Είναι γεγονός πως φέτος ο γιορτασμός των Χριστουγέννων δεν θα θυμίζει σε τίποτα τα προηγούμενα χρόνια. Θα είναι με κωδικούς και με τον Χαρδαλιά έτοιμο να αρπάξει το τριχίλιαρο. Εννιά άτομα και χρονικό όριο στις μετακινήσεις, για τους παραδοσιακούς. Γι΄αυτούς που θέλουν να γιορτάσουν την Γέννηση του Θεανθρώπου, με τα πεθερικά, τα συμπεθέρια, τους μπατζανάκηδες, τα ανήψια, τα εγγόνια, τα βαφτιστήρια και τις λοιπές δυνάμεις.
Υπάρχουμε βεβαίως κι εμείς, υποθέτω πολύ λιγότεροι, που θα γιορτάσουμε την ημέρα των Χριστουγέννων πιο λιτά, πιο πεζά, καθισμένοι στο τραπέζι ο ένας απέναντι στον άλλον. Επειδή είμαι, εκ φύσεως, αισιόδοξο άτομο θα σας αναλύσω τα υπέρ ενός εορτασμού σεμνού και ταπεινού των δύο ανθρώπων.
1. Η νοικοκυρά δεν θα έχει το άγχος να μαγειρέψει αποβραδίς, όπως λένε, να σηκωθεί πρωί—πρωί να ετοιμάσει και τα υπόλοιπα, να στρώσει το τραπέζι για εννέα—λόγω Χαρδαλιά—άτομα, χωρίς να αναφέρω το γεγονός πως τουλάχιστον επί τρείς ημέρες ψώνιζε αυτά που θα μαγειρέψει. Και το μεγάλο μαρτύριο έρχεται μετά. Όταν όλοι θα έχουν φύγει και το σπίτι θα θυμίζει κάτι μεταξύ Καμπούλ και Βαγδάτης. Μάζεψε, συμμάζεψε, πλύνε, καθάρισε, συγύρισε και στο τέλος της ημέρας η βαρύγδουπη δήλωση « φέτος είναι η τελευταία χρονιά που το έκανα. Του χρόνου να πάτε στης αδερφής σου.»
2. Το μεγαλύτερο δράμα όμως είναι όταν, αφού έχουν φάει όλοι και έχουν ντερλικώσει, τα βαφτιστήρια, τα εγγόνια και τα ανήψια να θέλουν να βγάλουν όλη την ενέργεια της γαλοπούλας που έφαγαν, στριφογυρίζοντας σαν διαολεμένα μέσα στο σαλόνι, στον διάδρομο, γύρω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο και κάθε τόσο να ακούγεται η φωνή της γιαγιάς «Βασιλάκη πρόσεξε μην ρίξεις το βάζο» ή το ακόμα τραγικότερο « Κωστάκη, μην κτυπάς το αδερφάκι σου» που εν τω μεταξύ σπαρταρά στο κλάμα. Η δε νοικοκυρά, στα πρόθυρα κατάρρευσης, να παρακαλά τον Ύψιστο όχι μόνον να μην ρίξει ο Βασιλάκης το βάζο, αλλά να σηκωθούν και να πάνε σπίτι τους όλοι. Αρκετά, πήγε πέντε η ώρα. Σε αυτές τις ανεπανάληπτες οικογενειακές συναθροίσεις κάποιοι νομίζουν πως η οικοδέσποινα θα σερβίρει και βραδινό. Έτσι όταν μια εκ των καλεσμένων ψιθυρίζει στο αυτί του συζύγου «Νώντα, σιγά—σιγά να φεύγουμε, να ξεκουραστούν και οι άνθρωποι», εισπράττει την απάντηση: « κάτσε, ακόμα είναι έξι η ώρα». Επική απάντηση. Όλα το οργουελικό τοπίο που μόλις σας περιέγραψα, εμείς που θα απολαύσουμε αυτήν την άγια ημέρα κατά μόνας ή κατά δύο, δεν θα το γευτούμε. Και αναμφίβολα είναι θετικό.
3. Πάντα σε αυτές τις οικογενειακές μαζώξεις θα υπάρχει και ένας πολιτικά ή οπαδικά αντιφρονών. Και αν είναι ένας, πάει καλά. Ζαρώνει στην γωνιά του και δεν μιλά. Αν είναι οι συγγενείς μοιρασμένοι, τότε μετά το φαγητό, μεταξύ «Σουρωτής» και γλυκύβραστου, θα γίνει ένας χαμός. Μετά βεβαιότητος στο ασανσέρ θα πει κάποιος εκ των συζύγων στην σύζυγο του : « τελευταία φορά εγώ έρχομαι στου Θοδόση. Το παρατράβηξαν. Του χρόνου να πας μόνη σου».
4. Περιττό να σας τονίσω πως όλοι εμείς που θα γιορτάσουμε «έναλλακτικά», λόγω Χαρδαλιά, τα Χριστούγεννα δεν θα επιβαρυνθούμε με περιττές θερμίδες και έτσι δεν θα πούμε το γνωστό και τετριμμένο πλέον «μετά τις γιορτές αρχίζω δίαιτα».
Εδώ σταματώ για να μην σας κουράσω και μελαγχολήσω όλους αυτούς που θα υποστούν το μαρτύριο του καθιερωμένου οικογενειακού χριστουγεννιάτικου, πατροπαράδοτου γεύματος.
Σας εύχομαι ολόψυχα «καλά Χριστούγεννα» και προσοχή στον Χαρδαλιά μην σας τσιμπήσει το τριχίλιαρο. Είναι και άγριος.
