To Χρυσόμαλλο Δέρας της εγχώριας πολιτικής σκηνής είναι ο χώρος του Κέντρου. Ο χώρος των ψηφοφόρων που ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις. Ο χώρος τον οποίον διεκδικούσαν παλαιότερα, τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και το ΠΑΣΟΚ. Ο χώρος που ονοματίζει το πρώτο συνθετικό στα μεγάλα ρεύματα που κυριαρχούν και στην Ευρώπη. Το Κεντροδεξιό και το Κεντροαριστερό.
Οι εκλογές του 2019, αλλά και όλες οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι στον χώρο του κέντρου, κινείται με άνεση πλέον ως κόμμα η Νέα Δημοκρατία και ως πολιτικό πρόσωπο ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Μάλιστα ο τελευταίος, χαίρει της ιδιαίτερης αποδοχής των ψηφοφόρων του σοσιαλδημοκρατικού χώρου που κινούνται γύρω από το Κίνημα Αλλαγής.
Και ενώ εύλογα ο καλοπροαίρετος παρατηρητής θα θεωρούσε ότι η μάχη θα δινόταν για την κατάληψη του χώρου αυτού και την κατάκτηση των ψηφοφόρων που τον συνθέτουν, διακρίνουμε μια έξαλλη ριζοσπαστικοποίηση του λόγου του Κινήματος Αλλαγής, που ξενίζει. Το ΚινΑλ φαίνεται ότι στρατηγικά κινείται αριστερότερα, προσπαθώντας να επαναφέρει στη βάση του τους ψηφοφόρους του, που ακολούθησαν τις μεταγραφές που μετακόμισαν στον Σύριζα. Στην προσπάθεια του αυτή, αρθρώνει ένα λόγο που κινείται ανάμεσα στην ξύλινη φωνή της αριστεράς και στην κενή περιεχομένου συνθηματολογία.
Η αρχηγός του ΚινΑλ, που κατάφερε να συρρικνώσει το εκτόπισμα του πρώην ΠΑΣΟΚ και να το μετατρέψει σε ΚουΚουΕ του πολιτικού Κέντρου, με την ευκαιρία της συμφωνίας των 130 χωρών να αποδεχθούν την πρόταση του G7, που αφορά την επιβολή του ελάχιστου εταιρικού φόρου στα πλαίσια της φορολόγησης των πολυεθνικών κολοσσών, προέβη σε μια δήλωση που θα περάσει στην ιστορία ως άστοχη, ανακριβής, αντιφατική και φυσικά επικίνδυνη.
Είναι γνωστό ότι ο πνιγμένος κρατιέται από τα μαλλιά του. Αλλά το να υποστηρίζει ο λογογράφος της Φώφης Γεννηματά ότι η απόφαση του G7 αποτελεί μέρος της ατζέντας της σοσιαλδημοκρατίας, μόνο χαμόγελα μπορεί να προκαλέσει. H οπισθοχώρηση της σοσιαλδημοκρατίας τα τελευταία χρόνια είναι περισσότερο από ορατή. Οπότε το να προσπαθεί το ΚινΑλ να θεωρήσει τον εαυτό του, σύμμαχο των «σοσιαλδημοκρατών» Τζο Μπάιντεν, Μπόρις Τζόνσον, Εμμανουέλ Μακρόν και Άγγελα Μέρκελ, προκαλεί θυμηδία.
Κατηγόρησε με δήλωση της, η Φώφη Γεννηματά την κυβέρνηση ότι κινείται προς στην αντίθετη κατεύθυνση. Ποια είναι άραγε η αντίθετη κατεύθυνση; Μήπως η κυβέρνηση αντιτάχθηκε στην πρόταση του G7; Όχι, φυσικά. Η Ελλάδα τάχθηκε υπέρ της συμφωνίας.
Ταυτόχρονα κατηγόρησε την κυβέρνηση, ότι κινείται με τη συντηρητική πολιτική του χθες. Διότι σύμφωνα με τον κειμενογράφο της, «μειώνει τη φορολογία στα εταιρικά κέρδη και στα μερίσματα, αντί να δίνει κίνητρα για νέες επενδύσεις και θέσεις εργασίας». Λησμονεί όμως ο λογαριασμός της Φώφης Γεννηματά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να αναφέρει ποια ακριβώς είναι τα κίνητρα, που εκείνη εκτιμά ότι θα φέρουν νέες επενδύσεις και θέσεις εργασίας.
Είναι θλιβερό το γεγονός, ότι η αρχηγός του ΚινΑλ, στην προσπάθεια της να επιτύχει την επάνοδο των στελεχών και των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, που μετακόμισαν στον Σύριζα, γίνεται σαν κι αυτούς. Γίνεται και αυτή μια συνιστώσα του Σύριζα.
