Ο Σύριζα όπως γίνεται ευρέως αντιληπτό, αποσυντίθεται ραγδαία ενώ αν πιστέψουμε στοιχηματικές εταιρείες και δημοσκοπήσεις, ο Δούκας θα είναι ο επόμενος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Αν αυτό επιβεβαιωθεί, θα είναι μάλλον το χειρότερο δυνατό σενάριο για το ΠΑΣΟΚ και το καλύτερο δυνατό για τη Νέα Δημοκρατία.
Αλλά, μια αντιπολίτευση - σκορποχώρι με επικεφαλής φαιδρά και ανυπόληπτα πρόσωπα, δεν θα έπρεπε να αποτελέσει άλλοθι σε καμιά περίπτωση για την κυβερνώσα παράταξη.
Που για να είμαστε ειλικρινείς δεν ξεκίνησε καλά τη δεύτερη θητεία της και ένα χρόνο μετά, φαίνεται να ψάχνει ακόμα το βηματισμό της.
Το 28% στις ευρωεκλογές ήταν το πρώτο σινιάλο ότι κάτι δεν πάει καλά και ότι πολλά πρέπει ν' αλλάξουν. Οι χαμηλές πτήσεις στις δημοσκοπήσεις που έρχονται, το επιβεβαιώνουν πέρα από κάθε αμφιβολία.
Ασφαλώς και επηρέασαν το κλίμα οι περσινές μεγάλες φωτιές στον Έβρο και τη Ρόδο και κυρίως οι καταστροφικές πλημμύρες στη Θεσσαλία που θάμπωσαν την εικόνα του λεγόμενου επιτελικού κράτους. Όπως και η φετινή μεγάλη φωτιά στην Πεντέλη παρά το αρχικό καλό ξεκίνημα στη διαχείριση.
Το θέμα των υποκλοπών που πολλοί στην αντιπολίτευση εξακολουθούν για ευνόητους λόγους να συντηρούν όπως επίσης και τα Τέμπη που αποδείχθηκαν χαίνουσα πληγή με τις σχετικές τερατώδεις θεωρίες συνωμοσίας περί μπαζώματος που αντικρούστηκαν πολύ αργά, έπαιξαν επίσης το ρόλο τους.
Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, το κακό όμως ξεκίνησε πέρυσι με το διπλό 41% που αιφνιδίασε ακόμα και τους κυβερνώντες που έδειξαν αδυναμία διαχείρισής του.
Το αδικαιολόγητα εκτεταμένο rotation που ακολούθησε, έφερε ένα περίπου τετράμηνο αδράνειας και έκοψε απότομα το νήμα της συνέχειας από την πολύ καλή πρώτη τετραετία που ήταν και γεμάτη προκλήσεις.
Η γενική εντύπωση έκτοτε, είναι ότι η κυβέρνηση, επαναπαυόμενη ίσως στις δάφνες του 41%, «έκατσε» και απώλεσε την ικανότητα να διαμορφώνει την ατζέντα, αγόμενη πλέον και φερόμενη από εξελίξεις που διαμορφώνουν άλλοι, ερήμην της. Η παραγωγή πολιτικής έδωσε τη θέση της στην απλή διαχείριση.
Μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο άλλαξαν τρεις υπουργοί Προστασίας του Πολίτη, τρεις υπουργοί Εργασίας, δύο υπουργοί Υγείας και καρατομήθηκαν άλλοι τέσσερις για διάφορους λόγους, πράγμα που τουλάχιστον υποδηλώνει αστοχίες σε επιλογές προσώπων.
Τα περιστατικά με την Άννα Μισέλ και τον Αυγενάκη επιτάχυναν απλώς τη φθορά που ούτως ή άλλως ήταν υπαρκτή μετά από πέντε χρόνια διακυβέρνησης.
Το κακό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, η απώλεια ψήφων και προς τα δεξιά και η σκληρή κριτική των Σαμαρά, Καραμανλή, φαίνεται πως οδήγησαν σε απώλεια ψυχραιμίας, πανικό και λάθος συμπεράσματα τη στιγμή που οι κεντρώοι ψηφοφόροι που απείχαν ήταν αριθμητικά πολύ περισσότεροι.
Και σ' ένα πολύ αμφιλεγόμενο corrective action plan, επιχειρείται τώρα μια μάλλον άτσαλη στροφή προς τα δεξιά, πρώτα με τους γενικούς γραμματείς, μετά με την επιλογή του επιτρόπου και στο τέλος –όπως διαφαίνεται– και με την ΠτΔ που θα είναι η επόμενη που θα πληρώσει το μάρμαρο.
Αλλά το 40% του ‘19 και το διπλό 41% του ‘23 προήλθαν ακριβώς επειδή η ΝΔ δεν περιχαρακώθηκε στα στενά πολιτικά της όρια αλλά με ανοίγματα σε πρόσωπα και πολιτικές, έδειξε ελκυστική και στο κεντρώο κοινό που συμβαίνει να είναι και το πιο ψαγμένο πολιτικά και να δίνει σχεδόν πάντα τη νίκη στις εκλογές, παρέχοντας προστιθέμενη πολιτική αξία.
Τα διλήμματα επομένως και οι προκλήσεις είναι μπροστά μας.
Η κυβέρνηση αυτή, έχοντας καθαρό πολιτικό ορίζοντα μέχρι το 2027, έχει όλες τις προϋποθέσεις να ανακάμψει.
Εκτός φυσικά αν θελήσει να γίνει αρεστή στον Καραμανλή και τον Σαμαρά παρά στον κόσμο που την εμπιστεύθηκε, οπότε πρέπει από τώρα να σκεφτεί σε ποιον θα παραδώσει τη σκυτάλη σε τρία χρόνια.
Αν συνεπώς δεν γίνει μια επανεκκίνηση τώρα, δεν θα γίνει ποτέ. Και το 2027 δεν είναι καθόλου μακριά.
*Ο Κυριάκος Μπερμπερίδης είναι μέλος της Γραμματείας Προγράμματος και των Τομέων Υγείας & Πολιτικής Υποστήριξης της Νέας Δημοκρατίας.
