Η συμμετοχή στον συλλογικό αποτροπιασμό για τις ειδεχθείς διαστάσεις της υπόθεσης του Κολωνού δεν είναι επαρκής για να θολώσει την αντανάκλαση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ στον κοινοβουλευτικό καθρέφτη. Αυτή η μομφή που διακινείται στις πολιτικές συζητήσεις αλλά και στα κοινοβουλευτικά πηγαδάκια εδράζεται στη στάση των δυο κομμάτων σε μια από τις κορυφαίες νομοθετικές διαδικασίες, που δεν είναι άλλη από την επικαιροποίηση του Ποινικού Κώδικα.
Το παραγόμενο αποτέλεσμα των πρόσφατων αλλαγών άλλωστε, τέμνει ευθέως την τραγωδία που καλούνται να διαλευκάνουν οι αρχές της Πολιτείας, και άπτονται απόλυτα με την ικανοποίηση του αισθήματος δικαίου. Για τη συγκεκριμένη πτυχή αναπόσπαστο τμήμα του νομικού οπλοστασίου της ποινικής δικαιοσύνης έγινε η τροποποίηση του άρθρου 336, με την οποία ο βιασμός επισείει την ισόβια κάθειρξη. ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, καταψήφισαν ή τοποθετήθηκαν με «παρών» στις αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα.
Ως φύλλο συκής είχε επιστρατευθεί η θετική στάση στο επίμαχο άρθρο 71, για το οποίο είχε προηγηθεί από τη συζήτηση στην ειδική μόνιμη επιτροπή της Βουλής και δια του Προέδρου της η επίμονη πίεση προς το υπουργείο Δικαιοσύνης να συμπεριληφθεί στο «μπουκέτο» των αλλαγών η εισαγωγή και του βιασμού ανηλίκου στις περιπτώσεις που θα επιφέρεται η βαρύτερη ποινή.
Υπό αυτό το πρίσμα, εκφεύγει, σύμφωνα με αρμόδιους παράγοντες, της ουσιαστικής διάστασης, η δήλωση του Τομεάρχη Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ, Θεόφιλου Ξανθόπουλου, ότι ψηφίστηκε ομόφωνα από όλα τα κόμματα. Λησμονείται άλλωστε ότι με τις συγκεκριμένες αλλαγές, από την τιμωρία για το αποκρουστικό έγκλημα του βιασμού ανηλίκου, αφαιρέθηκε το οποιοδήποτε ευεργέτημα. Αυτό κατά την επισήμανση του Προέδρου της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Σωφρονιστικού Συστήματος, Κώστας Καραγκούνη, μεταφράζεται στην έκτιση πραγματικής ποινής τουλάχιστον 18 ετών.
Υπερθεματίζοντας προς αυτήν την κατεύθυνση έμπειροι κοινοβουλευτικοί παραπέμπουν στην απόσταση που τηρήθηκε από την κοινοβουλευτική ακροβασία των δυο κομμάτων που κατά τον γαλάζιο καταλογισμό, κρύφτηκαν πίσω από την έκφραση της διαφορετικής στάσης επί της αρχής και επί των άρθρων. Ήταν χαρακτηριστική η περίπτωση του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέα Λοβέρδου.
Ο κ. Λοβέρδος, τότε, είχε χαρακτηρίσει αδιανόητη τη στάση του κόμματος του, με τις εισηγήσεις των εκπροσώπων του ΠΑΣΟΚ, να εξαντλούνται επί άλλων θεμάτων τη στιγμή που επί του κοινοβουλευτικού πιεστηρίου βρίσκονταν οι αυστηροποιήσεις των ποινών για τις οποίες η αείμνηστη Φώφη Γεννηματά, ασκούσε έντονες πιέσεις αλλά και δριμεία κριτική.
Αναπάντητο παραμένει από πλευράς του ΣΥΡΙΖΑ το ερώτημα που αφορά και σε μεταβολές που επέφερε η διακυβέρνηση του στην πειθαρχική και νομική στεγανοποίηση περιπτώσεων με συναφές περιεχόμενο.Όπως επί παραδείγματι η αποπομπή από τα παιδαγωγικά καθήκοντα όσων εκπαιδευτικών εμπλέκονται σε υποθέσεις παιδεραστίας.
Σε κάθε περίπτωση δεν προσπερνιέται η αναγνώριση ομοιοτήτων στον καταγγελτικό λόγο που επιστρατεύεται εκ νέου αναφορικά με τις πολιτικές αποχρώσεις μιας αναμφίβολα φρικιαστικής ιστορίας, με το κίνημα που γιγαντώθηκε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Οι εγχώριοι, ιντερνετικοί «στρατοί» ήδη, προφανώς κατά τα πρότυπα των QAnon στις ΗΠΑ, αναπαράγουν την μπαγιάτικη προπαγάνδα για τις πολιτικές απολήξεις της συγκεκριμένης υπόθεσης, που οι υποστηρικτές του μάλλον αντιλαμβάνονται ως ακόμη ένα τμήμα του πολυπλόκαμου δικτύου που κατεδίωκε τον Ντόναλντ Τραμπ.
