Η απελπισία ως γνωστόν είναι κακός σύμβουλος. Ο Αλέξης Τσίπρας έφτασε σε κρεσέντο λαϊκισμού, υποσχόμενος (προφανώς με ένα νόμο ένα άρθρο), ότι θα παράσχει αναδρομικά τη δυνατότητα σε όσους δεν πέρασαν στα πανεπιστήμια, να καταθέσουν μηχανογραφικά διατηρώντας τους φετινούς βαθμούς, και να περάσουν καθ΄ υπέρβαση (από το παράθυρο, δηλαδή) στις σχολές που θέλουν!
Το θέμα της Βάσης Εισαγωγής έχει συζητηθεί εξαντλητικά από πανεπιστημιακούς, οπότε παρέλκει να ασχοληθούμε. Πρακτικά όμως μένεις ενεός, όχι με τον μέγεθος της αφέλειας του υποσχόμενου, αλλά αυτών που υπερασπίστηκαν την εξαγγελία - μεταξύ των οποίων και πανεπιστημιακοί του ΣΥΡΙΖΑ.
Δηλαδή έμειναν έξω 25.000 υποψήφιοι. Εάν οι εκλογές διεξαχθούν το 2023 και τις κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, στους 75.000 περίπου θα εισέλθουν κανονικά με την τρέχουσα διαδικασία, θα προστεθούν σε ένα έτος άλλοι 75.000!
Είναι τραγελαφικό ακόμη και ως υπόθεση, αλλά οι τσιρλίντερς του Αλέξη στα social λιγώθηκαν για την «αγάπη και την τρυφερότητα που δείχνει για την κοινωνία και τους νέους ανθρώπους, των οποίων τα ζόμπι που κυβερνούν σφαγίασαν τα όνειρα» (όνειρα να μπαίνουν σε σχολές παρότι αποτυγχάνουν ή όταν γράφουν 3/20).
Ωστόσο ο Τσίπρας εμμέσως παραδέχεται ότι κερδοσκοπεί εκλογικά με φανταστικές υποσχέσεις, πάνω στη φυσιολογική πικρία νέων ανθρώπων. Γνωρίζει ότι δεν θα έρθει. Στη δήλωσή του λέει «εάν ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει στην κυβέρνηση», όχι «όταν έρθει».
Στην ανωτέρω υπόσχεση δεν αναδεικνύεται μόνο ο άκρατος λαϊκισμός του - δεν θα κομίζαμε γλαύκαν ες Αθήνας. Αποδεικνύεται ότι έχει παραδεχτεί πλέον ότι στο ορατό διάστημα, και σίγουρα ως τις επόμενες εκλογές, δεν πρόκειται να δει εξουσία.
Προσπαθεί να προσεταιρισθεί κάθε κοινωνική ομάδα που δικαίως ή όχι νιώθει αδικημένη. Θεμιτή συμπεριφορά για κόμμα αντιπολίτευσης, αρκεί να διατηρεί στοιχειώδεις αρχές πολιτικής ηθικής, συνέπειας και λογικής. Γιατί ποδοπατάει και την κοινή λογική πλέον, εφευρίσκοντας νέα αξιώματα.
Συνέβη στο θέμα του… υποχρεωτικού εθελοντισμού για τους εμβολιασμούς ειδικών ομάδων!
Ναι μεν να είναι καθολικός και υποχρεωτικός, αλλά όσοι εκ των δημοσίων υπαλλήλων δεν υπακούσουν, να μην έχουν καμία επίπτωση. Να απομακρυνθούν από το πόστο τους εφόσον ασχολούνται σε ευαίσθητη υπηρεσία, να μην εργάζονται, αλλά να πληρώνονται.
Και στη θέση τους είτε να κληθούν κάποιοι εμβολιασμένοι ευκαιριακοί είλωτες με τρίμηνες συμβάσεις, είτε τα καθήκοντά τους να επωμισθούν - επί πλέον με τη δική τους εργασία - οι παραμένοντες εμβολιασμένοι συνάδελφοί τους!
Αυτό για τον ΣΥΡΙΖΑ λέγεται προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων και κοινωνική προστασία και δικαιοσύνη!
Ο συνήθως σοβαρός τομεάρχης υγείας Ανδρέας Ξανθός, υποστήριξε στη Βουλή ότι είναι «πρόσχημα να επιλέγεται η υποχρεωτικότητα για μια πολύ περιορισμένη ομάδα του πληθυσμού που είναι μερικές χιλιάδες επαγγελματιών υγείας και πρόνοιας. Με τα υπόλοιπα τρία εκατομμύρια τι θα κάνετε; Θα υλοποιήσετε τη γενικευμένη υποχρεωτικότητα και εκβιαζόμενη συναίνεση;»
Δηλαδή ο υπεύθυνος υγείας εξομοιώνει σκοπίμως, έναν εργαζόμενο σε νοσοκομείο ή σε οίκο ευγηρίας, με ένα αγρότη που δουλεύει μόνος το χωράφι του, έναν βοσκό στο κοπάδι του, ή έστω έναν υπάλληλο γραφείου και έναν εργάτη, που βρίσκονται στον εργασιακό τους χώρο με άλλα πέντε - δέκα υγιή άτομα!
Οπότε π.χ. η Ιταλία, η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Αυστραλία, για να μην αναφερθούμε σε κάποιες τριτοκοσμικές χώρες, που ελήφθησαν παρόμοια μέτρα, έχουν «αυταρχική και νεοφιλελεύθερη κουλτούρα μηδενικής ανοχής» που καταγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ!
Κατ’ ουσίαν ο Τσίπρας επιχειρεί να προσεγγίσει και τους χαμένους των εξετάσεων όπως και το κίνημα των αντιεμβολιαστών, ώστε να κρατηθεί με ένα αξιοπρεπές ποσοστό στην αξιωματική αντιπολίτευση και να διαιωνίσει την δική του αρχηγία στο κόμμα, αφού εύκολος αντικαταστάτης του δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα.
Το από που θα αρδεύσει αυτό το ποσοστό δεν έχει σημασία. Άλλωστε όπως είχε πει ο Νίκος Βούτσης σε άλλη περίπτωση, δεν υπάρχουν ευπρόσδεκτες και μη ευπρόσδεκτες ψήφοι.
