Η σημαντική αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 46,2% στο διάστημα από το 2019 έως το 2027 -είναι το ποσοστό που χωρίζει τα 950 ευρώ του 2024 από τα 650 ευρώ του 2019- συνιστά αναγκαία συνθήκη για να επιτευχθεί και ο δεύτερος εθνικός στόχος που είναι η αύξηση του μέσου μισθού από τα 1.036 ευρώ το 2019 στα 1.500 ευρώ το 2027. Δεν είναι όμως και η μόνη συνθήκη.
Το πραγματικό στοίχημα που θα πρέπει να κερδίσει η κυβέρνηση το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα είναι να λάβουν ουσιαστικές αυξήσεις όχι οι λίγοι δικαιούχοι του κατώτατου μισθού αλλά οι πολλοί (και παλαιοί) που κινούνται στα υψηλότερα εισοδηματικά κλιμάκια και οι οποίοι μπορεί ακόμη και σήμερα να μην έχουν δει καμία αναπροσαρμογή στον μισθό τους.
Ο λόγος; Η αύξηση του κατώτατου μισθού διατάσσεται με κυβερνητική απόφαση και ουσιαστικά αυτό θα γίνεται και μετά το 2027. Η αύξηση του μέσου μισθού όμως πρέπει να προέλθει κυρίως μέσα από τη… βάσανο της διαπραγμάτευσης του εργοδότη με τον εργαζόμενο. Είτε μέσω ατομικών συμβάσεων (αυτό απαιτεί σαφώς περισσότερο χρόνο) είτε μέσω των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Γι’ αυτό και θα είναι εξαιρετικά κρίσιμο το επόμενο χρονικό διάστημα. Οι εργοδότες, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο (δυσκολότερα οι μικρομεσαίοι ευκολότερα οι μεγάλες επιχειρήσεις) χρηματοδοτούν την αύξηση του κατώτατου μισθού πολύ απλά διότι και οι δικαιούχοι είναι λιγότεροι (η αναλογία είναι μικρότερη του 25% πλέον) και τα ποσά δεν είναι τόσο μεγάλα. Για να φτάσει όμως ο μέσος μισθός στα 1.500 ευρώ, θα πρέπει το χέρι να μπει βαθιά στην τσέπη και εκεί δεν χωράει νομοθετική πρωτοβουλία.
Σε κυβερνητικό επίπεδο, το σημαντικό είναι το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα να ληφθούν οι κατάλληλες πρωτοβουλίες ώστε να υπάρξει ουσιαστική αναθέρμανση των συλλογικών διαπραγματεύσεων με τελικό στόχο την υπογραφή όσο το δυνατόν περισσότερων συλλογικών συμβάσεων, επιχειρησιακών, κλαδικών κλπ. Αυτό δηλαδή που δεν θα χρειάζεται ουσιαστικά να γίνεται με τον κατώτατο μισθό, να συμβαίνει για τα υπόλοιπα μισθολογικά κλιμάκια. Η αποτυχία αυτού του εγχειρήματος, θα οδηγήσει στο εξής φαινόμενο: η μισθολογική πυραμίδα να αποκτά μια ολοένα και πιο πλατιά βάση, και μια ολοένα και πιο απότομη κορυφή στην οποία θα κατατάσσονται ολοένα και λιγότεροι εργαζόμενοι.
Την επιστροφή στην αποταμίευση και τις επενδύσεις που «ψάχνει» η ελληνική οικονομία για να επουλώσει τις πληγές της κρίσης, δεν τη διασφαλίζεις μόνο με τους δικαιούχους του κατώτατου μισθού. Προφανώς και οι δυνάμεις της αγοράς θα παίξουν τον ρόλο τους -όσο αναπτύσσεται η οικονομία τόσο αυξάνεται η ζήτηση για εργατικό δυναμικό άρα και η διαπραγματευτική ικανότητα του εργαζόμενου- όμως και οι συλλογικές συμφωνίες είναι σίγουρο ότι θα παίξουν ουσιαστικό ρόλο στο να επιτευχθούν τα… χρονοδιαγράμματα της αύξησης του μέσου μισθού.
