Του Αλέξανδρου Διαμάντη
Όταν το βράδυ της 25ης Ιανουαρίου του 2015 ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμαζόντουσαν να κατοικήσουν το Μέγαρο Μαξίμου αρκετοί θεωρούσαν ότι το «νέο» είχε πια φτάσει. Ότι μονοκοντυλιά οι (δήθεν όπως αποδείχτηκε) «Αριστεροί» θα έσκιζαν μνημόνια, θα έκαναν την Γερμανία να τους (και μας) παρακαλεί να μείνουμε στο ευρώ, ότι εν πάση περιπτώσει τα προβλήματα –κυρίως τα οικονομικά- θα αποτελούσαν μια κακή ανάμνηση του παρελθόντος!
Δύο χρόνια μετά οι περισσότεροι διαψεύστηκαν και μάλιστα παταγωδώς. Η ελληνική… παλινόρθωση δεν ήρθε (ούτε και φαίνεται πως θα έρθει), ενώ η χώρα οδεύει από το κακό στο χειρότερο και μάλιστα με την Ιστορία να επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Η ηγετική ομάδα του Μεγάρου Μαξίμου δυστυχώς έχει πέσει σε όλους τους λάκκους που έσκαψε για αυτήν ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών, Βόλφγανγκ Σόιμπλε, την ώρα που στο τραπέζι υπάρχει πάντα το Grexit και η επιστροφή στη δραχμή. Άλλωστε είναι πανθομολογούμενο ότι οι Ευρωπαίοι πλέον έχουν φροντίσει για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, κάτι που σημαίνει ότι τέτοιου είδους απειλές, περί ντόμινο, προκαλούν μόνο γέλιο.
Γέλιο το οποίο μοιάζει να είναι νευρικό, αν κανείς αντιληφθεί ότι η ελληνική πραγματικότητα και η ελληνική δημόσια σφαίρα κυριολεκτικά ζει εποχές «περήφανης διαπραγμάτευσης»! Η δεύτερη αξιολόγηση παραμένει στο αέρα, με τους εταίρους να ζητούν νέα μέτρα λιτότητας, τον Αλέξη Τσίπρα να λέει «όχι» (το οποίο αργότερα θα κάνει «ναι») και τους πολίτες κάπου στο ενδιάμεσο να αγωνιούν για τις ζωές τους. Πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους, που πίστεψαν στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, στην πάταξη της διαφθοράς, της διαπλοκής και όλων όσων παθογενειών μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση.
Αυτές, λοιπόν, οι παθογένειες τα δύο τελευταία χρόνια όχι μόνο δεν εξαφανίστηκαν, αντιθέτως μεγεθύνθηκαν. Από τις προσλήψεις στο δημόσιο (ημετέρων βεβαίως) μέχρι την συνεχή προσπάθεια του Μεγάρου Μαξίμου να ξεγελάσει τους πάντες και κυρίως τον Ελληνικό λαό.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από την (υποτιθέμενη) προσπάθεια για πάταξη της διαπλοκής δεν υπάρχει. Από την εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ καθόταν στα έδρανα της αντιπολίτευσης μια λέξη κυριαρχούσε στα χείλη τους. Η λέξη διαπλοκή, έγινε σύνθημα για την άλωση της εξουσίας, όταν όμως ήρθε η ώρα να την κάνουν πράξη, προσπάθησαν οι ίδιοι να κυριαρχήσουν στα ΜΜΕ. Κάτι οι τηλεοπτικές άδειες, κάτι ο ΔΟΛ, κάτι η Εξεταστική ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να επιβεβαιώσει τους μεγαλύτερους πολέμιούς του και να γίνει ένα ακόμα κόμμα εξουσίας.
Το χειρότερο, βέβαια, απ' όλα είναι ότι πλέον τίποτα δεν μας εκπλήσσει. Δεν μας εκπλήσσει ότι μας κορόιδεψαν και ότι (πιθανότατα θα) συνεχίσουν να το κάνουν, δίχως καν να ανοίγει ρουθούνι. Στα δύο χρόνια που πέρασαν τουλάχιστον απεδείχθη περίτρανα πως ο ΣΥΡΙΖΑ είπε ελάχιστες αλήθειες και ακόμη και την ύστατη ώρα επιμένει στην προσπάθεια να κοινωνεί μια διαφορετική πραγματικότητα, από αυτή που βιώνει ο Έλληνας πολίτης. Το ζήτημα είναι μέχρι πότε θα μπορεί να το κάνει αυτό…
