Του Απόστολου Σκουμπούρη
Τεράστια είναι τα ερωτήματα που απλώνονται πάνω σ'' όλη την αγορά από την υπόθεση της Folli Follie και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ένα διεθνές επενδυτικό fund μέσα από την έκθεση που δημοσιοποίησε «έριξε» σε δύο ημέρες την μετοχή ενός από τους ισχυρότερους ομίλους του ΧΑΑ κατά 52%.
Οι επενδυτές εύλογα αναρωτιούνται το τελευταίο διήμερο, πως είναι δυνατόν το σύστημα να είναι τόσο διάτρητο, πως είναι δυνατόν ένα fund να καταφέρνει να διαλύσει μια μετοχή εισηγμένης στο Χ.Α. εταιρείας, μέλος του FTSE 25 αλλά και των δεικτών της Morgan Stanley Capital International (MSCI), αλλά και για το ποια ήταν η γραμμή άμυνας της Folli Follie απέναντι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Τα ερωτήματα πολλά. Όπως για παράδειγμα γιατί η αγορά – αυτό το διήμερο – πίστεψε την ετυμηγορία του Quintessential Capital Management, οδηγώντας τη μετοχή σε δύο διαδοχικά limit down κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στη νεότερη ιστορία του Χ.Α. για μη τραπεζική μετοχή του FTSE 25; Και όλα αυτά παρ'' ότι το εν λόγω fund ειδικεύεται – και δεν το κρύβει – στα σορταρίσματα παρόμοιων περιπτώσεων που ενέχουν «θέματα» κατά την κρίση του;
Πως είναι δυνατόν μια μεγάλη εισηγμένη που δέχεται τέτοια επίθεση να κάνει λόγο για προσφυγή στη δικαιοσύνη, επιχείρημα καθαρά «ελληνικό» έως και... ενοχικό, όταν οι (απέναντι) κατηγορίες είναι τόσο άμεσες και τελικά ισχυρές, που να οδηγούν σε πτώση κεφαλαιοποίησης 524 εκατ. ευρώ σε δύο ημέρες;
Μέχρι που φθάνουν οι τακτικές όσων ειδικεύονται στα σορταρίσματα; Μήπως τα κέρδη είναι τόσο τεράστια, ώστε καμιά απειλή προσφυγής (ή και καταδίκης) σε αστικό ή οικονομικό δικαστήριο να μη μπορεί να ζυγιστεί – αναμετρηθεί μαζί τους;
Αν μια μετοχή όπως η Folli Follie, με κύκλο εργασιών άνω του 1 δισ. ευρώ το χρόνο και συμμετοχή στους κορυφαίους δείκτες στο Χ.Α. και σε κάποιους στην Ευρώπη, γκρεμίζεται τόσο εύκολα, πόσο διάτρητο είναι το υπόλοιπο σύστημα;
Τι θα γίνει αν το ίδιο (ή άλλο) fund «επιτεθεί» ή καταπιαστεί με τον ίδιο τρόπο με άλλες, μικρότερου βεληνεκούς και εκτοπίσματος εισηγμένες; Πως μπορεί να προστατευθεί ένας επενδυτής που έχει επενδύσει κάποιες οικονομίες του στον επίσημο επενδυτικό φορέα ενός κράτος, το Χρηματιστήριο και όχι σε κάποιο παράνομο (υπόγειο) καζίνο της Πατησίων;
Ποιες είναι – τελικά – οι δυνατότητες πραγματικού ελέγχου της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς; Ποια η ευθύνη των ορκωτών λογιστών που υπογράφουν τους ισολογισμούς αλλά και των τραπεζών;
Δεν είναι «άμυνα» ο ισολογισμός;
Ασχέτως αν υπάρχει «επίθεση» από κερδοσκόπους, η βασική άμυνα και η κύρια ασπίδα της εκάστοτε εταιρείας – και εν προκειμένω της Folli Follie – είναι ο ισολογισμός της. Αν και αυτός ο επίσημος ισολογισμός θεωρείται διάτρητος ή αν δεν καταφέρνει να αντιπαρατεθεί σε μια έκθεση εγχώριου ή ξένου αναλυτή, μήπως υπάρχει γενικότερο πρόβλημα;
