Είναι μεγάλη και ουσιαστική η πολιτική διαφορά σήμερα ανάμεσα στην κεντροδεξιά ΝΔ και τους δύο μνηστήρες της κεντροαριστεράς. Η κεντροδεξιά έχει προγραμματικό στόχο τη δημιουργία εθνικού πλούτου με επενδύσεις, ανάπτυξη, εκσυγχρονισμό και ενεργοποίηση της παραγωγικής βάσης της χώρας.
Η κεντροαριστερά - και οι δύο κομματικοί φορείς που διεκδικούν την εκπροσώπησή της - μιλάει για «δικαιότερη» διανομή του πλούτου με «φορολόγηση των πλουσίων και παροχές στους φτωχούς».
Ο Κυριάκος, έχει πείσει τους πολίτες - ψηφοφόρους και με τη διακυβέρνησή του και με τις προγραμματικές θέσεις, πως αποβλέπει στην αύξηση της οικονομικής δραστηριότητας, με την προσέλκυση και διευκόλυνση επενδύσεων, το μοναδικό υγιή τρόπο παραγωγής πλούτου, εισοδημάτων, ευημερίας. Οι επενδύσεις δημιουργούν ανάπτυξη, εισόδημα και εθνικό προϊόν που διαχέεται στην κοινωνία πολλαπλώς και αυτόματα:
- Αυξάνουν την απασχόληση που, εκτός από τη μείωση της ανεργίας και την κοινωνική εξυγίανση, αυξάνει τις αποδοχές και το διαθέσιμο εισόδημα των εργαζομένων και από εκεί την κατανάλωση, την παραγωγική και εμπορική δραστηριότητα, τα εισοδήματα στην παραγωγή και το εμπόριο, τις υπηρεσίες, παράγει πλούτο και ευημερία.
- Δημιουργούν οικονομική δραστηριότητα και φορολογητέα ύλη, αύξηση των φορολογικών εσόδων του κράτους με υγιές χρήμα. Το κράτος μπορεί να αυξάνει τις δημόσιες επενδύσεις σε υποδομές, τις κοινωνικές παροχές στους αδύναμους, να βελτιώνει τις παρεχόμενες υπηρεσίες παιδείας, υγείας, να υποστηρίζει την άμυνα της χώρας.
- Η αύξηση της απασχόλησης και των αποδοχών των εργαζομένων, αυξάνουν τις ασφαλιστικές εισφορές, δυναμώνει και εξυγιαίνεται το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, που θα μπορεί να βελτιώνει τις κοινωνικές παροχές στην υγεία και την πρόνοια, τις συντάξεις.
- Στα θετικά προστίθεται και η σταδιακή περαιτέρω μείωση της αναλογικής φορολογίας που επιταχύνει την ανάπτυξη.
Αυτή είναι η σύγχρονη παγκόσμια αντίληψη λειτουργίας της οικονομίας και το μέλλον, λένε οι κεντροδεξιοί του Κυριάκου.
Η άλλη πλευρά, η κεντροαριστερά των Τσίπρα και Ανδρουλάκη, με δύο πλέον ανταγωνιζόμενους εκπροσώπους, ξέμεινε στις παραδοσιακές συνταγές. Πλειοδοσία σε λαϊκισμό, ποιος θα φορολογήσει περισσότερο και καλύτερα το «κεφάλαιο» και «τους πλούσιους» για να τα δώσει στους φτωχούς, με υποσχέσεις παροχών και διορισμών.
Επιδίδονται σε διελκυστίνδα υποσχέσεων στην προσπάθεια και την αγωνία τους για την κατάκτηση της προνομιούχας δεύτερης θέσης στις εκλογές. Αδυνατώντας, στις εκλογές του Μαΐου, να αποδείξουν πειστικά στους πολίτες, πού και πώς θα βρουν τα χρήματα για να κάνουν όσα τάζουν ανενδοίαστα, θυμήθηκαν την προσφιλή τους λαϊκίστικη λογική της φορολογίας «του κεφαλαίου και των πλουσίων».
