Μέρες 2014 ζουν στον ΣΥΡΙΖΑ χτίζοντας ένα αφήγημα που κινείται πλέον στη λογική της αντίστασης, ευελπιστώντας ότι θα δημιουργηθούν, με αφορμή το εργασιακό, συνθήκες νεο-αγανακτισμένων.
Η επανεμφάνιση Τσίπρα στις πορείες φέρνει μνήμες παρελθόντων ετών, όπως και οι αναφορές στους δανεισμούς των κομμάτων, οι επιθέσεις στα ΜΜΕ, η… σεισάχθεια και οι υποσχέσεις για καταργήσεις άρθρων και το σχίσιμο νόμων. Μόνο το... επονείδιστο χρέος απουσιάζει από τη ρητορική της αξιωματικής αντιπολίτευσης που βάζει απέναντι και το… ΠΑΣΟΚ
Παραγνωρίζοντας ότι και το 2015 οι εκλογές προκηρύχθηκαν μέσα από συνταγματικές διαδικασίες (αφορμή η μη εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας με την καταψήφιση από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ της υποψηφιότητας Στ. Δήμα), η Κουμουνδούρου καλλιεργεί κλίμα πτώσης της κυβέρνησης μέσω αγώνων.
Χαρακτηριστική η ανάρτηση του στενού συνεργάτη του Αλέξη Τσίπρα, Παύλου Πολάκη ο οποίος καλεί τον πρόεδρο του κόμματός του να… ρίξει την δημοκρατικά εκλεγμένη και αυτοδύναμη κυβέρνηση που η πλειοψηφία επέλεξε να διαχειριστεί τις τύχες της χώρες.
Δεν είναι η πρώτη φορά που τίθεται το θέμα. Και μάλιστα τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο για αντιδημοκρατικές διαδικασίες, πραξικοπήματα εντός και εκτός Βουλής και οτιδήποτε μπορεί να στοιχηθεί στην εμφυλιοπολεμική ρητορική του «η τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν».
«ΑΛΕΞΗ ΓΕΡΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΡΙΞΟΥΜΕ», δηλώνει ο Παύλος Πολάκης και στην Κουμουνδούρου βιώνουν ημέρες επαναστατικής γυμναστικής ενθυμούμενοι την περίοδο που η αγανάκτησή του κόσμου για το πολιτικό σύστημα τους έφερε στις καρέκλες της εξουσίας, την ώρα που η πλειοψηφία των πολιτών εμφανίζεται να δηλώνει εμμέσως πλην σαφώς πως τον Ιούλιο του 2019 «είχαμε άγιο»
Η επαναφορά του θέματος του δανεισμού των κομμάτων, ο ακτιβισμός εντός του κοινοβουλίου με τον ίδιο να επιδιώκει να δημιουργήσει εντυπώσεις απαιτώντας να παραβιαστεί ο κανονισμός δείχνει την ένδεια που υπάρχει στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ενδεχομένως δέ να φέρνει εκ νέου στο προσκήνιο και τον φόβο για τις εξελίξεις. Όσο και να επιδιώκουν να δώσουν μια άλλη εικόνα οι σκελετοί στην ντουλάπα της Κουμουνδούρου παραμένουν και η υπόθεση του Νίκου Παππά, προβληματίζει.
Αυτό επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας αισθάνθηκε την ανάγκη να βγεί και να δηλώσει σε συνέντευξή του πως ο Νίκος Παππάς δεν βρίσκεται στο γραφείο του και είναι ένα στέλεχος όπως όλα τ άλλα, αλλά και στη συνάντηση που είχε στην πορεία της Πέμπτης να τον χαιρετήσει σαν να βλέπει κάποιον γνωστό που είχε καιρό να δεί ή ένα στέλεχος του κόμματός όπως για παράδειγμα κάποιον βουλευτή πρωτοεκλεγμένο.
Το γεγονός πως εντάσσει στην επιθετική του τακτική και το ΚΙΝΑΛ μέσα από την πρόταση νόμου που κατέθεσε για την χρηματοδότηση των κομμάτων είναι ενδεικτικό και της αδυναμίας του να στηρίξει το αντιδεξιό μέτωπο σε συνεργασίες.
Αλλά και μια λογική εκδικητική αφού ναι μεν η Φώφη Γεννηματά ακολούθησε την τακτική και τη ρητορική Τσίπρα στο εργασιακό, όμως ψήφισε υπέρ των αλλαγών για την ψήφο των ομογενών.
Ακόμη χειρότερα είπε ναι στην προανακριτική για τον Νίκο Παππά έστω και λόγω των εσωκομματικών αντιδράσεων που θα προκαλούσε μια άλλη τακτική.
Το θέμα όμως ειναι πως ακουμπώντας τη χρηματοδότηση των κομμάτων ακουμπά και τον θερμότερο υποστηρικτή του εντός ΚΙΝΑΛ, τον Γιώργο Παπανδρέου, αφού τα περί δανεισμών αφορούν το ΠΑΣΟΚ για το οποίο έχει υπάρξει και πόρισμα με αναφορές στον πρώην πρωθυπουργό.
Δεν είναι λίγοι στον ΣΥΡΙΖΑ που εκτιμούν πως ο Αλέξης Τσίπρας λειτουργεί με μια παρέα σκληρών συνεργατών οι οποίοι τον οδηγούν σε ακραίες παρεμβάσεις εξυμνώντας τη ρητορική δεινότητά του και την επαναστατική του προδιάθεση.
Και αυτό παρά τις περί του αντιθέτου προειδοποιήσεις των άτυπων επικοινωνιολόγων του, που του ζητούν στροφή στην κεντροαριστερά αλλά και τα μηνύματα των ψηφοφόρων του κόμματός του, που τάσσονται αρνητικά στη μέχρι τώρα αντιπολιτευτική του τακτική.
Το πεζοδρόμιο δείχνει να ταιριάζει καλύτερα ως πολιτικό αφήγημα στην κινηματική λογική της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε έχει λιγότερο κόπο, δεν χρειάζονται προτάσεις και προγραμματικός λόγος, ούτε και να πειστούν αυτοί που ομνύουν στη λογική να ρίξουν τη σημερινή κυβέρνηση μέσα από… αγώνες.
ΥΓ. Πάντως το αντιδεξιό μέτωπο δεν χτίστηκε ούτε στην πορεία για το εργασιακό. Ο κάθε αρχηγός πήρε το δρόμο του και δεν κατέστη εφικτή μια κοινή πορεία ούτε με τη μεσολάβηση των…. συνδικαλιστών ειδικά του Δημοσίου που επεδίωξαν να δημιουργήσουν σχετικό κλίμα μπροστά στο άγχος να πληγούν τα «κεκτημένα» τους.
