Του Γιάννη Κ. Τρουπή
Η επιλογή της κυβέρνησης να ξεκαθαρίσει από τις πρώτες γραμμές της ανακοίνωσης, που ακολούθησε του υπουργικού συμβουλίου, ότι «...με βάση την ανάλυση των στατιστικών στοιχείων εθνικότητας όσων εισέρχονται στη χώρα, κοινή πεποίθηση είναι ότι πλέον πρόκειται για μεταναστευτικό πρόβλημα και όχι προσφυγικό» προφανώς και δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Κάποιοι απόρησαν, ορισμένοι δεν το πρόσεξαν καν, ενώ υπήρξαν και εκείνοι έκαναν λόγο πολιτικό κόστος.
Η σαφής διάκριση μεταξύ πρόσφυγα και μετανάστη και κυρίως η παραδοχή ότι πλέον το θέμα είναι μεταναστευτικό και όχι προσφυγικό θέτει νέα δεδομένα στην όλη διαχείριση του ζητήματος και αναμφίβολα αποτελεί ένα ακόμα στοιχείο της πολιτικής Μητσοτάκη. Μιας πολιτικής που έχει στον πυρήνα της ένα βασικό χαρακτηριστικό: Το ρεαλισμό.
Είναι σίγουρο ότι η απόφαση αυτή θα σηκώσει «πολύ σκόνη» κυρίως από την πλευρά της αντιπολίτευσης όμως όποια και αν είναι η άποψη που μπορεί κάποιος να έχει, ο Πρωθυπουργός δεν προσπάθησε να κρύψει κάτω από το χαλί την πραγματικότητα. Αντιθέτως έδειξε ότι αναγνωρίζει το πρόβλημα και χωρίς αμφιβολία θα κριθεί από το πώς θα το αντιμετωπίσει στην πράξη.
Η χθεσινή συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου δεν έγινε με αφορμή τη νέα τραγωδία στη Μόρια. Ήταν προγραμματισμένη πριν από τις εξελίξεις και τα όσα διαδραματίσθηκαν στη Λέσβο. Και στην ημερήσια διάταξη συμπεριλαμβανόταν το νομοσχέδιο του υπουργείου Προστασία του Πολίτη με τα μέτρα που συνδέονται άμεσα με την επιτάχυνση της διαδικασίας που αφορά στο άσυλο.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης άλλωστε και στη Νέα Υόρκη έθεσε μετ επιτάσεως το προσφυγικό - μεταναστευτικό. Και στην ομιλία του στη γενική συνέλευση του ΟΗΕ και στις συναντήσεις του, κυρίως σε αυτή με τον Ταγίπ Ερντογάν τον οποίο και έθεσε προ των ευθυνών του.
Στο πλαίσιο αυτό οι αποφάσεις που ελήφθησαν βασίζονται σε συγκεκριμένα δεδομένα. Σε στοιχεία που έχουν προκύψει από τις καταγραφές των προσφύγων που φτάνουν στα ελληνικά νησιά και από τον γενικότερο σχεδιασμό ο οποίος έγινε το προηγούμενο διάστημα.
Η παραδοχή λοιπόν περί μεταναστευτικού στην Ελλάδα από την κυβέρνηση δεν είναι μία τυχαία πολιτική επιλογή. Βασίζεται σε δύο άξονες , οι οποίοι μέχρι σήμερα κρύβονταν επιμελώς, πιθανότατα για μικροπολιτικούς λόγους:
- Πρώτον, η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που μπαίνουν στη χώρα μας είναι πλέον μετανάστες και όχι πρόσφυγες.
- Δεύτερον, η Ελλάδα διαθέτει θαλάσσια σύνορα και αυτά θα πρέπει να προστατευθούν.
Παράλληλα η αναφορά περί μεταναστευτικού έρχεται και στο πλαίσιο της επιχείρησης ενεργοποίησης των συμμάχων μέσα από τη διεθνοποίηση του ζητήματος
Από όποια πλευρά και αν προσεγγίσει κάποιος το συγκεκριμένο θέμα είναι σαφές ότι το μεταναστευτικό αποτελεί την ωρολογιακή βόμβα που θα πρέπει ο κ.Μητσοτάκης να δει πως θα την απασφαλίσει. Από την επιτυχία ή όχι θα κριθούν πολλά...
Σε κάθε περίπτωση μια σύγκριση της στάσης του Κυριάκου Μητσοτάκη με εκείνη του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος είχε αναλώσει ένα μεγάλο μέρος της πολιτικής του για το συγκεκριμένο θέμα σε επικοινωνιακά τερτίπια, αποφεύγοντας να αναμετρηθεί με την σκληρή καθημερινότητα είναι αποκαλυπτική. Όλοι θυμούνται άλλωστε τι έχει προηγηθεί, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την ατάκα της Τασίας Χριστοδουλοπούλου περί «προσφύγων που λιάζονταν στο κέντρο της Αθήνας», τις αναφορές περί μη ύπαρξης θαλασσίων συνόρων κ.α..
