Ο γνωστός Ιάσονας, η παρολίγον βράβευση του οποίου από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας τόσες συζητήσεις προκάλεσε, ανέβασε στο twitter φωτογραφία πλοίου ΜΚΟ, σημειώνοντας: «Από σήμερα είμαστε ελεύθεροι να σαλπάρουμε. Το διασωστικό μας καράβι Geo Barents αφέθηκε ελεύθερο μετά από 25 μέρες διοικητική κατάσχεση από τις ιταλικές αρχές. Το έγκλημα ήταν ότι διέσωσε 410 ανθρώπους από πνιγμό και από τα σκλαβοπάζαρα της Λιβύης».
Το πλοίο της MKO «Γιατροί χωρίς σύνορα», είχε μεταφέρει 400 μετανάστες στο ιταλικό λιμάνι Αουγκούστα στην Σικελία, περισυλλέγοντάς τους στην γνωστή ρότα από Αφρική στην Ιταλία. Είναι άγνωστο αν τους περισυνέλεξε ναυαγούς στη θάλασσα, που είναι σπάνιο ή απλώς οι μετανάστες μετεπιβιβάστηκαν από άλλα πλοιάρια στις λιβυκές ακτές.
Η διακίνηση ανθρώπων είναι δύσκολη στον χαρακτηρισμό της. Μπορεί να είναι μία πράξη ανθρωπισμού, όπου εθελοντές με αγάπη προ τον άνθρωπο, διαθέτουν τις ημέρες τους διασώζοντας ανθρώπους. Και επειδή δεν ζουν… τρώγοντας αέρα, κάνουν τη φιλανθρωπία τους επάγγελμα. Ζουν από αυτή, και όσο πιο ψηλά στην ιεραρχία τόσο πιο πλουσιοπάροχα.
Συχνά οι εμπλεκόμενοι συνδυάζουν το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Έχουν απολαβές υπηρετώντας τις ιδέες τους, όπως η περίφημη καπετάνισσα Κάρολα Ρακέτε. Επέμεινε και αποβίβασε μετανάστες στην Σικελία παρά τις απαγόρευση των Ιταλικών αρχών, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή τεσσάρων αστυνομικών που επέβαιναν σε πλοίο της ιταλικής ακτοφυλακής, και το οποίο προσπάθησε να την εμποδίσει.
Στο δικαστήριο είπε ότι δεν παραβίασε κανένα νόμο, αφού μπρός στην αναγκαιότητα σωτηρίας ανθρώπων, δεν αναγνώριζε την αρμοδιότητα του ιταλικού κράτους να προστατέψει τα σύνορά του! Η δικαστής το δέχτηκε!
Κάπως έτσι και ο δικός μας Ιάσων, χαρακτήρισε το ελληνικό λιμενικό που προστατεύει τα θαλάσσια σύνορα, ως «το πιο βάρβαρο του πλανήτη». Το λιμενικό κάνει προφανώς το έγκλημα να μην επιτρέπει στα λαθρεμπορικά των ΜΚΟ να περάσουν με άνεση κυρίαρχου τα θαλάσσια σύνορά μας.
Τα όρια είναι δυσδιάκριτα. Δεν μπορείς να διακρίνεις αν πρόκειται έστω και για μισθοδοτούμενο ανθρωπισμό ή για μια κυνική χρυσοφόρα μπίζνα, που έχει ανακαλύψει εύσχημο τρόπο να βγάζει λεφτά από την ανθρώπινη δυστυχία.
Το σίγουρο είναι πως η διακίνηση ανθρώπων - ανεξαρτήτως της αιτιολόγησής της - δεν είναι μόνο ανθρωπιστικός πτωχοπροδρομισμός. Είναι μια οργανωμένη επιχείρηση σε επίπεδο πολυεθνικής, κάθετα οργανωμένης, με τοπικά παραρτήματα και αντιπροσώπους. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Europol, ο κύκλος εσόδων της κυμαίνεται από τρία ως έξι δισ. ευρώ ετησίως.
Ναι, ο υδάτινος δρόμος της Μεσογείου είναι δρόμος θανάτου για τους δυστυχείς μετανάστες. Πριν δύο ημέρες ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης δήλωσε πως στη Μεσόγειο από τις αρχές του έτους έχουν χάσει τη ζωή τους 970 μετανάστες. Και κάποιες χιλιάδες τα προηγούμενα χρόνια, θα συμπληρώναμε.
Όμως ορθώνεται το ερώτημα: Θα είχαν αφήσει οι άνθρωποι τις πατρογονικές τους εστίες, θα είχαν μπει στην επικίνδυνη περιπέτεια, εάν δεν υπήρχαν οι έμποροι της διακίνησης, με ανθρωπιστικό ή όχι υπόστρωμα; Αν δεν τους είχαν υποσχεθεί πως βγαίνοντας με σαπιοκάραβα στη Μεσόγειο, κάποιοι «μιλημένοι» θα τους περιμένουν;
Και πριν από τη Μεσόγειο, θα είχαν επιχειρήσει να διασχίσουν τον χώρο της Λιβύης, όπου εκεί είναι κολαστήριο γι’ αυτούς; Κάποιοι χρησιμοποιούνται ως σκλάβοι ενώ άλλοι για εμπόριο οργάνων και σάρκας.
Ποιοί τους έπεισαν να ξεκινήσουν; Ποιοί τους διαβεβαίωσαν ότι ασφαλείς θα αφιχθούν στη γη της επαγγελίας που νομίζουν; Σίγουρα όχι οι οπαδοί των αντιμεταναστευτικών κομμάτων της Ευρώπης. Προφανώς κάποιοι προσηνείς τους, που τους τάζουν ευκαιρίες και τους μετρούν σε έσοδα ανά κεφάλι.
Ελλάδα
Η Ελλάδα έχει τα δικά της προβλήματα. Αφού άνοιξε τα σύνορα ο ΣΥΡΙΖΑ του 2015, και αφού το έργο του το συνέχισαν ο διάφοροι Ιάσονες, τώρα ο Μηταράκης αγωνίζεται να στείλει στην Τουρκία κοντά 2.000 μετανάστες (1.908 για την ακρίβεια).
Με επιστολή του προς τον αντιπρόεδρο της Κομισιόν Σχοινά, την επίτροπο Εσωτερικών Υποθέσεων Γιόχανσον, τον επίτροπο Γειτονίας και Διεύρυνσης Βαρέλι, και τον επικεφαλής της Frontex Λεγκερί, ζητεί την άμεση επιστροφή των αλλοδαπών που δεν δικαιούνται άσυλο - τη ζητεί βάσει της κοινής δήλωση ΕΕ-Τουρκίας, το 2016.
Η επιστροφή τους επαφίεται στην καλή θέληση της Τουρκίας, όπερ είναι μία από τις αιτίες που οι εταίροι δεν πολυζορίζουν τη γείτονα.
Και εμείς, αφού ήρθαν εδώ, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, έως ότου η Τουρκία παίζοντας (επιτυχώς γι’ αυτήν) τα παιχνίδια της, δεηθεί ( αν δεηθεί), να τους ξαναπάρει, υπό όρους που θα θέσει στην ΕΕ.
Και το ίδιο θα γίνεται όσο οι Ιάσονες μας φέρνουν κι άλλους.
