Η επανάσταση στο Ιράν ήταν η μοναδική λαϊκή επανάσταση μετά τη Γαλλική, όπου επαναστάτησε σύσσωμος ο λαός και όχι οι «επαγγελματίες επαναστάτες» ή οι πραξικοπηματίες στρατηγοί «επαναστάτες» του τρίτου κόσμου.
Πολλοί τότε χειροκροτήσαμε που έπεσε ο αιματοβαμμένος «Θρόνος του Παγωνιού» με τη σκληρή δυναστεία των Παχλαβί. Παράλληλα κατηγορήσαμε το Ιράκ του Σαντάμ, που επιτέθηκε στη νεαρή επανάσταση πριν αυτή προλάβει να σταθεροποιηθεί και βγάλει τους πρώτους ανθούς της.
Βέβαια, με την κοσμική μας άποψη, θεωρούσαμε ότι την απολυταρχία του Σάχη θα αντικαταστήσει μια αστική ή έστω μια ελεύθερη λαϊκή δημοκρατία, και όχι η φασιστική σκοταδιστική απολυταρχία των μουλάδων. Αυτά ξέραμε, αυτές ήταν οι παραστάσεις της τότε εποχής.
Ο ισλαμισμός δεν είχε προβάλει την επικινδυνότητα και τον ολοκληρωτισμό των τελευταίων ετών. Οι μόνοι μουσουλμάνοι που απασχολούσαν τη διεθνή πολιτική ειδησεογραφία ήταν ο Αραφάτ και η ΠΛΟ (οργάνωση για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης). Αλλά ήταν κεντροαριστερής κατεύθυνσης, ήταν κοσμικοί μουσουλμάνοι, και είχαν αποδεχθεί την ύπαρξη δύο κρατών.
Άλλωστε και η κοσμική διανόηση της Περσίας, όπως και οι κομμουνιστές του Τουντέχ, ήταν υπέρ της επανάστασης του Χομεϊνί προκειμένου να φύγει ο Σάχης.
Εκείνη την εποχή η συγκεκριμένη επανάσταση καθόλου δεν απασχόλησε την εγχώρια Αριστερά, τόσο στην παραδοσιακή όσο και στην ανανεωτική «ρεφορμιστική» μορφή της. Ήταν έξω από τις προδιαγραφές του αριστερού manual, όπου την επανάσταση την κάνει η πρωτοπορία της εργατικής τάξης σε συμμαχία με τους αγρότες και τη συμμαχία εκείνων των μικροαστικών στρωμάτων που είχαν ριζοσπαστικοποιηθεί.
Βέβαια, την ίδια εποχή δεν έδινε μεγάλη σημασία και σε ένα άλλο θέμα που πλέον διαπλέκεται με το Ιράν στη Μέση Ανατολή. Στην Παλαιστίνη. Αφενός γιατί η Σοβιετική Ένωση ήταν υπέρ της ίδρυσης ισραηλινού κράτους (οπότε πως θα πήγαιναν κόντρα στη μητέρα πατρίδα), αφετέρου γιατί ο αγώνας του Αραφάτ ήταν εθνικοαπελευθερωτικός.
Κάτι που δεν συγκινούσε ιδίως τη χαριτόβρυτη ανανεωτική Αριστερά, που έβλεπε σε αυτά σπέρματα εθνικισμού, όπως εξάλλου και στον ΙΡΑ στην Ιρλανδία, και την ΕΤΑ στην Ισπανία. Άλλωστε τους αριστερούς τους απασχολούσε διακαώς η ειρήνη και η αντίθεση στους δυτικούς πυραύλους Πέρσινγκ και Κρουζ. Οι ισοδύναμοι σοβιετικοί SS-20 μάλλον έριχναν ανθοπέταλα.
