Οι καπνοί από τις φωτιές και τα καρβουνιασμένα δάση δε θάμπωσαν μόνο την περίλαμπρη νίκη της κυβέρνησης. Ανέδειξαν και την αχίλλειο πτέρνα της. Την υπεροψία και τον πρόωρο εφησυχασμό που τροφοδότησε η πρωτοφανής συντριβή της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Κυβερνητικοί αξιωματούχοι νιώθουν άτρωτοι επειδή οι αντίπαλοι σέρνονται. Δεν είναι άσχετη αυτή η αίσθηση παντοδυναμίας με την αδιανόητη συμπεριφορά Μηταράκη - όσο και να παρεμβαίνει η αφέλεια χαρακτήρος.
Η Ελλάδα καιγόταν, η αστυνομία αγωνιωδώς εκκένωνε τις φλεγόμενες περιοχές, ο πρωθυπουργός του μιλούσε για συνθήκες πολέμου, και ο πολιτικός προϊστάμενος της Προστασίας του Πολίτη δροσιζόταν αμέριμνος απολαμβάνοντας νησιώτικα ειδυλλιακά ηλιοβασιλέματα.
Ήταν μια τρομερή συνθήκη έκτακτης ανάγκης, λόγω της οποίας δε θα διανοείτο να εγκαταλείψει τη θέση του και ο διευθυντής της τελευταίας ενημερωτικής ιστοσελίδας. Πόσο μάλλον ο αρμόδιος υπουργός. Το ίδιο επαναπαυμένος έδειχνε και ο υπουργός κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής προστασίας, Κικίλιας, που με εμβληματική αφέλεια μας… Καθησύχασε ότι οι περιοχές που επλήγησαν τη Ρόδο αντιπροσώπευαν λιγότερο από το 10% του νησιού.
Βεβαίως, οι ανωτέρω έχουν την αμέριστη συμπαράσταση… του ΣΥΡΙΖΑ. Η αξιωματική αντιπολίτευση ακροζυγιάζεται ανάμεσα στη σοβαρότητα που προσπαθεί και δεν μπορεί να αποκτήσει, και τον χθεσινό της εαυτό που την έστειλε στον 17%. Εκεί που θες να κρίνεις αυστηρά τους προαναφερθέντες έρχεται η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ και μετασχηματίζει τον θυμό.
Σύμφωνα με το Γραφείου Τύπου ΣΥΡΙΖΑ, «Η παραίτηση Μηταράκη και το άδειασμα Πατούλη δεν μπορούν να κρύψουν τις τεράστιες ευθύνες Μητσοτάκη για τις πυρκαγιές»!
Τα λένε αυτοί που δεν αποδοκίμασαν τη Δούρου για το Μάτι και τη Μάνδρα, που δεν παραίτησαν αυτοστιγμεί τον Τόσκα ο οποίος έψαχνε να βρει λάθη στο Μάτι και δεν έβρισκε, και που μια εβδομάδα μετά, ο αρχηγός τους χωρίς ίχνος ενσυναίσθησης, απολάμβανε την κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας στο κότερο Παναγοπούλου.
Δεν έχουν την ωριμότητα ή έστω το πολιτικό ένστικτο, να κατανοήσουν πού τους παίρνει να κάνουν αντιπολίτευση και πού όχι. Σε ποια θέματα θα ακουστούν και με ποια θα σκορπίσουν ειρωνικά χαμόγελα και αγανακτισμένες βρισιές.
Ηλίου φαεινότερο ότι η ΝΔ δεν έχει αντιπολίτευση στο κοινοβούλιο. Ενδέχεται να την αποκτήσει όμως στην κοινωνία. Και δε θα είναι η αντιπολίτευση που ονειρεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ, η αντιπολίτευση του δρόμου.
Η ΝΔ έχει συσπειρωμένη τη συντριπτική πλειοψηφία της παραδοσιακής δεξιάς βάσης. Όμως τη νίκη την έδωσε το κρίσιμο κομμάτι των κεντροδεξιών και κεντρώων που ψήφισε εξαιτίας του Μητσοτάκη, θεωρώντας ότι στην παρούσα φάση (και με δεδομένες τις ανύπαρκτες εναλλακτικές), είναι ο κατάλληλος να άρει τις παθογένειες δεκαετιών.
Και αυτοί, όπως διαφάνηκε από τις αναρτήσεις τους στα social media, είναι κριτικοί πολίτες και ανεξάρτητοι ψηφοφόροι. Δεν έχουν καμιά σχέση με το μισερό, στοχοπροσηλωμένο, και άλογο τμήμα των Συριζαίων οπαδών, που δικαιολογούσαν πάντα όποια αβελτηρία, όποια αποτυχία, όποια υποχώρηση, όποια ανεπάρκεια, όποια «στραβή στη βάρδια» της κυβέρνησή τους.
Αυτοί οι ψηφοφόροι δεν αποθεώνουν τον Μητσοτάκη, δεν τον θεωρούν ως ακαταμάχητο ηγέτη που βγαίνει κάθε εκατό χρόνια (φαίνεται δεν έχουν κρίση Θεανώ μου), δεν αντιμετωπίζουν την κριτική ως ιεροσυλία, όπως οι Συριζαίοι την κριτική στον Τσίπρα. Κρίνουν την κυβέρνηση στο κάθε βήμα της, επιβραβεύουν τα θετικά και αποδοκιμάζουν τα αρνητικά.
Περιμένουν τις περίφημες μεταρρυθμίσεις για τις οποίες ψηφίστηκε. Και δε θα είναι όλες «απαλές», άνευ κοινωνικών αντιδράσεων και πολιτικού κόστους, όπως ήταν η ψηφιακή αναγέννηση Πιερρακάκη, η αντίσταση στον Εβρο, και ο εγκλεισμός της πανδημίας με τα απελευθερωμένα από την Ε.Ε. επιδόματα.
Περιμένουν π.χ. περιορισμό της γραφειοκρατίας (πέραν της ψηφιοποίησής της), θεραπεία της μεγάλης πληγής της Δικαιοσύνης που έχει και αναπτυξιακό κόστος, καλύτερη Υγεία και Παιδεία, που δε σημαίνουν πάντα περισσότερα χρήματα, ή μόνο περισσότερα χρήματα, αλλά οργανωτικές αναδιαρθρώσεις. Απαιτούν προστασία του πληγωμένου περιβάλλοντος, το ξεδόντιασμα των ΜΚΟ που κάνουν παράνομη διακίνηση ανθρώπων (ήδη έχει καθυστερήσει σε αυτό), και πολλά άλλα.
Ο ίδιος ο Μητσοτάκης έχει δείξει αρκετά προβλεπτικός (αλλά όχι προβλέψιμος), οργανωμένος και σταθερός στο μακροπρόθεσμο οργανόγραμμά του. Θα κριθεί όμως από την εσωτερική του δύναμη να αντισταθεί και να πολεμήσει τις αντιστάσεις που θα ακολουθήσουν.
Όμως έτσι γράφεται η ιστορία και έτσι οι πρωθυπουργοί σημαδεύουν τις εποχές τους.
