Tου Νικήτα Παπαντωνίου - Καρτάλη
Ένα χαρακτηριστικό της κρίσης που πέρασε η χώρα μας είναι η αύξηση της ανεργίας σε επίπεδα που έφτασαν και το 28%. Αυτό αποτελούσε έναν κίνδυνο για τη χώρα και τον κοινωνικό της ιστό. Η φτώχεια όπου υπάρχει σε δημοκρατικά πολιτεύματα φέρνει πάντα γκρίνια και εντάσεις.
Η ανεργία με το πέρασμα του χρόνου και αφού το ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε κατά 26%, άρχισε να μειώνεται με αργούς ρυθμούς και με κακοπληρωμένες δουλειές λόγω της έλλειψης μεγάλων επενδύσεων. Η μερική απασχόληση έγινε θεσμός με ότι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζομένους.
Η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) δημοσιεύει κάθε μήνα την αναφορά για την πορεία της ανεργίας. Στην αναφορά αυτή γίνεται εκτενής ανάλυση για την «γεωμετρία» της ανεργίας τόσο ως προς την ηλικία όσο και για το φύλλο των ανέργων.
Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το μήνα Σεπτέμβριο δείχνουν ότι οι νέοι αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο πρόβλημα με τον δείκτη της ανεργίας να φτάνει το 36,6% για τις ηλικίες 16-24 και το 24.3% για τις ηλικίες 25-34, ποσοστά που απέχουν πολύ από τον επίσημο δείκτη ανεργίας 18.6% του Σεπτεμβρίου του 2018.
Επιπρόσθετα ο δείκτης ανεργίας είναι πολύ μεγαλύτερος στις γυναίκες από ότι στους άντρες. Πιο συγκεκριμένα, το ποσοστό των αντρών που είναι άνεργοι φτάνει μόλις το 14,8% ενώ για τις γυναίκες το αντίστοιχο νούμερο είναι 23.4%.
Έχει ενδιαφέρον πως οι κυριότεροι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πρωτίστως νέοι και δευτερεύοντος γυναίκες. Η αριστερά πάντα βρίσκει απήχηση στην νεολαία πουλώντας το αντίστοιχο παραμύθι ενώ η ηλικία του πρωθυπουργού σίγουρα βρίσκει απήχηση και στο γυναικείο φίλο.
Έτσι όπως όλος ο ΣΥΡΙΖΑ έταζε τα πάντα σε όλους με παροχές και τις ξέχασε, έτσι και και οι δηλώσεις περί ανάπτυξης που θα συνδυαζόταν με αύξηση της απασχόλησης για τους νέους έμεινε ένα όνειρο απατηλό ζημιώνοντας κυρίως την εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ.
Το 2019 θα είναι έτος εκλογών και επομένως οι πολίτες θα πρέπει να εκλέξουν τον επόμενο πρωθυπουργό. Οι πολίτες θα κάνουν μία ανασκόπηση της τετραετίας για το τι ειπώθηκε και τελικά τι έγινε. Ειδικότερα για τους νέους, που πλέον ψηφίζουν από τα 17 τους χρόνια, η ανασκόπηση αυτή είναι απαραίτητο να γίνει.
Για τις γυναίκες, που ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο υποτίθεται νοιάζεται, η διακυβέρνηση Τσίπρα ήταν μία καταστροφή σε σχέση με τις υποσχέσεις. ΟΙ πολιτικές που εφαρμόστηκαν δεν κατάφεραν να μειώσουν την ανεργία στις νέες γυναίκες όσο και για τις εργαζόμενες μητέρες.
Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι η ανεργία έχει μειωθεί πολύ λιγότερο από ότι μπορούσε. Η μερική απασχόληση καθώς και ο επαγγελματικός αποκλεισμός μερικών ομάδων όπως οι νέοι και το γυναικείο φύλο είναι δύσκολη πραγματικότητα. Όμως αφού αυτές οι ομάδες έβγαλαν τον ΣΥΡΙΖΑ είναι και αυτές που θα τον ρίξουν με τη ψήφο τους.
