(Φωτ.: Διαμαρτυρία εργαζομένων στις επιχειρήσεις του ομίλου Μαρινόπουλου έξω από κατάστημα στη Θεσσαλονίκη μετά την αίτηση της εταιρείας για υπαγωγή στο άρθρο 99. Πέρα από τους εργαζόμενους που θα χάσουν τη δουλειά τους, ο φόβος του ντόμινο κυριαρχεί πλέον σε όλο τον επιχειρηματικό κόσμο και υπάρχουν βάσιμες ανησυχίες πως ακόμη και αν τεθεί σε εφαρμογή το καλό σενάριο της εξυγίανσης, δεν θα αργήσουμε να ακούσουμε τα πρώτα λουκέτα, αφού, εκ των πραγμάτων, η «διάσωση» θα πέσει στις πλάτες των προμηθευτών.)
Του Βασίλη Γεώργα
Τα ανοίγματα της αλυσίδας Μαρινόπουλος στην αγορά προκαλούν ίλιγγο. Εκατοντάδες μικρές και μεσαίες βιομηχανίες, βιοτεχνίες και παραγωγοί αγροτικών προϊόντων από όλη την Ελλάδα βρίσκονται εκτεθειμένες με ανοίγματα εκατομμυρίων ευρώ στον μεγαλύτερο μέχρι σήμερα όμιλο σούπερ μάρκετ της χώρας, ο οποίος χρηματοδότησε την ισχυροποίηση και επέκτασή του πρωτίστως στις πλάτες των προμηθευτών και δευτερευόντως των πιστωτριών τραπεζών.
Από το 2012 μέχρι το 2015 ο δανεισμός της Μαρινόπουλος αυξήθηκε κατά 216 εκατ. ευρώ και έφτασε τα 500 εκατ. Ευρώ, ενώ οι απλήρωτες υποχρεώσεις στους προμηθευτές αυξήθηκαν κατά 200 εκατ. ευρώ και έφτασαν τα 722 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία. Στην πραγματικότητα είναι ακόμη επισήμως άγνωστη η έκθεση της αγοράς στον όμιλο, καθώς τραπεζικές πηγές ανεβάζουν τις συνολικές υποχρεώσεις κοντά στα 2 δισ. ευρώ.
Η Μαρινόπουλος εξελίχθηκε μέσα σε τέσσερα χρόνια σε μια κινούμενη βόμβα από «κόκκινα» δάνεια και χρέη που απειλεί σήμερα να ισοπεδώσει μεγάλο αριθμό επιχειρήσεων και πολλές διάσπαρτων σε όλη την ελληνική επικράτεια.
Μέγα Ντόμινο
Ο φόβος του ντόμινο κυριαρχεί πλέον σε όλο τον επιχειρηματικό κόσμο και υπάρχουν βάσιμες ανησυχίες πως ακόμη και αν τεθεί σε εφαρμογή το καλό σενάριο της εξυγίανσης, δεν θα αργήσουμε να ακούσουμε τα πρώτα λουκέτα, αφού, εκ των πραγμάτων, η «διάσωση» θα πέσει στις πλάτες των προμηθευτών, οι οποίοι θα κληθούν να υποστούν βαθύ «κούρεμα». Το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο για όσες εταιρείες εμπιστεύτηκαν τις τράπεζες και τη διοίκηση της Μαρινόπουλος ότι η κατάσταση με τις πληρωμές θα βελτιωθεί, και έλαβαν δάνεια από τις τράπεζες προκειμένου να ξεκινήσουν να τροφοδοτούν εκ νέου τα καταστήματα της εταιρείας με προϊόντα. Οι εταιρείες αυτές βρίσκονται διπλά εκτεθειμένες, καθώς δεν λαμβάνουν ρευστό από τη Μαρινόπουλος και δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στην εξόφληση των υποχρεώσεων τους προς τις τράπεζες με αποτέλεσμα να δημιουργούνται νέες γενιές «κόκκινων» δανείων.
Το ακάλυπτο 1 δισ. ευρώ...
