Του Γιάννη Κ. Τρουπή
Στην πολιτική όλα κρίνονται από το αποτέλεσμα. Οι στρατηγικές, οι επιλογές, οι τακτικές. Τα όσα έχουν γίνει στην πολιτική σκακιέρα από την προεκλογική περίοδο των ευρωπαϊκών εκλογών μέχρι και σήμερα, 21 μέρες πριν από την εθνική κάλπη, αποδεικνύουν ότι η ΝΔ μπαίνει στην τελική ευθεία από τη θέση του οδηγού, βρισκόμενη ένα βήμα μπροστά, ως απόρροια της τακτικής που ακολούθησε.
Η Νέα Δημοκρατία εξαρχής προσέδωσε πολιτικό χαρακτήρα στις ευρωεκλογές και Περιφερειακές εκλογές, μιλώντας για πολιτική μάχη και καθιστώντας τις ορόσημο για την πολιτική αλλαγή που είχε ανάγκη η χώρα.
Στόχος της ήταν να βγει στην επιφάνεια η συσσωρευμένη δυσαρέσκεια σε βάρος της κυβέρνησης η οποία αποτυπωνόταν σε μια σειρά από μετρήσεις και δεν είχε εκφραστεί τα τελευταία 4 χρόνια. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μάλιστα δε δίστασε να πάρει το πρώτο σημαντικό πολιτικό ρίσκο. Παρότι γνώριζε ότι η χαλαρότητα της ψήφου που παραδοσιακά εκφραζόταν στην ευρωπαϊκή κάλπη αποτελούσε κίνδυνο και για τη Νέα Δημοκρατία, εκείνος επέλεξε συνειδητά να της δώσει έντονο πολιτικό χρώμα.
Σε αυτό βέβαια συνέτειναν και οι παλινωδίες του Αλέξη Τσίπρα ο οποίος δεν είχε και όπως όλα δείχνουν μέχρι στιγμής, δεν έχει ξεκάθαρη στρατηγική. Ο πρωθυπουργός άρχισε την προεκλογική περίοδο μιλώντας για «ευρωπαϊκές προοδευτικές συμμαχίες απέναντι στην ακροδεξιά» και κατέληξε να χαρακτηρίζει ο ίδιος τις ευρωεκλογές ως «δημοψήφισμα» ή «ψήφο εμπιστοσύνης» στα μέτρα που είχε λάβει.
Με άλλα λόγια σύρθηκε στη στρατηγική της ΝΔ, δέχθηκε τον πολιτικό χαρακτήρα της μάχης των ευρωεκλογών και γιαυτό ήταν πολύ δύσκολο να μην υποστεί και τις συνέπειες της πρωτοφανούς ήττας, εξαναγκαζόμενος το ίδιο βράδυ να προκηρύξει εθνικές εκλογές. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι για πρώτη φορά μία κυβέρνηση προκηρύσσει εθνικές εκλογές εξαιτίας ήττας σε ευρωκάλπη.
Η στρατηγική της ΝΔ ήταν ξεκάθαρη από την αρχή. Στόχευσε με τον πολιτικό της λόγο στο μέλλον -δηλαδή στις λύσεις που περιμένουν να ακούσουν οι πολίτες- και αντιμετώπισε συνειδητά τον Αλέξη Τσίπρα ως απερχόμενο. Οι επιλογές, ο λόγος, οι δημόσιες παρεμβάσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη, ήταν αποκλειστικά προσανατολισμένες στην επόμενη μέρα. Η κριτική του στο ΣΥΡΙΖΑ ήταν περιορισμένη και στοχευμένη μόνον σε ζητήματα που δεν μπορούσαν να μην απαντηθούν.
Την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρούσε να πολώσει, η Νέα Δημοκρατία απλά τον αγνοούσε. Και την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας κινδυνολογούσε προσπαθώντας να εκβιάσει την ψήφο των πολιτών, ο Κυριάκος Μητσοτάκης μιλούσε προγραμματικά. Αναμφίβολα πρόκειται για το δεύτερο πολιτικό ρίσκο για τον κ.Μητσοτάκη, το οποίο του βγήκε και αυτό.
Η ευρεία νίκη της ΝΔ στις ευρωπαικές και περιφερειακές κάλπες αντιμετωπίστηκε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη με χαμηλούς τόνους, χωρίς θριαμβολογίες ως “το πρώτο βήμα” για την πολιτική αλλαγή.
Είναι σαφές, όπως αποτυπώνεται άλλωστε και στις δημοσκοπήσεις που διενεργούνται ,ότι η Νέα Δημοκρατία μπαίνει στην ευθεία των εθνικών εκλογών έχοντας ισχυρό αέρα νίκης, ισχυρή συσπείρωση και απόλυτη κυριαρχία στην παράσταση νίκης.
Την ίδια ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να βρίσκεται σε απόλυτο στρατηγικό αδιέξοδο. Το αδιέξοδο αυτό δείχνει να εξηγεί και την αγωνία του κ. Τσίπρα να αλλάξει στοιχεία που συνέτειναν στη βαριά του ήττα, μέσα από την αναδιανομή ρόλων στο επιτελείο του.
