Φυσικά η κατάρρευση της πρώτης Κυριακής δεν θα μπορούσε να τους αναπροσανατολίσει από την τοξική, εχθροπαθή και χυδαία συμπεριφορά, την οποία πλήρωσαν στις εκλογές. Και αυτό όχι μόνο γιατί ο χρόνος είναι ελάχιστος για αναπροσανατολισμό, αλλά γιατί δεν μπορούν κάποια άλλη.
Προσπάθησαν αγρίως να σκυλεύσουν τον Μητσοτάκη, και κυρίως την οικογένειά του, αλλά δεν έπιασε. Τους το έδειξε η 21η Μαΐου. Απελπισμένοι στράφηκαν χθες κατά του ΠΑΣΟΚ. Αξιοποίησαν (και ίσως διοχέτευσαν), δημοσίευμα δεξιάς μεν… φιλοσύριζα δε, εφημερίδας. Σύμφωνα με αυτήν ο υποψήφιος του ψηφοδελτίου Επικρατείας του κόμματος, Δημήτρης Μάντζος, επιστρατεύτηκε από fund διαχείρισης δανείων, εναντίον δανειολήπτη για χρέος 55.000 ευρώ.
Το ΠΑΣΟΚ αντεπιτέθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος έκανε λόγο για αμετανόητους τυχοδιώκτες και για «ταύτιση ΠΑΣΟΚ με ΝΔ στο «σύνδρομο Πάτση» υπέρ των funds».
Αφού επίσης υπενθυμίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα που ψήφισε τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και αποτιμούσε διά στόματος Τσίπρα ότι «25.000 πλειστηριασμοί δεν είναι και πολλοί», τον καταγγέλλει ότι επιχειρεί να συμψηφίσει ένα δικηγορικό γραφείο που έχει εκπροσωπήσει εκατοντάδες δανειολήπτες στα δικαστήρια για την προστασία της περιουσίας τους, με το σκάνδαλο Πάτση.
Ταυτίζει δηλαδή μια δικηγορική πράξη, με την εξαγορά από τον κ. Πάτση κόκκινων δανείων 62,7 εκατομμυρίων ευρώ έναντι μόλις 4,3 εκατομμυρίων.
Το θέμα ενεπλάκη και ο Τσίπρας. Σε συνέντευξη στο in.gr υποστήριξε ότι θα περίμενε από τον κ. Ανδρουλάκη «μια γενναία απόφαση, να βγάλει τον κ. Μάντζο από το ψηφοδέλτιο. Ξέχασε βεβαίως ότι η καταγγελία αφορούσε παλαιότερη υπόθεση, ότι δεν είχε σχέση με αγορά κόκκινων δανείων, και ο ότι Μάντζος έχει αποστασιοποιηθεί από το γραφείο αφότου ανέλαβε πολιτικό ρόλο.
Θεωρούμε ότι το ΠΑΣΟΚ έχει δίκιο και ότι πρόκειται για ανήθικη διαστρέβλωση. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξομοιώνει ανόμοια γεγονότα, στην αγωνιώδη προσπάθεια του να συγκρατηθεί από την κατρακύλα.
Παράλληλα έχει δίκιο το ΠΑΣΟΚ να υπενθυμίζει ότι η προστασία της πρώτης κατοικίας ήταν δικό του έργο και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το είχε ψηφίσει. Άρχισε να εκθειάζει τον νόμο Κατσέλη όταν η Λούκα πήγε τον ΣΥΡΙΖΑ.
Πάντως, στον προεκλογικό στίβο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν νιώθει… μοναξιά στην ατροφία των δημοσκοπικών ποσοστών. Έχει… συνοδοιπόρο το ΠΑΣΟΚ». Η διαφορά των δύο πρώτων, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ που δίνει η Pulse για τον ΣΚΑΙ, φτάνει το 19% (37,5%- 18,5%), ενώ το ΠΑΣΟΚ αρκείται στο 11%. Από την πλευρά της η ALCO για τον Alpha χθες του έδιδε 10,5%.
Κατά την ίδια, σε επίπεδο απωλειών σε σχέση με την 21η Μαΐου, η ΝΔ χάνει μόλις 1,5%, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ ένα 8%, ενώ το ΠΑΣΟΚ αφαιμάσσεται, καταγράφοντας τις μεγαλύτερες απώλειες, της τάξης του 11%.
Λογικό μοιάζει. Άσχετα με την ηγετική ή όχι εικόνα Ανδρουλάκη, γεγονός είναι ότι το ΠΑΣΟΚ παρουσιάζει μια δισυπόστατη αντιτιθέμενη συμπεριφορά. Οι πολιτικές του θέσεις είναι αξιοπρόσεκτες, μετριοπαθείς και λελογισμένες. Καμιά σχέση με την υστερία και την εξαλότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά ενώ δείχνει κόμμα κυβερνητικής δυνατότητας, δεν δείχνει κόμμα κυβερνητικής διαθεσιμότητας.
Οι θέσεις που εξέφρασε ο Ανδρουλάκης, ότι ακόμη και αν έχει 149 βουλευτές ο Μητσοτάκης δεν πρόκειται να συνεργαστεί μαζί του, όσο και η ακόμη πιο αδιανόητη θέση του ότι είναι καλύτερη η ακυβερνησία από την παντοδυναμία του Μητσοτάκη, διώχνει νουνεχή κόσμο από το κόμμα.
Κόσμο που ενδιαφέρεται για τη σταθερότητα της χώρας, για την οργάνωση και προκοπή της οικογενειακής και προσωπικής του ζωής. Κόσμο που δεν είναι διατεθειμένος να παράσχει εν λευκώ στον Ανδρουλάκη το δικαίωμα να του αναστατώσει τη ζωή άνευ λόγου, να τον ξαναστέλνει τον Αύγουστο να ψηφίσει, επειδή ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ελπίζει ότι θα γίνει αξιωματική αντιπολίτευση, και θα είναι ο κύρος μοχλός αντιπαράθεσης με τη «Δεξιά».
Ή, επειδή ο Ανδρουλάκης φοβάται ότι το ΠΑΣΟΚ θα ξανασυρρικνωθεί στο ενδεχόμενο τέτοιας συνεργασίας με τη Δεξιά.
Τα προβλήματα αυτά όμως, είναι προβλήματα της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι προβλήματα της κοινωνίας. Γι’ αυτό και αυτή δεν ανταποκρίνεται, και το ΠΑΣΟΚ παραμένει μίζερα στάσιμο.
