Του Γιάννη Σιδέρη
Ως εμεγαλύνθη τά έργα σου... λαέ, εξάλειψον το ανόμημά μου της απαρέσκειας των συλλαλητηρίων… εσκέφθη τυπτόμενη η ηγεσία της εκκλησίας, και μετανοούσα ετάχθη υπέρ του συλλαλητηρίου της Αθήνας, εκπροσωπούμενη επισήμως δια του αντιπροέδρου της ΔΙΣ Μητροπολίτη Σύρου κ. Δωροθέου.
Συμβαίνουν αυτά όταν η εκκλησία εκκοσμικεύεται, και ενδιαιτάται με την πολιτική, χρησιμοποιώντας υπέροχες φράσεις περί εθνικής σύμπνοιας, που - ασχέτως προθέσεων - εν τη πράξει ηχούν ως προτροπή βοηθήστε τον Αλέξη. Η εκκλησία μας, παρότι έχει πίσω της δύο χιλιάδων χρόνων διπλωματικής πρακτικής, δεν έχει την υψηλής αβρότητας διπλωματική παρέμβαση της καθολικής εκκλησίας (και εδώ Βαλκάνιοι) που παρεμβαίνει με σιδερένια χείρα, την οποία καλύπτει με βελούδινο γάντι!
Παράλληλα το ίδια άγαρμπα παρενέβη στην υπόθεση και η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, εκ του αντιθέτου βεβαίως. Σε ένα ανιστόρητο παραληρηματικό κείμενο όπου εξισώνει τον επιθετικό σκοπιανό εθνικισμό με την αντίδραση των Ελλήνων, κάνει λόγο για «αλυτρωτικά αισθήματα που καλλιεργήθηκαν εκατέρωθεν» (αν και δεν θυμόμαστε να υπήρξε ελληνική φωνή που να θεώρησε αλύτρωτη πατρίδα τα Σκόπια), χαρακτηρίζει το εμπάργκο που επέβαλε ο Αντρέας ως εκδικητικό έργο του ελληνικού εθνικισμού (αν και αυτό έφερε την Ενδιάμεση Συμφωνία και την απάλειψη των συμβόλων από την σημαία), και βέβαια εξομοιώνει τις ελληνικές κυβερνήσεις με τον Gruevski, αφού ο ελληνικός εθνικισμός προσπάθησε να καλλιεργήσει μίσος για το γειτονικό λαό!
Εντάξει παιδιά είναι, τα ίδια έλεγαν πάντα οι νεολαίοι του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν κατανοούν ότι αυτό που επιζητούν, το να βρεθεί κοινά αποδεκτό όνομα για όλες τις χρήσεις με το όνομα Μακεδονία, είναι αποτέλεσμα των αντιδράσεων του… ελληνικού εθνικισμού. Αν ο ελληνικός λαός δεν είχε αντιδράσει όπως αντέδρασε, τώρα οι Σκοπιανοί θα είχαν στην σημαία τους ως έμβλημα τον ήλιο της Βεργίνας και όχι την ακαλαίσθητη παραλλαγή του, θα μιλούσαν στα διεθνή φόρα για τους σκλαβωμένους αδελφούς τους στη Μακεδονία του Αιγαίου και θα ήταν ακόμη πιο επιθετικοί έναντι ημών, όντας παρακολούθημα της τουρκικής πολιτικής.
Και τώρα μπορούν να τα κάνουν αυτά, θα αντιτείνει κάποιος. Σαφώς μπορούν, μόνο που τώρα η χώρα μας θα έχει την ευχέρεια να υπενθυμίζει παντού και πάντα τους λόγους για τους οποίους αντιδρούσε στην ιστορική και γεωπολιτική αυθαιρεσία των Σκοπιανών.
Εντάξει παιδιά είναι, και η στήλη δεν κρίνει τα παιδιά, αλλά από τα ίδια κλιμάκια και τις ίδιες διαδικασίες διεθνιστικής αφασίας πέρασαν και οι νυν μεγάλοι, που έγιναν βουλευτές, πήγαιναν στα Σκόπια και τους έλεγαν πρέπει να λέγεστε Μακεδονία, αλλά το δίκαιο αίτημά σας το σαμποτάρουν ο ελληνικός εθνικισμός και το μεγάλο ελληνικό καπιταλιστικό κεφάλαιο!