Πέρασαν οι εποχές, η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε και η Αριστερά προκειμένου να καλύψει την αντιδυτική ανάγκη της, ανακάλυψε τον καταπιεσμένο ισλαμισμό και την Παλαιστίνη. Και τάχθηκε άρδην κατά του Ισραήλ και υπέρ του όποιου του εναντιώνεται. Ακόμη και του Ιράν, έστω και αν το καθεστώς δολοφονεί γυναίκες επειδή δεν θέλουν να φορέσουν μαντήλα. Έστω και αν πέρασε από λεπίδι τους συντρόφους κομμουνιστές του Τουντεχ, ενώ έριξε στη φυλακή κάθε φιλελεύθερη φωνή.
Δεν προβαίνουμε σε γεωπολιτική ανάλυση. Είναι άλλων δουλειά. Στα δικά μας αναφερόμαστε. Η Αριστερά έχει προσεγγίσει τη γεωπολιτική διένεξη Ιράν- Ισραήλ - Παλαιστίνη, σε ανθρωπιστικό και μόνο επίπεδο. Το γεγονός ότι εμπλέκονται τόσοι παίκτες, Κίνα, ΗΠΑ, διαμάχη σιιτών - σουνιτών, ζώνες γεωπολιτικής και οικονομικής επιρροής, υπηρέτες καθηκόντων όπως Χαμάς, Χεσμπολά, Χούθι κ.α., είναι εκτός των οριζόντων της.
Σαφώς είναι σοβαρό ανθρωπιστικό θέμα. Και δεν είναι οι μόνοι ανθρωπιστές όπως αυτοανακηρύσσονται. Αλλά υπάρχει η πρωταρχική αλήθεια. Ο ΟΗΕ αποφάσισε, και αν οι Αραβες είχαν δεχθεί την ύπαρξη δύο κρατών, τα ποτάμια αίματος, δυστυχίας, ταπείνωσης, προσφυγιάς, μίσους, δεν θα είχαν υπάρξει. Οι άμαχοι της Παλαιστίνης στην παρούσα φάση πληρώνουν τα γεωπολιτικά παιγνίδια επιρροής. Στην αρχή του αιματηρού δράματος πλήρωσαν τον πρωτόγονο αραβικό εθνικισμό.
Γι’ αυτό, υπό το πρίσμα της μονομερούς ανθρωπιστικής θεώρησης που είναι γι’ αυτούς η μόνη πτυχή του παλαιστινιακού, όχι απλώς ξάφνιασε αλλά προκάλεσε σοκ στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ η ανάρτηση του Στέφανου Κασσελάκη, με την οποία καταδίκαζε «χωρίς αστερίσκους» την επίθεση του Ιράν, ενώ συντάχθηκε και με την πρόταση Μπάιντεν!
Να σημειωθεί ότι ο Αμερικανός πρόεδρος διεμήνυσε στον Νετανιάχου την αδιαμφισβήτητη στήριξη των ΗΠΑ στο Ισραήλ, αλλά και τον προειδοποίησε ότι οι ΗΠΑ δεν θα υποστηρίξουν καμία ισραηλινή αντεπίθεση εναντίον του Ιράν.
Είχε προηγηθεί κατ΄εντολήν του φυσικά, το Γραφείο Τύπου του κόμματος: «Ο ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ καταδικάζει απερίφραστα την επικίνδυνη ιρανική επίδειξη ισχύος σε βάρος του Ισραήλ και εκφράζει την έντονη ανησυχία του για τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή που θέτουν σε κίνδυνο την περιφερειακή ασφάλεια».
Φυσικά, άλλο που δεν ήθελαν τα δεξιά τρολ να κάνουν πάρτι με το σύνθημα «Κασσελάκης- ΝΑΤΟ- το ίδιο συνδικάτο». Είχε προηγηθεί και ο χαρακτηρισμός του ΝΑΤΟ από τον Στέφανο ως «Ιερή αμυντική συμμαχία».
Με αυτά ελαχιστοποιήθηκε και το ενδιαφέρον για τις χθεσινές εκλογές ανάδειξης των υποψηφίων ευρωβουλευτών, που κατά τον ΣΥΡΙΖΑ είχε μεγάλη συμμετοχή.
