Ένα από τα μεγάλα στοιχήματα του 2024 έχει να κάνει με το αν θα αναδειχθεί σε χρονιά σημαντικών αυξήσεων στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα. Με τη χώρα να κοσμεί την 3η από το τέλος θέση στην Ευρώπη όσον αφορά στις μέσες ετήσιες μεικτές αποδοχές και την απόσταση από τον μέσο όρο της Ευρώπης να έχει εκτοξευτεί, ο εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα έχει εκτεθεί τα τελευταία δύο χρόνια και στις απώλειες πραγματικού εισοδήματος που προκάλεσε η ακρίβεια. Η αναζήτηση θέσης εργασίας με καλύτερες αποδοχές μπήκε στην ατζέντα ενώ η μείωση της ανεργίας άνοιξε τον δρόμο για τις «μεταγραφές» και τη λεγόμενη «κινητικότητα της εργασίας».
Η λέξη «παραιτούμαι» ακούγεται ολοένα και συχνότερα σε κλάδους εντάσεως εργασίας με χαμηλές αποδοχές και πλέον οι εργοδότες σε βασικούς τομείς όπως είναι τα supermarket, το λιανεμπόριο ή ακόμη και η εστίαση, ομιλούν ολοένα και περισσότερο για «κενές θέσεις εργασίας». Πάνω από 8000 θέσεις στα supermarket, δεκάδες χιλιάδες κενά στην εστίαση. Πώς λύνεται το πρόβλημα;
Οι μεγάλες επιχειρήσεις που έχουν την οικονομική δυνατότητα δεν περιμένουν ούτε το «ξεπάγωμα» των τριετιών και την ωρίμανση του νέου μέτρου που ξεκινά να εφαρμόζεται από σήμερα, πρώτη εργάσιμη του έτους, ούτε καν την νέα αύξηση του κατώτατου μισθού που θα γίνει από την 1η Απριλίου φέρνοντας το ύψός του σε νέα ιστορικά ρεκόρ για τη χώρα (ο κατώτατος μισθός στα 780 ευρώ που είναι σήμερα, δεν έχει βρεθεί ποτέ στο παρελθόν.
Ο μέσος μισθός όμως και σήμερα, είναι χαμηλότερος από ότι ήταν το 2009 δηλαδή πριν από 14 χρόνια). Μεγάλες επιχειρήσεις -ήδη δύο αλυσίδες σούπερ μάρκετ, μια μεγάλη εταιρεία που δραστηριοποιείται στην λιανική της ένδυσης και…έπεται συνέχεια- ανακοίνωσαν μισθούς 900-1000 ευρώ για τους νεοεισερχόμενους ενώ ορισμένες προχώρησαν και σε αναδρομική αναγνώριση της προϋπηρεσίας για την περίοδο 2012-2023 κάτι που δεν προβλέπει ούτε ο νόμος για τις τριετίες.
Το σκεπτικό πίσω από τέτοιες πρωτοβουλίες είναι πολύ συγκεκριμένο. Να αποφευχθεί ένα κύμα «φυγής» των υφιστάμενων εργαζόμενων αλλά να καλυφθούν και τα κενά θέσεων εργασίας που εντοπίζονται. Δύο είναι τα ερωτήματα που ανακύπτουν:
1. Πρώτον μπορούν όλες οι επιχειρήσεις να μπουν σε μια τέτοια λογική «μισθολογικού ανταγωνισμού» ώστε να αρχίσει η σημαντική αύξηση του μέσου μισθού στην Ελλάδα και η διαδικασία… επαναπροσέγγισης με τον μέσο ευρωπαϊκό όρο; Φαίνεται ότι οι επιχειρήσεις που θα το καταφέρουν, θα αποκτήσουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα καθώς ειδικά στους κλάδους εντάσεως εργασίας, καλύτερη στελέχωση φέρνει περισσότερα έσοδα.
2. Δεύτερον, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα αντέξουν το νέο κύμα πίεσης που δημιουργείται και δια της αύξησης των μισθών; Τα στοιχεία του ΕΦΚΑ δείχνουν οι επιχειρήσεις που απασχολούν λιγότερους από 10 εργαζόμενους η καθεμία (σ.σ αριθμητικά είναι η μεγάλη πλειοψηφία ανεξάρτητα αν έχουν μικρότερο μερίδιο στην συνολική απασχόληση) προσφέρουν πολύ χαμηλότερους μισθούς σε σχέση με τις μεγάλες επιχειρήσεις. Τα στοιχεία δείχνουν ότι η ψαλίδα θα ανοίξει ακόμη περισσότερο το επόμενο διάστημα κάτι που σημαίνει ακόμη μεγαλύτερη δυσκολία εύρεσης προσωπικού για τους μικρούς.
Και σε πολιτικό επίπεδο, η αύξηση του μέσου μισθού συνιστά ένα από τα μεγάλα στοιχήματα για τη νέα χρονιά καθώς το 2024 δεν έχει μέτρα τύπου pass και επιδομάτων για την αντιμετώπιση της ακρίβειας. Αυτό που μένει να… μετρηθεί, είναι οι αντοχές των επιχειρήσεων.
