Πολλοί «προφήτες», κοινωνιολόγοι, μελλοντολόγοι (επιστήμονες, όχι…μέντιουμ), οικονομολόγοι, διεθνολόγοι, τεχνοκράτες, πολιτικοί επιστήμονες και πολιτικοί επαγγελματίες, σκιαγραφούν ένα νέο τοπίο στα αποκαΐδια της επόμενης ημέρας, μετά την λαίλαπα του κορωνοϊού. Πολλές εκ των προβλέψεων ανάγοντα στη σφαίρα του εκφοβιστικά, και άλλες του επιθυμητά φανταστικού.
Ελπίζουν ότι θα αναδυθούμε και με νέα νοοτροπία, όμως τίποτα δεν προεικάζει ότι αλλάζουν οι κουλτούρες των ανθρώπων - και οι βιοθεωρίες των πολιτικών συστημάτων - εν μια νυκτί, όποιο σοκ και να υποστούν.
Χθες μέσω των σελίδων του κυριακάτικου Βήματος, διεξήχθη ένας έμμεσος και ενδιαφέρων «διάλογος», μεταξύ του υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ Άκη Σκέρτσου και του πρώην υπουργού Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ Ευκλείδη Τσακαλώτου.
Ο τελευταίος με συνέντευξή του κατηγορεί την κυβέρνηση πως περνά μνημόνιο στα εργασιακά «που ούτε ο Τόμσεν δεν ονειρεύτηκε». Επίσης ακολουθώντας τα χνάρια της σκέψης Τσίπρα διακηρύσσει ότι «ο νεοφιλελευθερισμός έχει κλυδωνιστεί», και επαναλαμβάνει με οίηση: «η κυβέρνηση μπορεί να προβεί σε ενεργητικές πολιτικές επειδή υπάρχει το μαξιλάρι των 35 δισ. που άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ».
Εχουμε γράψει εδώ για το ψευδεπίγραφο του μαξιλαριού, αφού το λεόντειο μέγεθός του δεν αφορά οικονομίες που εξασφάλισε ο ΣΥΡΙΖΑ, έστω με πόνο και αίμα του λαού. Είναι χαμηλότοκο δάνειο του ESM, για την περίπτωση που τα επιτόκια «δάγκωναν», δηλαδή καθίσταντο απαγορευτικά δεν θα μπορούσαμε να βγούμε στις αγορές.
Ο πρώην υπουργός Οικονομικών προσπαθεί να αντλήσει ιδεολογική νομιμοποίηση από την «αναγνώριση από όλο και περισσότερους» της αναγκαιότητας των κρατικών παρεμβάσεων στην οικονομία και το κοινωνικό κράτος («ακόμη και ο Στέφανος Μάνος λύγισε», αναφέρει). Όσο για τις νέες συνθήκες και ανατροπές που φέρνει η πανδημία, κατά τον Ευκλείδη αναδεικνύει το ριζοσπαστικό στοιχείο της Αριστεράς. Γι’ αυτό και αποφαίνεται «Δεν γίνεται να επιστρέψουμε στις κεντρώες λύσεις» (ακούς Αλέξη;).
Φυσικά ο πούρος νεοφιλευθερισμός ως ιδεολογία και οικονομική διαχείριση δεν απαντάται πουθενά στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά αυτό δεν χαλά το μύθευμα. Κάθε κρίση ως γνωστόν «δικαιώνει» την Αριστερά η οποία και προβάλει την ιδεολογία της ως πανάκεια.
Αλλά αυτά θα αναδειχθούν εν καιρώ και θα αποτελέσουν αντικείμενο ιδεολογικής και φραξιονιστικής διαμάχης στον ΣΥΡΙΖΑ, κατά την πορεία προς το συνέδριο, κορωνοιού επιτρέποντος.
Στη ίδια εφημερίδα απαντάει ο Ακης Σκέρτσος, με άρθρο που μάλλον προσεγγίζει αυτό που ονομάζεται «κοινή λογική», παρά αποπνέει ιδεολογική μονομέρεια.
Ο υπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ, παραδέχεται ότι η Ελλάδα, όχι μόνη της αυτή τη φορά, και χωρίς το ηθικό στίγμα των προηγούμενων επεισοδίων «θα βγει μαζί με την υπόλοιπη Ευρώπη φτωχότερη από την κρίση. Στην καλύτερη περίπτωση θα χαθεί πρόσκαιρα το ΑΕΠ ενός ολόκληρου μήνα, δηλαδή 15 έως 16 δις ευρώ»! (στην καλύτερη περίπτωση…).
Επισημαίνει πως η επωδός του ΣΥΡΙΖΑ περί της άμεσης και γενναίας χρήσης των ταμειακών αποθεμάτων (cash buffer) του προϋπολογισμού, δεν είναι ρεαλιστική σε αυτή τη φάση (…), καθώς όπως λέει «ο δρόμος της γρήγορης εξάντλησης των αποθεμάτων, που θέλει να ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, μας οδηγεί ταχύτερα σε αποκλεισμό από τις αγορές και ένα νέο πρόγραμμα δημοσιονομικής επιτήρησης».
Ψιλά γράμματα αυτά για τον ΣΥΡΙΖΑ, εκτός εάν επιθυμεί να ξαναμπούμε σε μνημόνια για να παιανίσει εκ νέου το αφήγημα πως θα τα σκίσει με ένα νόμο ένα άρθρο. Δεν έχουμε αμφιβολία ότι αρκετά στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα το επιθυμούσαν, αλλά όχι ο Ευκλείδης. Δεν φημίζεται για κυνικό μακιαβελισμό. Απλώς είναι η αμηχανία, η αδυναμία να ξεφύγουν από τις στερεότυπες λύσεις του «δος ημίν σήμερον» και να βρουν πρακτικές λύσεις που θεραπεύουν το πρόβλημα.
Οι «λύσεις» που προτείνει ο σπουδασμένος Ευκλείδης, η εύκολη προτροπή του Αλέξη για την πρώτη κατοικία για όλους (ανεξαρτήτως περιουσίας, όσοι ζουν στο ενοίκιο και κόβουν το λαιμό τους να το πληρώσουν, δεν έχουν ψυχή), οι αφελείς κριτικές άλλων στελεχών και πρώην υπουργών, και κυρίως η εχθροπάθεια που εκχύουν οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ στα social media, αναβιώνοντας την εποχή 2010-14, δεν οδηγεί στο συμπέρασμα ότι θα βγούμε από την πανδημία με άλλο μυαλό.
