Ένα μεγάλο σπίτι της τάξεως των 180 τετραγωνικών και βάλε, αναπτυγμένο σε δύο ή τρεις ορόφους με playroom, εσωτερικό ασανσέρ και σοφίτα. Με μια λέξη: μεζονέτα, ενίοτε και μονοκατοικία, αν εξασφαλιζόταν μια αυτόνομη ιδιοκτησία και λίγος κήπος. Ήταν μια πολύ ισχυρή τάση στην κτηματαγορά επί πολλά χρόνια. Ειδικά στα ακριβά (πλέον) προάστια του λεκανοπεδίου, στα νότια και στα βόρεια… φορέθηκε πολύ καθώς η μεζονέτα έγινε σύμβολο άνετης διαβίωσης και status. Πέρασαν τα χρόνια, ξέσπασαν μια σειρά από κρίσεις – αρχικά η οικονομική, μετά η κλιματική και ενεργειακή, μετά η πληθωριστική, μετά η στεγαστική – και φτάσαμε στο σήμερα να αναρωτιόμαστε: Μήπως οδεύουμε προς το τέλος της εποχής της μεζονέτας;
Οι υποψήφιοι αγοραστές μεγάλης επιφάνειας ακινήτων αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι η επιφάνεια εκτός από άνεση φέρνει πλέον και αρκετά προβλήματα, κυρίως οικονομικής φύσεως. Το κατασκευαστικό κόστος έχει εκτοξευτεί σε ιστορικό υψηλό – οι εμπλεκόμενοι στον χώρο της οικοδομής μιλούν ακόμη και για 2000 ευρώ το τετραγωνικό – ενώ τα έξοδα συντήρησης είναι επίσης πολύ υψηλά. Μεγαλύτερη επιφάνεια – ειδικά ανεπτυγμένη κάθετα – σημαίνει περισσότερη ενέργεια για θέρμανση και ψύξη άρα και μεγαλύτερο κόστος λειτουργίας ειδικά τώρα που η τιμή της κιλοβατώρας του ρεύματος αποτελεί «πονοκέφαλο» για κάθε νοικοκυριό όσο καλή και αν είναι η μόνωση.
Ύστερα, η μεγάλη επιφάνεια είναι συνδεδεμένη και με περισσότερους φόρους. Και δεν μιλάμε μόνο για τον ΕΝΦΙΑ. Όταν τα τελευταία 2-3 χρόνια υπάρχουν περιοχές στις οποίες οι δήμοι έχουν ανεβάσει τα δημοτικά τέλη πάνω από 30% (με αποτέλεσμα να ισοδυναμούν πλέον ακόμη και με έναν επιπλέον ΕΝΦΙΑ), ο υποψήφιος αγοραστής το σκέφτεται δύο και τρεις φορές να… απλωθεί στα τετραγωνικά.
Ο τρίτος λόγος, είναι ίσως και ο πιο σημαντικός: με δεδομένο το υψηλό κατασκευαστικό κόστος, ο πωλητής του ακινήτου θα σκεφτεί δεύτερη και 3η φορά να κατεβάσει τη μέση τιμή ανά τετραγωνικό σε ένα μεγάλης επιφάνειας ακίνητο. Κάτι που σημαίνει ότι ένα μεγάλης επιφάνειας σπίτι μπορεί να φτάσει να πωλείται προς 400.000, 500.000 ευρώ ή και ακόμη περισσότερο. Σε πόσους απευθύνονται πλέον αυτά τα ακίνητα; Πόσοι μπορούν να «σηκώσουν» τέτοια δάνεια με δεδομένο και το μέσο εισόδημα της χώρας;
Στην κτηματαγορά, η νέα τάση που διαμορφώνεται είναι «στροφή» στα διαμερίσματα επιφάνειας όχι μεγαλύτερης των 110 τετραγωνικών μέτρων. Μπορεί οι τιμές πώλησης να είναι στα ύψη, όμως το κίνητρο για τον υποψήφιο αγοραστή είναι το σχετικά περιορισμένο ετήσιο λειτουργικό κόστος συμπεριλαμβανομένων τελών και φόρων. Για τους προσεκτικούς, αυτό ήδη αποτυπώνεται και στις ζητούμενες τιμές πώλησης. Η μέση ζητούμενη τιμή ανά τετραγωνικό σε αυτά τα διαμερίσματα των 80-100 τετραγωνικών είναι πλέον πολύ υψηλότερη συγκριτικά με την αντίστοιχη των μεζονετών και των μονοκατοικιών. Απλή εφαρμογή του νόμου της προσφοράς και της ζήτησης…