(«Εξαίσια»… μαρξιστική ανάλυση από αριστερούς! Τσιτάτα στον αέρα αρκεί να καταγγέλλουν. Δεν κατανοούσαν - με βάση το μαρξιστικό τους πρίσμα - ότι το μεγάλο καπιταλιστικό Κεφάλαιο εν Ελλάδι όχι μόνο δεν τροφοδοτεί τη διαμάχη για την Ονομασία, αλλά θα ευχόταν αυτή να έχει τελειώσει από το πρώτο εξάμηνο. Να επικρατεί ηρεμία και διακρατική συνεργασία την περιοχή, ώστε να μπορέσει να επεκταθεί απρόσκοπτα στην βαλκανική ενδοχώρα και να προσπορίσει κέρδη. Αναφερόμαστε σε αυτό που κάποτε ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και άλλες ομάδες της Αριστεράς, το χαρακτήριζαν ως Ελληνική ιμπεριαλιστική αρπακτική επέλαση στα Βαλκάνια και τώρα ο Αλέξης, κατά το συνήθειο της αλλαγής θέσης, το ονομάζει «Να ηγηθούμε στα Βαλκάνια»!)
Εντάξει παιδιά είναι, δεν τα κρίνουμε, αλλά κάποια εξ αυτών θα είναι αύριο βουλευτές. Και θα κάνουν τις ίδιες ισοπεδωτικές γενικεύσεις (που θα ήταν αστείες αν δεν ήταν επικίνδυνες) με τη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Μαρία Σταμπουλή, η οποία στη εφημερίδα «Εποχή», εξομοίωσε τους αλυτρωτικούς χάρτες που αναρτούν στα σχολεία τους οι Σκοπιανοί, με τους χάρτες που αναρτούσαν στις τάξεις τους τα ελληνικά σχολεία. Σε κάποιους χάρτες εκτός των ελληνικών συνόρων υπήρχαν και τα σύνορα της συνθήκης των Σεβρών. Μιλάει για καταστάσεις εκατό χρόνια πριν!
Και φυσικά συντελείται και το πιο αηδιαστικό από ένα ευρύτερο σύνολο. Μια ολομέτωπη και αδιάντροπη επίθεση στο διαδίκτυο σε έναν από τους τελευταίους των μεγάλων Ελλήνων, τον Μίκη Θεοδωράκη, επειδή - αν τελικά του το επιτρέψει η υγεία του - θα είναι ομιλητής στο συλλαλητήριο.
Σαφώς δεν υπάρχουν ιερά τέρατα, σαφώς η εικονοκλαστική διάθεση είναι δικαίωμα, σαφώς όλοι έχουμε διαφωνήσει κατά καιρούς με τις πολιτικές επιλογές του, αλλά θέλει μεγάλη δόση αλητείας και καφροσύνης - όχι να επικρίνεις, αλλά - να επιτίθεσαι με ακατονόμαστες βρισιές στον Μίκη. Πολύ περισσότερο που λόγω ηλικίας, σχεδόν μισός άνθρωπος, δεν προτίθεται να είναι ομιλητής υπέρ κάποιου κόμματος, αλλά υπέρ πατρίδας.
Τι να κάνουμε, οι πατρίδες δεν τελείωσαν ακόμη. Κάποιοι θα τις υπερασπίζονται. Επί του τρόπου να το συζητήσουμε. Το συλλαλητήριο της Αθήνας μπορεί να είναι ένας «απεγνωσμένος» τρόπος, μια υπόθεση εκ των πραγμάτων χαμένη (αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές), μπορεί να φτιάχνει καριέρες (άλλωστε και οι πλατείες των αγανακτισμένων έφτιαξαν κυβερνήσεις), μπορεί τον τόνο να δίνουν ακροδεξιοί (στους οποίους δίνουν χώρο οι άλλοι με την απουσία τους), αλλά υπάρχει το πρωτογενές: Το δικαίωμα ενός λαού να διαμαρτυρηθεί γιατί οι άλλοι του υποκλέπτουν την ιστορία του, και υπεξαιρούν την εθνική του ταυτότητα.