Αν η αλήθεια είναι κάπου στη μέση, τότε την κεντρική ευθύνη δεν την έχει η εταιρεία που υποχρεούνταν να είναι απολύτως ξεκάθαρη στις «συνδιαλλαγές» της και στην επικοινωνία της με την επενδυτική κοινότητα;
Αν η αλήθεια είναι κάπου στη μέση, πόσες άλλες – αντίστοιχες ή παρόμοιες - περιπτώσεις μπορεί να υπάρχουν στην αγορά;
Πως να συνεχίσει να πιστεύει ένας επενδυτής σε μια αγορά, η οποία – του είπαν – πως έχει απομακρυνθεί από τις τριτοκοσμικές πρακτικές της περιόδου ''98 – 2000 και της τότε χρηματιστηριακής πυραμίδας;
Η περίπτωση της Folli Follie είναι μια εξαιρετικά σοβαρή υπόθεση, που αναλόγως με την έκβασή της, δύναται να επιφέρει βαρύ πλήγμα σε όλο το επιχειρηματικό και χρηματιστηριακό σύστημα, στις τράπεζες και στο λιανικό εμπόριο.
Άλλωστε, κυριότερος εχθρός των αγορών είναι η σύγχυση και η καλλιέργεια κλίματος αναξιοπιστίας, που υποσκάπτει εντελώς κάθε έννοια επενδυτικής εμπιστοσύνης αλλά και ψυχολογίας κατανάλωσης.
Το πλήγμα στο Χ.Α. και η κρίση εμπιστοσύνης
Δεν είναι τυχαίο ότι στη χθεσινή συνεδρίαση «κρέμασαν» τα margins στην αγορά, καθώς «μεταγγίστηκε» γενικευμένο ξεπούλημα στη ΔΕΗ που έκλεισε με πτώση 10,01% ενώ έφτασε έως το -12,20%, οι τράπεζες υποχώρησαν έως 3,88%, ενώ ο ΟΠΑΠ απώλεσε άνω του 4% της αξίας του, λόγω και της αποκοπής του υπόλοιπου μερίσματος.
Παράλληλα, εξαιρετικά μεγάλες ήταν οι πιέσεις στον όμιλο Intracom, με τη μητρική στο -5%, την Intralot στο -6,67% και την Intracom Κατασκευές -1,59%.
Και όλα αυτά, σε μια ημέρα που το χρηματιστήριο του Λονδίνου - απ'' όπου έρχονται οι μεγαλύτερες εντολές στο Χ.Α. - ήταν κλειστό, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό...
Κυριότερος εχθρός των αγορών είναι η σύγχυση και η καλλιέργεια κλίματος αναξιοπιστίας, που υποσκάπτει εντελώς κάθε έννοια επενδυτικής εμπιστοσύνης αλλά και ψυχολογίας κατανάλωσης.
Το κυριότερο πλήγμα από αυτή την υπόθεση της διαμάχης του ελληνικού ομίλου με το αμερικανικό fund, είναι ότι μεταγγίζεται καχυποψία και ανασφάλεια σε όλο το σύστημα, καθώς – στο βαθμό που ισχύουν οι αιτιάσεις του QCM – το πλήγμα στην ελληνική αγορά, στο χρηματιστήριο, στις τράπεζες και στο λιανικό εμπόριο θα είναι εξαιρετικά μεγάλο.
Το σίγουρο είναι ότι αυτή η υπόθεση θα τραβήξει επί μακρόν, εκ φύσεως το θέμα δεν πρόκειται να ξεκαθαριστεί άμεσα, δεν υπάρχουν μονοδιάστατες και «εύκολες» απαντήσεις.
Ασφαλώς και διακυβεύονται τεράστια οικονομικά και επενδυτικά συμφέροντα, ενώ κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει τις επιπτώσεις – σε όποιο δυσμενές σενάριο – στις τράπεζες, στο χρηματιστήριο και στο λιανικό εμπόριο.