Την ίδια τακτική συνεχίζουν και εν όψει των επαναληπτικών εκλογών, με την πεποίθηση πως ο λαϊκισμός και η παροχολογία θα κρίνει την έκβαση της διαμάχης τους για τη δεύτερη θέση.
Με απλά λόγια η επιλογή είναι ανάμεσα :
- Στους μεν που υπόσχονται, επενδύσεις, ανάπτυξη, δουλειές, εκσυγχρονισμό του κράτους και μέσα από αυτά βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και της ποιότητας ζωής των πολιτών με υγιές χρήμα που θα παραχθεί από την οικονομία.
- Στους δε που υπόσχονται ανεξέλεγκτες και ακοστολόγητες κοινωνικές παροχές, συγκράτηση τιμών με μειώσεις έμμεσων φόρων, με έσοδα που θα προκύψουν, λένε, από τη φορολόγηση του εισοδήματος των «πλούσιων», με αναδιανομή δηλαδή του υπάρχοντος πλούτου της χώρας. Αναχρονιστικές πρακτικές που έχουν εγκαταλειφθεί και από τους ιδεολογικούς τους φίλους παγκοσμίως, που το μόνο σίγουρο που πετυχαίνουν είναι να αποθαρρύνουν τους διεθνείς επενδυτές που έχουν επιλέξει τη χώρα μας. Κι όλα αυτά χωρίς να εξηγούν πειστικά στους πολίτες ποιες θα είναι οι επιπτώσεις και η μείωση της οικονομικής δραστηριότητας, από τις πρακτικές αυτές. Ούτε πόσα και ποια εισοδήματα θα φορολογήσουν και πόσα χρήματα θα εισπράξουν. Νεφελώδεις καταστάσεις.
Από τους δύο δρόμους αυτούς οι πολίτες, έχοντας νωπά παραδείγματα από την ορατή ήδη αύξηση της οικονομικής δραστηριότητας, επέλεξαν ξεκάθαρα και μεγαλόφωνα, το Μάιο, το δρόμο της υγιούς ανάπτυξης και του εκσυγχρονισμού.
Με πλειοψηφία μάλιστα τέτοια που να είναι απορίας άξιο με ποια λογική οι μονομάχοι της δεύτερης θέσης, επαναφέρουν στους ψηφοφόρους τις ίδιες προτάσεις που έχουν ήδη απορρίψει. Ειδικά στη μεσαία τάξη, που έχει πρόσφατες τις πληγές από τη φορο-εισφορο-μπηχτική πολιτική της διακυβέρνησης Σύριζα. Αλλά και τους υπόλοιπους πολίτες που βίωσαν την κάμψη της οικονομικής δραστηριότητας που πάγωσε και μείωσε μισθούς, συντάξεις και εισοδήματα.
Απορίας άξιο, ειδικά για τους «εκσυγχρονιστές» υποτίθεται που παρέμειναν στο Πασόκ, και προσχώρησαν κι αυτοί άκριτα στην αναχρονιστική ρητορική αυτή που τόσα δεινά συσσώρευσε στη χώρα.
Η μόνη λογική εξήγηση είναι ότι τα επιτελεία τους θεωρούν πως οι υποσχέσεις «πιάνουν» στη συγκεκριμένη κατηγορία ψηφοφόρων που διεκδικούν οι μεν να επαναπατρίσουν, οι δε να διεκδικήσουν.
Υπάρχουν όμως και αυτοί που κερδίζουν τη ζωή τους στην αγορά δουλεύοντας, που αντιλαμβάνονται τον αναχρονισμό, το αδιέξοδο και ατελέσφορο των πρακτικών αυτών. Οι πολίτες αυτοί δεν έχουν κανένα λόγο, δεν έχει λογική, να σέρνονται πίσω από τους εξουσιολάγνους λαϊκιστές, συμπορευόμενοι με τους εύπιστους, τους περιθωριακούς και τους ανεπρόκοπους που τους ακολουθούν πιστά. Κάποτε πρέπει να απαγκιστρωθούν από τα ψυχολογικά απωθημένα του εμφυλίου και τους πατρογονικούς συναισθηματισμούς και να προσχωρήσουν σ' αυτό που επιτάσσει η λογική και το μέλλον των παιδιών τους.
*Ο Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)
