Του Γιάννη Σιδέρη
Η «κάθε λέξη του Συντάγματος», κυβέρνηση σωρεύει ήδη πάνω της βαρύ φορτίο υποψίας για παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη, οι οποίες ναι μεν δεν είναι αποδείξιμες (και δεν θα μπορούσαν να είναι), αλλά η «συστοιχία συγκυριών» (που θα έλεγε και ο πρωθυπουργός), κατά τις οποίες εκδηλώνονται, τις καθιστά ύποπτες.
Οι συμπτώσεις είναι επαναλαμβανόμενες, γίνονται σε στιγμές που εξυπηρετούν την κυβέρνηση (...«συνωμοτεί το σύμπαν» που θα έλεγε και ο Κοέλιο), και φυσικά δημιουργούν υποψίες για υπόγεια κανάλια συνεννόησης μεταξύ κυβέρνησης και ηγετικών κύκλων της δικαιοσύνης. Προφανώς δεν είναι θύματα φαντασιώσεων τα κόμματα της αντιπολίτευσης που το καταγγέλλουν, ούτε και ο ανεξάρτητος Βουλευτής Χάρης Θεοχάρης που άφησε χθες υπόνοιες για ενδεχόμενη χειραγώγηση της Δικαιοσύνης.
Το ΠΑΣΟΚ σε χθεσινή ανακοίνωσή του σημειώνει πως δεν αποτελούν συμπτώσεις ή τυχαία γεγονότα:
- Η «προθυμία» με την οποία Δημόσιοι Οργανισμοί έσπευσαν με «ζημιά τους» να συμμετάσχουν στην ανακεφαλαιοποίηση της τράπεζας Αττικής.
- Οι συνεχείς παρασκηνιακές παρεμβάσεις συγκεκριμένου - και μη αρμόδιου υπουργού - για τον έλεγχο της Διοίκησής της.
- Η «έντονη» παρουσία ως πελάτη της Τράπεζας, του γνωστού ευνοούμενου εργολάβου και καναλάρχη του ΣΥΡΙΖΑ κ. Καλογρίτσα (με τις εγγυητικές της τελευταίας στιγμής).
«Για τον οποίο μάλιστα η κυβέρνηση - συνεχίζει η ανακοίνωση - έφερε δια του κ. Σπίρτζη ειδική τροπολογία το κατακαλόκαιρο στη Βουλή ώστε να μην έχει ασυμβίβαστο μεταξύ εργολάβου του δημοσίου και καναλάρχη» (σ.σ. φαίνεται εκτός από το liberal, αυταπάτες είχαν επίσης και οι βουλευτές των κομμάτων της αντιπολίτευσης που μετέχουν και παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς το κοινοβουλευτικό έργο. Δεν κατανόησαν ότι στο πολυνομοσχέδιο για τις δημόσιες συμβάσεις τον Αύγουστο του '16, καταργήθηκαν οι τελευταίες διατάσεις του νόμου για τον βασικό μέτοχο που προέβλεπαν ασυμβίβαστο καναλάρχη και εργολάβου.
Βέβαια ο κ. Σπίρτζης, ίσως κάπως αργά για την ορμητικότητα των γεγονότων, δήλωσε χθες στον Alpha 989 «Αν είναι παράνομο αυτό που έκανε ο Καλογρίτσας - με τον χρόνο εγγυητικής ή με το αγροτεμάχιο στο πόθεν έσχες - ας αποκλειστεί».
Εκ των υστέρων όλοι ανακαλύπτουμε το νομότυπον (το νόμιμον είναι άλλοι υπεύθυνοι να το κρίνουν), και ομνύουμε υπέρ αυτού, αφού πρώτα έχει βουίξει το πανελλήνιο...
Ως φανερό πλέον σενάριο κατά τους βουλευτές της αντιπολίτευσης, φαίνεται ότι ο κ. Καλογρίτσας θα έπαιρνε ένα άνετο δάνειο, (ίσως και με εγγυήσεις τα «δανεικά» βοσκοτόπια), θα βρισκόταν ιδιοκτήτης καναλιού, και θα αποπλήρωνε το δάνειο με τα χρήματα της κρατικής διαφήμισης και των δημοσίων έργων που αναλαμβάνει και θα αναλάμβανε.
Το σχέδιο δεν υπολόγισε τον «αδύναμο κρίκο», όπως αποδείχτηκε ότι ήταν ο κ. Στουρνάρας, ο οποίος αρνήθηκε τα πρόσωπα που προτάθηκαν για την διοίκηση της Τράπεζας Αττικής.
Γιατί βιάζονται…
Το περιρρέον ερώτημα που δημιουργούν τα γεγονότα σε τμήματα της κοινωνίας και διατυπώνεται στα social media, είναι πότε και πως, μια φρέσκια κυβέρνηση νέων ελπιδοφόρων ανθρώπων, έφτασε να κάνει τέτοιους σχεδιασμούς (δικά της κανάλια, ποδηγέτηση Δικαιοσύνης κ.λ.π), που θυμίζουν το ΠΑΣΟΚ κατά τις στιγμές της ύστατης απαξίωσής του. Το ΠΑΣΟΚ όμως βρέθηκε εκεί - για όσους θεωρούν ότι βρέθηκε - μετά από χρόνια παρουσίας στην εξουσία και προσφοράς έργου, όχι με το καλημέρα του ενάμισι πρώτου χρόνου. Το ΠΑΣΟΚ του ενάμισι χρόνου απέπνεε ακόμη ελπίδα.
Η στήλη δεν επιδίδεται σε κοινωνιολογικές ερμηνείες. Σε πολιτικό επίπεδο πιστεύει ότι η νέα κυβέρνηση ήρθε έτοιμη για την εξουσία και τα «κόλπα» της. Δεν χρειαζόταν - όπως πολλοί νομίζουν - διδαχές από τους παλαιοπασόκους που έχουν εισχωρήσει στις τάξεις της, και οι οποίοι, ούτως ή άλλως, ήταν δευτερεύοντα πρόσωπα στο οικοσύστημα του κάποτε παντοδύναμο ΠΑΣΟΚ.
Επίσης η στήλη δεν πιστεύει ότι οι καταγγελλόμενες, ανωτέρω, ως μεθοδεύσεις αποδεικνύουν ηθική άμβλυνση - ως φυσικών προσώπων - των βασικών αξιωματούχων της κυβέρνησης. Δεν άλλαξε η ηθική των ανθρώπων σε ενάμισι χρόνο. Υπάρχει μια απλή παραδοχή: Είναι αριστεροί και έχουν κληρονομημένη την πολιτική γνώση - το έχουν διακηρύξει δημοσίως άλλωστε - ότι δεν αρκεί η κυβέρνηση, χρειάζεται και η κατάκτηση της εξουσίας.
Χρειάζονται δηλαδή δικούς τους θύλακες εξουσίας. Η οικονομική στενότητα όχι μόνο δεν τους επιτρέπει να φανούν γαλαντόμοι προσελκύοντας κοινωνικά στρώματα, αλλά αντιθέτως απομαζικοποιεί την εκλογική τους δύναμη. Γι' αυτό είναι αναγκασμένοι να βιάζονται να εγκαταστήσουν την εξουσία τους
Αλλά - κατά το απλό και λαϊκό - ακριβώς επειδή βιάζονται, σκοντάφτουν και δρουν τόσο άγαρμπα και κραυγαλέα, ώστε αποκαλύπτονται και τους επιστρέφεται ως μπούμερανγκ. Το κακό είναι ότι δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να συνεχίσουν έτσι…
