Του Γιώργου Φιντικάκη
Έχουν περάσει τόσες ημέρες από όταν έγινε γνωστό το θέμα της παρακράτησης χρημάτων πελατών της ΔΕΗ από τα ΕΛΤΑ, και η διοίκηση Σταυράκη- Ζαρολιάγκη δεν έχει εκδώσει, έστω για τους τύπους, ούτε μισή ανακοίνωση.
Και καλά εκείνη. Άφαντη όμως είναι και η διοίκηση της «Ελληνικής Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας», δηλαδή του υπερ-Ταμείου, του νέου εδώ και μήνες αφεντικού των ΕΛΤΑ, όπως και της ΔΕΗ.
Ενός δηλαδή φορέα, ο οποίος συστάθηκε με τυμπανοκρουσίες πως θα άλλαζε κατεστημένες νοοτροπίες ετών στις ΔΕΚΟ, που μένει ακόμη να πείσει ότι δεν θα αποτελέσει ένα απλό πάρκινγκ κρατικών εταιρειών, που εποπτεύεται από μια ακριβοπληρωμένη διοίκηση, και που κυρίως βρίσκεται μονίμως στο απυρόβλητο.
Κατά τα ίδια μάλιστα τα λεγόμενα της διευθύνουσα συμβούλου του, Ράνιας Αικατερινάρη σε πρόσφατη συνέντευξή της, "οι υπηρεσίες της χώρας μας πρέπει να γίνονται κάθε μέρα καλύτερες, να κάνουν τη ζωή όλων μας πιο εύκολη, να δίνουν περισσότερα, να χρειάζονται λιγότερα και να λειτουργούν με τρόπο διάφανο και νοικοκυρεμένο". Και όπως η ίδια πάντα είχε προσθέσει για τις ΔΕΚΟ, «χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας, ώστε να απελευθερώσουν τις πραγματικές τους δυνάμεις, με όραμα και ανάληψη ευθύνης και πρωτοβουλιών».
Ευχολόγια και εκθέσεις ιδεών. Γιατί, ευθύνη και όραμα ακούμε, ευθύνη και όραμα όμως δεν βλέπουμε σε δύο από τις πιο εμβληματικές ΔΕΚΟ, που η ίδια ελέγχει. Εκτός και αν το όραμα στη περίπτωση των ΕΛΤΑ περιορίζεται στο πως θα αυξήσουν τα μερίδια τους στην αγορά ρεύματος με τα λεφτά των άλλων, και στη περίπτωση της ΔΕΗ, στο πως θα αποκρύψει, όσο περισσότερο καιρό μπορεί, τα παράπονα των πελατών της.
Ας πάρουμε καταρχήν το θέμα των υπηρεσιών. Πως μπορεί κανείς να μιλά για ποιότητα, όταν σε ένα τόσο σοβαρό θέμα, αποδεικνύεται ότι με τη συμπεριφορά τους τα ταχυδρομεία, έθεσαν χιλιάδες καταναλωτές, ενδεχομένως και άτομα με ειδικές ανάγκες, στον κίνδυνο να χάσουν από την έκπτωση συνέπειας στο ρεύμα, έως και την ίδια την ηλεκτροδότησή τους.
Έπειτα, ας έρθουμε στο θέμα της διαφάνειας. Σαν προερχόμενη από το χώρο της ενέργειας (είχε θητεύσει επί χρόνια ως αναπληρώτρια διευθύνουσα σύμβουλος στη ΔΕΗ), η κα Αικατερινάρη, θα όφειλε ενδεχομένως να γνωρίζει ή αν όχι να έχει ενημερωθεί, για τα "μαγικά" των ΕΛΤΑ στην αγορά του ρεύματος. Εξάλλου, τόσο τα ταχυδρομεία, όσο και η ΔΕΗ, ελέγχονται από το Ταμείο.
Εδώ και καιρό η αγορά βοά, ότι είναι απορίας άξιον πως τα ΕΛΤΑ, μια επιχείρηση με τόσο χαμηλή ρευστότητα, να έχει καταφέρει μέσα σε λίγους μήνες να… πενταπλασιάσει το μερίδιό της στη λιανική του ρεύματος. Αν και ακόμη μικρό, εντούτοις από μόλις 0,09% τον Σεπτέμβριο του 2017, αυτό έφτασε σε 0,68% τον Μάρτιο του 2018. Καμιά άλλη από τις 17 εταιρείες του χώρου δεν έχει καταφέρει κάτι παρόμοιο, δηλαδή να αυξήσει μέσα σε ένα πεντάμηνο το ποσοστό της κατά 655%.
Απορίες που δεν έχουν απαντηθεί, που γεννούν συνεχώς ερωτήματα, με τους ανταγωνιστές των ΕΛΤΑ να τους προσάπτουν ότι τα Ταχυδρομεία πωλούν ρεύμα κάτω του κόστους. Και ότι το πετυχαίνουν αυτό, επιδοτώντας τα τιμολόγιά τους, με χρήματα που παρακρατούν από τρίτους, όπως για παράδειγμα αυτά που προορίζονται για να πληρωθούν οι λογαριασμοί της ΔΕΗ.
Ασφαλώς και η υπόθεση αφορά κυρίως τον θεματοφύλακα της αγοράς, δηλαδή τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, ο οποίος και παρενέβη με καθυστέρηση, ζητώντας χθες από τους εμπλεκομένους (ΔΕΗ και ΕΛΤΑ) να προβούν σε οριστική επίλυση του προβλήματος χωρίς να ταλαιπωρούν άλλο τους καταναλωτές. Στην ουσία η ΡΑΕ ζήτησε να υπάρξει αναδρομική εφαρμογή της έκπτωσης στον επόμενο λογαριασμό, ενώ εάν υπήρξαν αδικαιολόγητες διακοπές ρεύματος, να υπάρξουν μέτρα αποζημίωσης.
Δεν παύει ωστόσο η απίστευτη αυτή υπόθεση να είναι και θέμα του υπερ-Ταμείου. Και να τσαλακώνει την εικόνα του, αφού δύο από τις μεγαλύτερες ΔΕΚΟ που έχουν περάσει στην κατοχή του, αποδεικνύονται ανίκανες να παράσχουν ένα υποτυπώδες επίπεδο υπηρεσιών στους πελάτες τους. Να παράσχουν δηλαδή αυτό για το οποίο, η διοίκηση του υπερ-Ταμείου ισχυρίζεται πως είναι ο βασικότερος ρόλος του.
Εξάλλου ήταν το ίδιο το υπερ-Ταμείο, που προ μερικών μηνών, έκρουε τον κώδωνα προς τη διοίκηση των ΕΛΤΑ για τη δραστηριοποίησή τους στην αγορά ρεύματος, χαρακτηρίζοντας την ως "υψηλού ρίσκου", μέσω του πολυσέλιδου στρατηγικού σχεδίου, που της είχε παραδώσει. Αφήνοντας δηλαδή να εννοηθεί ότι μια εταιρεία σαν τα ΕΛΤΑ, με τόσο χαμηλούς δείκτες ρευστότητας, δύσκολα μπορεί να σταθεί σε μια νέα αγορά, που απαιτεί κεφάλαια. Εάν αυτά δεν υπάρχουν, τότε το ρίσκο μεγαλώνει, και μπορεί να συμπαρασύρει στο διάβα του πολλούς. 
