Η χρονιά ξεκινάει για το οικονομικό επιτελείο με μια σημαντική διαπραγμάτευση η οποία είναι πιθανό να ολοκληρωθεί μέσα στον μήνα. Αφορά στη δυνατότητα διαχείρισης από… ελληνικά χέρια του «σκληρού μαξιλαριού».
Είναι τα ταμειακά διαθέσιμα συνολικού ύψους 15,3 δισ. ευρώ που εκταμίευσε η χώρα από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας το 2018 προκειμένου να τα χρησιμοποιήσει για την εξυπηρέτηση του χρέους αν και εφόσον χρειαστεί. Η ιστορία έδειξε ότι το μαξιλάρι δεν χρειάστηκε.
Η χώρα ανέκτησε την επενδυτική βαθμίδα, η πόρτα των αγορών έχει ανοίξει διάπλατα με τη χώρα να δανείζεται πλέον με ευνοϊκούς όρους (σ.σ πλέον ευνοϊκότερους από την Ιταλία και εξίσου ευνοϊκούς με Ισπανία και Πορτογαλία) με αποτέλεσμα να μπαίνει ανοικτά το ερώτημα: ποιος ο λόγος να «κάθονται» 15,3 δισ. ευρώ και να επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό με τόκους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ ετησίως; (διότι ως γνωστόν το μαξιλάρι με δανεικά έχει δημιουργηθεί, δεν είναι Νορβηγία η Ελλάδα).
Το συγκεκριμένο «μαξιλάρι» χαρακτηρίζεται «σκληρό» καθώς η αξιοποίηση του περιεχομένου δεν ανήκει στα δικαιώματα της ελληνικής πλευράς. Λέμε λοιπόν ότι η χώρα διαθέτει ταμειακό απόθεμα 30 δισ. ευρώ αλλά στην πραγματικότητα αυτά που μπορεί να «κινήσει» είναι λιγότερα από 15 δισ. ευρώ, ουσιαστικά τα διαθέσιμα των φορέων της γενικής κυβέρνησης που έχουν μπει στον κεντρικό τραπεζικό λογαριασμό με «αντάλλαγμα» τα repos. Ποιος έχει δικαίωμα υπογραφής για το σκληρό μαξιλάρι;
Ο ESM καθώς η συμφωνία είναι ότι αυτά τα χρήματα μπορούν να αξιοποιηθούν μόνο για τις ανάγκες εξυπηρέτησης του χρέους (σ.σ πρακτικά προορίζονταν για να καλύψουν χρηματοδοτικές ανάγκες σε περίπτωση που για κάποιο λόγο δεν θα μπορούσε η Ελλάδα να έχει πρόσβαση στις αγορές).
Θέμα αδυναμίας δανεισμού δεν προκύπτει για μια χώρα που διαθέτει επενδυτική βαθμίδα οπότε η πρόταση που είναι αυτή τη στιγμή στο τραπέζι ορίζει το εξής: να επιτραπεί στην Ελλάδα να αξιοποιήσει το σκληρό μαξιλάρι σε βάθος μιας τριετίας. Κάθε χρόνο, αρχής γενομένης από φέτος, να αποδεσμεύονται τουλάχιστον 5 δισ. ευρώ τα οποία θα διοχετεύονται για την πρόωρη αποπληρωμή των δόσεων που συνήψε η χώρα στο πλαίσιο του 1ου μνημονίου (τα διμέρη δάνεια γνωστά και ως GLFs).
Ουσιαστικά, αυτό θα επιτρέψει την αποπληρωμή δόσεων που κανονικά θα καταβάλλονταν έως και το 2031, άρα την ελάφρυνση του ετήσιου δανειακού προγράμματος της χώρας και φυσικά τη μείωση του ετήσιου κονδυλίου για τους τόκους καθώς το όφελος είναι διπλό: και «κόβονται» οι τόκοι για το «μαξιλάρι» και αποπληρώνονται τα GLF’s που έχουν κυμαινόμενο επιτόκιο.
Ανακοινώσεις αναμένονται μέσα στις επόμενες εβδομάδες…
