Τα τραπεζικά ιδρύματα, μέσα στα επόμενα εικοσιτετράωρα, θα ολοκληρώσουν όλες τις διαδικασίες ανακεφαλαιοποίησης και, μέχρι τις 20 Δεκεμβρίου, θα έχουν καλύψει όλες τις κεφαλαιακές τους ανάγκες.
Αυτό σίγουρα είναι απαραίτητο βήμα για την εξυγίανσή τους, δεν είναι όμως το μοναδικό.
Για να ολοκληρωθεί αυτή θα πρέπει να πραγματοποιηθούν άλλα δύο:
1. Να βρεθεί λύση στο πρόβλημα των προβληματικών δανείων και
2. Να αξιολογηθούν και να αλλάξουν οι τωρινές διοικήσεις τους
Η νέα διαπραγμάτευση, που ξεκινά τώρα και πρέπει να έχει ολοκληρωθεί μέχρι τις 15 του μήνα, περιλαμβάνει και το καυτό θέμα της διαχείρισης των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Δυστυχώς το θέμα αυτό αναμένεται να είναι μεγάλο αγκάθι για την θετική κατάληξη της και την έγκριση της δόσης του €1 δισεκατομμυρίου.
Από την κατάληξη αυτού του θέματος και τις αλλαγές των διοικητικών συμβουλίων, θα εξαρτηθεί το μέλλον του Ελληνικού τραπεζικού συστήματος και, κατ' επέκταση, το μέλλον της Ελληνικής οικονομίας.
Στα κόκκινα δάνεια, οι επιλογές που πρέπει να γίνουν για να υπάρξει συμφωνία, είναι πολύ δύσκολες πολιτικά. Από την μία οι υποσχέσεις που είχαν δώσει προεκλογικά και οι δύο κυβερνητικοί εταίροι περί σεισάχθειας, διαγραφής χρεών κ.λ.π., από την άλλη η ιδεολογική προσκόλληση του μεγαλύτερου κοινοβουλευτικά εταίρου σε οτιδήποτε έχει νοοτροπία ελεύθερης αγοράς, κάνουν την επίτευξη συμφωνίας να μοιάζει με άθλο του Ηρακλή. Γιατί οι Θεσμοί έχουν συγκεκριμένες απόψεις πάνω στο ποια είναι η καλύτερη λύση. Πρόκειται για απόψεις εκ διαμέτρου αντίθετες με αυτές του Υπουργείου Οικονομικών αλλά και του συνόλου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., απόψεις που είναι πολύ δύσκολο να συγκεραστούν και καταλήξουν σε μία κοινά αποδεκτή λύση.
Έννοιες όπως hedge funds και ενεργητική διαχείριση χρέους, κάνουν την οδό Νίκης και την πλατεία Κουμουνδούρου να παθαίνουν βαριά αλλεργία. Οι Θεσμοί από την δική τους πλευρά, όταν ακούν για παραμονή των δανείων στην ευθύνη των τραπεζών σκέφτονται μόνο λέξεις όπως διαπλοκή πολιτικής-τραπεζών-επιχειρήσεων. Όπως όλοι καταλαβαίνουν η απόσταση που υπάρχει είναι μεγάλη και τα εμπόδια πολύ σημαντικά. Το αν μπορεί αυτή ή απόσταση να γεφυρωθεί και τα εμπόδια να υπερπηδηθούν, θα το μάθουμε μέσα στις επόμενες, λίγες ημέρες.
Πάντως η λύση στην διαχείριση των προβληματικών δανείων αποτελεί προαπαιτούμενο του νέου Μνημονίου και απαραίτητη προϋπόθεση της εξυγίανσης των τραπεζών. Χωρίς υγιείς τράπεζες, δεν μπορεί να έχουμε ανάκαμψη της οικονομίας. Ο τέλειος Γόρδιος Δεσμός δηλαδή. Μπορούμε βέβαια να ελπίζουμε σε ένα καλό τέλος, αν αναλογιστούμε την συνηθισμένη τακτική της κυβέρνησης που πλέον είναι γνωστή. Ξεκινά από το «όχι σε όλα» για να καταλήξει στο «ναι σε όλα». Το ζητούμενο είναι πόσος χρόνος θα απαιτηθεί για την αλλαγή στάσης. Διότι κάθε μέρα που χάνεται, μεγαλώνει την ζημιά στην οικονομία και κάνει την ανάκαμψη ακόμα πιο δύσκολη.
Στο θέμα των διοικήσεων τα πράγματα είναι πολύ πιο συγκεκριμένα. Οι νομοθετικές πρωτοβουλίες έχουν ληφθεί και τα προαπαιτούμενα έχουν γίνει νόμοι του κράτους. Όσα απομένουν να γίνουν, είναι διαδικαστικά και πρακτικά ζητήματα.
Μέσα στον μήνα που διανύουμε θα πρέπει, με βάση τον νόμο, να γίνουν οι απαραίτητες αλλαγές στην λειτουργία του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, με την σύσταση της Επιτροπής Επιλογής. Αυτή αποτελείται από έναν εκπρόσωπο της Κομισιόν, έναν του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), έναν της EKT, έναν της Τράπεζας της Ελλάδος και δύο του Υπουργείου Οικονομικών. Δηλαδή την πλειοψηφία έχουν οι Θεσμοί.
Η Επιτροπή έχει σαν έναν από τους κύριους στόχους της την αξιολόγηση των μελών των τραπεζικών Διοικητικών Συμβουλίων και την διερεύνηση τις πιθανών υποψηφιοτήτων για τα νέα μέλη, που θα πρέπει να διαθέτουν τα κριτήρια εμπειρίας που καθόρισε ο 4340/2016 (νόμος ανακεφαλαιοποίησης). Το έργο της στον τομέα της επιλογής θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί το αργότερο μέχρι τέλους Ιουνίου 2016.
Μετά τις αλλαγές στις τραπεζικές διοικήσεις και την επιλογή λύσης για τα κόκκινα δάνεια, θα χρειαστεί ένα διάστημα ώστε να υπάρξουν δείγματα γραφής και στα δύο θέματα. Είναι δύσκολο να πει κανείς εάν θα χρειαστούν έξι μήνες ή περισσότερος χρόνος για να είναι αυτά τα δείγματα αξιόπιστα, ώστε να επανέλθει η εμπιστοσύνη προς τα πιστωτικά ιδρύματα, να επαναεδραιωθεί η τραπεζική πίστη. Τότε και μόνο τότε θα αρχίσουν να επιστρέφουν με ρεαλιστικούς και αποτελεσματικούς ρυθμούς οι καταθέσεις, στην Ελλάδα. Τότε και μόνο τότε οι τράπεζες θα έχουν όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να αρχίσουν να ασκούν το κανονικό τους έργο, την χρηματοδότηση της Ελληνικής οικονομίας...
Ο τραπεζικός
