Του Γιάννη Κ. Τρουπή
Δεν είναι λίγοι εκείνοι, ακόμα και εντός του Μεγάρου Μαξίμου, που εκτιμούν ότι η πρωτιά για τον ΣΥΡΙΖΑ έχει χαθεί. Ασφαλώς η συγκεκριμένη εκτίμηση δεν πρόκειται να ακουστεί ποτέ από τα χείλη οποιουδήποτε κυβερνητικού αξιωματούχου όμως μία σειρά κινήσεων και επιλογών τους τελευταίους το αποδεικνύουν,
Είναι προφανές ότι ο κ. Τσίπρας έχει μπει στη λογική της διαχείρισης της επερχόμενης ήττας, με τις δημοσκοπήσεις να μην του δίνουν, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, κάποιο ενθαρρυντικό μήνυμα. Ως μοναδική διέξοδο και προκειμένου το κυβερνών κόμμα να περιορίσει την έκταση της ήττας ακολουθεί μια πολιτική που συνδυάζει την λογική της “καμμένης γης” με τη φιλοσοφία του “Τσοβόλα δώστα όλα”.
Από τη μία δηλαδή τοποθετεί “νάρκες”, προσβλέποντας ότι αυτές θα σκάσουν στα χέρια της επόμενης κυβέρνησης και από την άλλη ακολουθεί τις χειρότερες παλαιοκομματικές πελατειακές πρακτικές παροχολογίας, προσπαθώντας να συσπειρώσει το κομματικό του ακροατήριο.
Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν ας δούμε μία σειρά από “νάρκες”, τις οποίες έχει ήδη βάλει στο δρόμο προς τις κάλπες και που όποιος τις πατάει θα έχει άσχημες συνέπειες:
- Η δημοσιονομική νάρκη:
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αφού δέσμευσε τη χώρα σε πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2022 και σε διαρκή λιτότητα μέχρι το 2060, αφού υποθήκευσε δημόσια περιουσία για 99 χρόνια, αφήνει τεράστιες εκκρεμότητες που απορρέουν από δύο πηγές:
Α) Διόγκωση του Κομματικού Κράτους και αύξηση του κόστους μισθοδοσίας: Το κόστος μισθοδοσίας το 2018 έχει αυξηθεί κατά 660 εκατ. ευρώ σε σχέση με το 2017. Και συνολικά, επί ΣΥΡΙΖΑ, το κόστος προσωπικού της Γενικής Κυβέρνησης έχει αυξηθεί κατά 2 δις ευρώ.
Β) Δικαστικές διεκδικήσεις: Με ευθύνη της κυβέρνησης η οποία δεν επέλυε εγκαίρως τα ζητήματα, οι εκκρεμείς δικαστικές υποθέσεις που αφορούν αναδρομικές αποδοχές αφορούν ποσά 3,6 δις ευρώ περίπου σε ετήσια βάση. Αν οι προσφεύγοντες δικαιωθούν από τα ανώτατα δικαστήρια το ποσό αυτό θα πρέπει να καταβληθεί τμηματικά και πιθανότατα όχι μόνον εντός ενός μόνον έτους, γεγονός που ανατρέπει τον όποιο δημοσιονομικό σχεδιασμό.
- Τραπεζική νάρκη και ιδιωτικό χρέος
Η κυβέρνηση Τσίπρα έκλεισε τις τράπεζες το καλοκαίρι του 2015 και τελικά τις οδήγησε σε μια τρίτη αχρείαστη ανακεφαλαιοποίηση. Το αποτέλεσμα ήταν μετά και την ανακεφαλαιοποίηση αυτή, οι τράπεζες να χάσουν το 98% της αξίας τους, προκαλώντας ζημία 40 δις ευρώ, εκ των οποίων 25 δις ευρώ περίπου στο Ελληνικό Δημόσιο και 15 δις ευρώ στους Έλληνες μικρομετόχους που είδαν την αξία των μετοχών τους να εξαϋλώνεται.
- Νάρκη στην πορεία της οικονομίας
Μια σειρά από εκθέσεις (ΟΟΣΑ Citigroup, κ.α.) μιλούν για επιβράδυνση της οικονομίας τα επόμενα χρόνια, καθώς και για ανάκαμψη πολύ μικρότερη των δυνατοτήτων της οικονομίας μας, την οποία μάλιστα αποδίδουν κυρίως στην υπερφορολόγηση. Παράλληλα, η πρόσφατη έκθεση της Κομισιόν αναδεικνύει τις καθυστερήσεις της κυβέρνησης στην υλοποίηση των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων, που θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην ανάπτυξη και να φέρουν επενδύσεις.
- Νάρκη βασικών υπηρεσιών και υποδομών:
Το σύνολο των δημοσίων φορέων, οργανισμών και υποδομών είναι σε τραγική κατάσταση. Από την Υγεία και τις μεταφορές, μέχρι τις μεγάλες Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμούς. Νοσοκομεία, αστικές και σιδηροδρομικές μεταφορές, ενέργεια, ταχυδρομεία, όλα ταλαιπωρούν τους πολίτες και παράγουν ελλείμματα που θα φορτωθούν στην πλάτη τους. Για παράδειγμα , η ΔΕΗ : Μέσα σε τέσσερα χρόνια η κυβέρνηση με τις διορισμένες διοικήσεις της έκανε τη ΔΕΗ από βασικό αναπτυξιακό πυλώνα για την ελληνική οικονομία σε μια ουσιαστικά χρεοκοπημένη εταιρεία. Η χρηματιστηριακή αξία της εταιρείας τον Οκτώβριο του 2014 (6/10/2014) ήταν 1,9 δις. ευρώ, και σήμερα είναι μόλις 0,3 δις ευρώ.
Το παραπάνω σκεπτικό κυριαρχεί στις αναλύσεις που κάνει η αξιωματική αντιπολίτευση όλο το τελευταίο διάστημα και σαφώς αποκτά ιδιαίτερη χροιά την περίοδο αυτή που ο χρόνος πλέον μετρά αντίστροφα προς τις εθνικές εκλογές . Στην Πειραιώς επιμένουν μάλιστα ότι όσο ο πρωθυπουργός θα πηγαίνει προς τις κάλπες, τόσο οι επιλογές του θα χαρακτηρίζονται από ψηφοθηρική λογική.
