έσοδα για τα ταμεία τους κράτους.
Όπως προκύπτει από τις συμμετοχές, στη «μάχη» της επόμενης φάσης αναμένεται να κυριαρχήσουν η AviAlliance η οποία προφανώς κινείται να κλειδώσει τον πλήρη έλεγχο του ΔΑΑ, αλλά και η Vinci Airports που είχε ενδιαφερθεί για τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια, αλλά έχασε τη μάχη από τη Fraport. Στους δυνατούς διεκδικητές περιλαμβάνεται η Aeroports de Paris (ADP) που παλαιότερα είχε ενδιαφερθεί για το Καστέλι, αλλά και η ισπανική Ferrovial που για χρόνια μετείχε στην κοινοπραξία κατασκευής της Ιονίας Οδού.
Το καναδικό PSP με το 40% στον έλεγχό του και τη νέα σύμβαση παραχώρησης «ανά χείρας» δεν θα είχε πρόβλημα να διατηρήσει τον έλεγχο, ακόμη και απέναντι σε έναν ισχυρό μέτοχο, κάτοχο του 30%. Όμως οι προοπτικές του αεροδρομίου, της ελληνικής οικονομίας, αλλά και του πλήρους μετοχικού ελέγχου του ΔΑΑ, εκτιμάται ότι αποτελούν ισχυρό κίνητρο για τους Καναδούς ώστε να βάλουν ξανά «το χέρι στην τσέπη».
Στις υποψηφιότητες για το …αντίπαλο δέος της καναδικής συμμετοχής, από τα πρώτα ονόματα που φιγουράρουν, είναι αυτό της Vinci Airports. Ο αεροπορικός «βραχίονας» της κατασκευαστικής που έχει πρωταγωνιστήσει στα ελληνικά «μεγάλα έργα» (μεταξύ άλλων με τη Γέφυρα Ρίου Αντιρρίου, αλλά και πολλούς οδικούς άξονες) διατηρεί ένα τεράστιο χαρτοφυλάκιο αερολιμένων διεθνών και παλαιότερα είχε ενδιαφερθεί για την αποκρατικοποίηση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων που τελικά πέρασαν στη Fraport.
Γνώριμη στην Ελλάδα, είμαι όμως και η ADP (Aeroports de Paris). Ο κολοσσός που διαχειρίζεται τα μεγαλύτερα αεροδρόμια της Γαλλίας, είχε και αυτός εμφανιστεί στα «πρώιμα» στάδια για το Καστέλλι, σε συνεργασία τότε, με την επίσης γαλλική κατασκευαστική Bouygues, και την ελληνική J&P Άβαξ (νυν AVAX).
Η ισπανική κατασκευαστική Ferrovial, είναι άλλος ένας γνώριμος στα ελληνικά πράγματα, μια και έχει «παίξει» σε αρκετά μεγάλα έργα, με αποκορύφωμα τη συμμετοχή της στην κοινοπραξία Hellenic Autopistas για το project της Ιονίας Οδού.
Η First State Investments, είναι ένα επενδυτικό κεφάλαιο που πριν λίγο καιρό «πέρασε» στον έλεγχο της Mitsubishi UFJ Financial Group με την τελευταία να εκφράζει το ενδιαφέρον τα για επενδύσεις στην Ελλάδα, αμέσως μετά τις εκλογές.
