«Πόσο, μα πόσο κομματικά είναι όλ’ αυτά τα «ακομμάτιστα» που ξεπετάγονται με τον μανδύα της σούπερ επαναστατικότητας, αγαπημένα μου παιδιά…
Ένα πράγμα σαν τις Μη Κυβερνητικές που πιο κυβερνητικές… πεθαίνεις!
Αλλά μη φοβάστε, εμάς ευτυχώς μας φύλαξε ο Μαρξ και δε γίναμε λούμπεν!!!»
Τα φιλτραρισμένα μου φιλιά
Αγγελική Ξένου
Στο εξωτερικό οι κυβερνήσεις έρχονται αντιμέτωπες με τους αρνητές του ιού, συνωμοσιολόγους ή ακροδεξιούς. Οι συγκρούσεις όμως σποραδικές, παρότι ενίοτε σφοδρές. Εδώ οι αρνητές του ιού ήταν και λίγοι και στην επικράτεια του γραφικού. Έγινε διασκεδαστικό viral η κυρία που χοροπηδούσε καταπατώντας τις μάσκες.
Αντιθέτως από την αρχή του Φθινοπώρου υπήρχε διαρκής πολιτική ένταση, και προσπάθεια να μεταφερθεί η αντιπολίτευση στο δρόμο, σε καιρό πανδημίας. Και εντάξει, οι αντιεξουσιαστές των καταλήψεων, ούτως ή άλλως έχουν τον δρόμο φυσικό τους πεδίο πολιτικής δράσης. Άλλωστε μέρος αυτών ήταν κατά της… δικτατορίας των γιατρών και υπέρ της άποψης ότι η πανδημία βοηθά τις ηγεσίες να περιστείλουν τις ατομικές ελευθερίες των πολιτών.
Το ΚΚΕ αψήφησε κάποιες φορές τα μέτρα για την πανδημία, ενώ σε άλλες όπως στην Πρωτομαγιά, εντυπωσίασε με την οργανωτική του ικανότητα. Η εντύπωσή μας είναι ότι η δράση του ήταν μάλλον προσκολλημένη σε τυπολατρική προσήλωση στις τελετουργίες των αγώνων, και σε μια προσπάθεια δήλωσης παρουσίας, παρά σε ευρύτερη πολιτική στόχευση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε το δρόμο ως πεδίο αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση, αφού η πανδημία υπέστειλε τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες και ανέστειλε τις εσωκομματικές. Γι’ αυτό Τσίπρας ζητούσε να ανασταλεί η νομοθετική δραστηριότητα, πέραν των θεμάτων του ιού, έως ότου αυτός περάσει, ώστε να μπορεί ο κόσμος να διαδηλώνει.
Ουσιαστικά ζητούσε να σταματήσει η κυβέρνηση να κυβερνά έως ότου μπορέσει ο Αλέξης να συνεγείρει τον λαό! Η Βουλή είναι βέβαια το κατεξοχήν πεδίο αντιπαράθεσης και όχι οι «λαϊκοί αγώνες». Δεν ήρθε με αυτούς ο Μητσοτάκης στην εξουσία, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ από νοοτροπία δεν το καταλαβαίνει. Θέλει τις συγκεντρώσεις συσσωρευτήρα λαϊκής αγανάκτησης, ένα είδος πολιτικής επιμελητείας .
Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι στόχος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν να επιπολασθεί ο ιός, να καταρρεύσει το ΕΣΥ και να πεθάνουν άνθρωποι, για να αποσταθεροποιηθεί η κυβέρνηση. Φέρθηκε όμως έτσι που έδινε την εντύπωση ότι το επεδίωκε. Και σε κάθε περίπτωση δεν στάθηκε στο ύψος που απαιτεί ο θώκος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Αντί να συμβάλει στην υποστήριξη των υγειονομικών μέτρων, υπέρ του λαού αλλά και του ιδίου, για να εκπέμψει σοβαρότητα και εμπιστοσύνη, φέρθηκε σαν γκρουπούσκουλο, παρακινώντας τον λαό να βγαίνει στους δρόμους.
Και παρακινούσε τον κόσμο για θέματα στα οποία η πλειοψηφία του, και κυρίως η πλειοψηφία του κόσμου της Κεντροαριστεράς που θέλει να ελκύσει, είναι αντίθετη! Όπως ας πούμε στην άρση της ρύθμισης για την πανεπιστημιακή αστυνομία.
Ο κόσμος, ακόμη και αυτοί που ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ, στέλνει τα παιδιά του να σπουδάσουν και όχι να μυηθούν στην «μαχητική αριστερά» κατά τις φαντασιώσεις Φίλη. Όταν ακούν για νίκη στο ΑΠΘ επειδή αποχώρησαν τα ΜΑΤ και παρέμειναν οι καταληψίες, ποιος γονιός θα τους χειροκροτήσει;
Πόσο μάλλον για την υπόθεση Κουφοντίνα και τον εκβιασμό που επεχείρησε. Στον Κουφοντίνα ο βαθύς ΣΥΡΙΖΑ είδε την ιδανική περίπτωση. Θα συνδύαζε την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (δεν υφίστατο τέτοιο θέμα αλλά άνετα βαφτίστηκε), με την οργή του κόσμου να εκδηλώνεται κατά της ανάλγητης κυβέρνησης. Και κάπου στο βάθος θα επιβεβαίωνε την αριστεροσύνη του.
Αστόχαστοι και μωροί, πίστεψαν ότι θα επιβάλουν στην κοινωνία την άποψη ότι ζούμε υπό καθεστώς χούντας. Επιβεβαίωσαν αυτό που συμβαίνει στα κλειστά κυκλώματα, που ανακυκλώνονται μεταξύ τους και δεν έχουν ώσμωση με την κοινωνία. Θεώρησαν πως αυτά που συζητούν και τα θεωρούν αυτονόητα, είναι αυτονόητα και για την κοινωνία.
Η κοινωνία όμως τον Κουφοντίνα τον θεωρεί έναν αποτρόπαιο και ανατριχιαστικό δολοφόνο, που έκανε δολοφονίες με «δούρειο» αδικαιολόγητο πολιτικό σκεπτικό, και συνάμα είχε ανθηρό οικονομικό όφελος, ώστε να φτιάξει ωραίο σπίτι στην εξοχή (γιατί η επαναστατική πρωτοπορία δεν μπορεί να συνωστίζεται τα Πατήσια).
Τα επεισόδια χθες έγιναν σε μια διαδήλωση που είχε την πολιτική κάλυψη του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς η κοινοβουλευτική του θέση προσέδιδε βάρος στην έκκληση. Η νεολαία του καλούσε σε συμμετοχή σε όλους τους δήμους της Αττικής (σιγά που ήταν Νεοσμυρνιώτες όσοι συγκεντρώθηκαν).
Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές υπήρχαν πληροφορίες για τέσσερις αστυνομικούς τραυματισμένους. Τα ήξεραν ότι θα συμβούν αυτά. Παρακολουθούσαν τα «καλέσματα». Αλλά νόμιζαν ότι θα τα χρεωθεί η «χούντα Μητσοτάκη».
Τα χθεσινά ήταν το κύκνειο άσμα του. Δημιούργησε το κοινωνικό υπόστρωμα αποδοχής μιας σκληρότερης πολιτικής. Ο κόσμος θα απαιτεί να παραιτηθεί ο Χρυσοχοΐδης. Μόνο που θα το απαιτεί όχι γι’ αυτά που φαντάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αν δεν τσακίσει τους συμμάχους του στο δρόμο. Μια χαρά τα κατάφερε!
