Η επίσημη πρόσκληση του ΣΥΡΙΖΑ για συμμετοχή στη συγκέντρωση της Νέας Σμύρνης ξεπερνά τα όρια του λαϊκισμού και της προσπάθειας να επενδύσει στην ένταση και στον διχασμό αφού γίνεται την ώρα που η πανδημία χτυπά κόκκινο, υπονομεύοντας με τον τρόπο αυτό τις προσπάθειας για την αντιμετώπισή της και την προστασία της δημόσιας υγείας και των πολιτών.
Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας χαρακτήρισε «πρόσχημα» την πανδημία και έδωσε το έναυσμα για τις εξελίξεις επιβεβαιώνοντας πως η στροφή προς τη σοσιαλδημοκρατία και το κέντρο αποτελεί παρελθόν μπροστά στην προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα κύμα νεοαγανακτισμένων και να κτιστεί η σκάλα που θα επαναφέρει το κόμμα στην εξουσία μέσα από έστω και εικονικές συνθήκες οργής και αγανάκτησης.
Είναι πλέον ορατό ότι η αξιωματική αντιπολίτευση στηρίζει το αφήγημά της στην ένταση. Το ανέδειξε με την υπόθεση Κουφοντίνα έχοντας πριν επιχειρήσει να χρεώσει στην κυβερνώσα παράταξη την υπόθεση Λιγνάδη και τους βιασμούς ανηλίκων. Αδυνατώντας να καταρτίσει αντιπολιτευτικό λόγο και προγραμματικό σχέδιο επενδύει σε οποιασδήποτε μορφής αντίδρασης επαναφέροντας ακόμη και συνθήματα που χρησιμοποιήθηκαν (μαζί με τις κρεμάλες) την περίοδο πριν το 2015
Το γεγονός πως οι συγχρωτισμοί που γίνονται στις συγκεντρώσεις δύναται να αποτελέσουν εστία μετάδοσης ουδόλως απασχολεί την ηγεσία της Κουμουνδούρου. Άλλωστε ο Αλέξης Τσίπρας έχει δηλώσει ότι «δέχεται το ρίσκο» διευκρινίζοντας εκ των υστέρων ότι δέχεται «πως υπάρχει ρίσκο». Και στις δύο περιπτώσεις όμως με τον ΣΥΡΙΖΑ να καλεί σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας κάνοντας σημαία ευκαιρίας την απαράδεκτη συμπεριφορά στελέχους της ΕΛΑΣ και την αποτρόπαια πράξη του ξυλοδαρμού προκειμένου να εγείρει εμφυλιοπολεμικά συνθήματα και να προμοτάρει την τακτική του διχασμού μέσω αναφορών σε συνθήκες καταστολής και αστυνομοκρατίας το ζήτημα λαμβάνει πολιτικές διαστάσεις.
Η παρέμβαση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και η αναφορά στις ευθύνες του Αλέξη Τσίπρα για τις εξελίξεις εν μέσω πανδημίας δείχνουν πως η κυβέρνηση δεν προτίθεται να αφήσει την προστασία της δημόσιας υγείας έρμαιο των μικροκομματικών σκοπιμοτήτων της αξιωματικής αντιπολίτευσης και των υπολοίπων κομμάτων που σύρονται στην πορεία της έντασης και της σύγκρουσης.
Αυτό πάντως που προκαλεί εντύπωση είναι το γεγονός πως ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να κινείται κόντρα και στα όσα υποστηρίζει μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων του επιλέγοντας να αγκαλιάσει το ακραίο κομμάτι του 3% φέρνοντας προ των ευθυνών τους και όλους όσοι έχουν σπεύσει να αποκαθάρουν το κόμμα δίνοντάς του ένα κεντροαριστερό άλλοθι.
Οι μέχρι τώρα πράξεις και παραινέσεις της Κουμουνδούρου δείχνουν ότι παραμένουν αμετανόητοι και εγκλωβισμένοι σε ιδεολογικές αντιλήψεις και αγκυλώσεις του προηγούμενου αιώνα καθώς και σε αποφάσεις που συνδέονται με τη δημιουργία αναχωμάτων για τυχόν περιπτώσεις που ενδέχεται να ανοίξουν στο άμεσο μέλλον άμεσα όμως συνδεδεμένες με την κυβερνητική του θητεία.
Ο εναγκαλισμός με ακραίες οργανώσεις, ακόμη και αν χαρακτηρίζονται ως «δικά μας παιδιά» ή προσδιορίζονται ως «συλλογικότητες» δείχνει πως η ένταση μετατρέπεται σε κυρίαρχο πολιτικό αντιπολιτευτικό αφήγημα χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η κατάσταση στη δημόσια υγεία. Αντιθέτως, δημιουργείται η εντύπωση πως η πανδημία με τις όποιες δυσμενείς εξελίξεις τόσο σε ανθρώπινες ζωές όσο και στην οικονομία αποτελούν για την αξιωματική αντιπολίτευση ως βάση για τη δημιουργία συνθηκών επιστροφής στην εξουσία.
Παραγνωρίζοντας πως το 2021 δεν είναι 2015 και τα διλήμματα του μνημονίου αντιμνημονίου δεν υφίσταται και ξεχνώντας πως έχουν ήδη δοκιμαστεί ως κυβέρνηση οδεύουν σε κινηματικές μορφές αριστερόστροφων πρακτικών.