Πάνω από 1 δισεκατομμύριο ευρώ υποχρεώσεων, σε σύνολο 1,3 δισ. ευρώ της Μαρινόπουλος ΑΕ, είναι «ακάλυπτες». Οι τράπεζες είναι οι μόνες που έχουν σημαντικές εξασφαλίσεις και ακόμη και στο καλό σενάριο που η εταιρεία κρατηθεί στη ζωή και ενταχθεί σε βιώσιμο σχέδιο εξυγίανσης, δεν είναι αυτές που θα «πονέσουν» πραγματικά αν «κουρευτεί» μέρος των δανείων.
...και οι προμηθευτές που... στηρίζονταν στο ράφι
Ακόμη και αρκετές από τις μεγάλες προμηθεύτριες εταιρείες της Μαρινόπουλος, είτε μεγάλες πολυεθνικές, είτε εγχώριες βιομηχανίες γάλακτος και τροφίμων, μπορούν να αντεπεξέλθουν, παρότι τα δικά τους ανοίγματα είναι ποσοτικά πολύ μεγάλα, καθώς κινούνται μεταξύ 8 - 15 εκατ. ευρώ.
Αντίθετα, το πλήγμα για πολλούς μικρότερους προμηθευτές θα είναι συντριπτικό. Πηγές της αγοράς εκτιμούν ότι 250 - 300 μικρές εταιρείες είναι εξαρτημένες κατά 30 έως και 80% του τζίρου τους από τις πωλήσεις κυρίως προϊόντων ιδιωτικής ετικέτας στη Μαρινόπουλος και αντιμετωπίζουν σοβαρό κίνδυνο.
Ρήγμα εμπιστοσύνης - Στα δύο οι προμηθευτές
Υπό το βάρος του ρήγματος εμπιστοσύνης που έχει επέλθει στις σχέσεις προμηθευτών – τραπεζών - Μαρινόπουλου, αρχίζει να επικρατεί η λογική του «ο σώζων εαυτώ σωθήτω».
Στο αυριανό κρίσιμο δικαστήριο όπου θα συζητηθούν τα αιτήματα των εταιρειών Μαρινόπουλος ΑΕ, Αφοί Μαρινόπουλοι, Express Μ. AE και Ξυνός ΑΕ για έκδοση διαταγής προληπτικής προστασίας μέχρι την εκδίκαση των αιτήσεων υπαγωγής στο άρθρο 99, αναμένεται ότι μεγάλος αριθμός προμηθευτών θα εναντιωθεί στη διάσωση του ομίλου και θα ζητήσει την απόρριψη των αιτημάτων και την κήρυξη της Μαρινόπουλος σε πτώχευση. Τα μηνύματα από πολλούς εκ των μικρότερων προμηθευτών είναι τέτοια που δείχνουν πως δεν υπάρχει ταύτιση συμφερόντων με τους μεγαλύτερους προμηθευτές και κυρίως με τους μετόχους και τη διοίκηση της Μαρινόπουλος.
Το επιχείρημα αυτής της κατηγορίας πιστωτών είναι πως έχουν περισσότερα να κερδίσουν από την εκποίηση της πτωχευτικής περιουσίας απ'' ό,τι αν σε ένα μελλοντικό σχέδιο εξυγίανσης αποφασιστεί «κούρεμα» των οφειλών τους σε ποσοστό 40 - 60% και αποπληρωμή σε βάθος 15 - 20 ετών. Η εταιρεία από την πλευρά της υποστηρίζει ότι η πτωχευτική περιουσία της είναι μόλις 279 εκατ. ευρώ (σ.σ. δεν υπολογίζει απαιτήσεις που έχει ύψους 500 εκατ. ευρώ) και επαρκεί για να πληρωθεί μόνο το 21% των χρεών και κυρίως αυτά προς το Δημόσιο, τους εργαζόμενους και μέρος των ενέγγυων πιστωτών της.
Από την άλλη, είναι εμφανές πως με τον τρόπο αυτό ασκείται η μέγιστη δυνατή πίεση προς όλες τις κατευθύνσεις ώστε οι αποφάσεις που θα ληφθούν εφόσον η Μαρινόπουλος ενταχθεί στο άρθρο 99, να οδηγήσουν είτε σε σημαντική χρηματοδότηση του μοντέλου εξυγίανσης εκ μέρους της οικογένειας Μαρινόπουλου, είτε πλέον σε αλλαγή μετοχικής σύνθεσης και εξαγορά των δραστηριοτήτων από φερέγγυους επιχειρηματίες του κλάδου.
